Αν κολλήσεις τον ιό από το Χιλιαμόδι δεν θα μπορείς και δεν θα θέλεις να τον αποχωριστείς. Ακολουθώντας την ίδια πεπατημένη που τους χαρακτηρίζει ηχητικά, έχοντας «καθαρίσει» τη fuzzila, διατηρώντας την όμως στα επίπεδα που χρειάζεται, οι 1000Mods επιστρέφουν με το “Repeated Exposure To …”, για να ταράξουν τα νερά της ελληνικής σκηνής και ελπίζουμε όχι μόνο.
Αυτό που εμένα μου άρεσε και μου αρέσει πολύ στους Mods είναι τα φωνητικά και η ερμηνεία του frontman στα κομμάτια, όπου συνδυάζονται απόλυτα με τις groov- άτες εμπνεύσεις και το αποτέλεσμα είναι τα sold-out.
Το νέο LP ξεκινά με ένα κομμάτι που λογικά θα ανοίγει και τα Live της μπάντας από εδώ και στο εξής. Το «Above 179» είναι αυτό που χρειάζεται για να ανοίξει μια συναυλία. Στακάτο και ερμηνευτικά υπέροχο, δίνει το εναρκτήριο «λάκτισμα» για headbanging.
Εν συνεχεία ακολουθεί ένα από τα ποιο ωραία κομμάτια των Mods. Το «Loose» απλά γ@μ@ει !!!
GIVE ME MY MEDICINE !!!!!!!!!
Χορηγώντας τα ανάλογα φάρμακα, περνάμε σε κάτι που θα προκαλέσει τα πρώτα mosh pit, μιας και εισερχόμαστε σε ηλεκτρικά riff, με τα drums να μας χτυπάνε αλύπητα, το “Electric Carve” μας δίνει ένα γερό μάθημα στα αυτιά.
Το “The Son”, το πρώτο κομμάτι που όλοι ακούσαμε, έχει ένα riff που δεν χορταίνεις να το ακούς. Απλό, αλλά τόσο ωραίο, το ακούς για 8:40 και σου φαίνεται λίγο. Η ερμηνεία για άλλη μια φορά θα πω ότι είναι εξαιρετική.
Έχει έρθει η ώρα να ακούσουμε κάτι σε “rock n roll”, το «A.W» ανεβάζει τους παλμούς, με ωραία solos ενδιάμεσα, έχοντας φυσικά την αργόσυρτη αλλαγή που θα μας κουνήσει τα κεφάλια ρυθμικά, κλείνοντας στο τέλος όπως άνοιξε.
Ακολουθεί το “On A Stone”, ένα ωραίο κλασσικό χαρακτηριστικό κομμάτι Mods, ωραίο riff, ωραία solos, αργό και όπως πάντα να θες να το τραγουδήσεις.
Δυστυχώς το LP φτάνει στο τέλος του. Μένουν 2 κομμάτια 7 λεπτών, πρώτο το “Groundhog Day”, riff-άρα, το κομμάτι το ακούς και το τραγουδάς και σου φτιάχνει ωραίο mood, με τα ξεσπάσματα κοπανιέσαι χωρίς αύριο μέχρι να σου βγει ο σβέρκος. Τι άλλο να προσθέσω, απλά το ακούω ξανά και ξανά και το απολαμβάνω μέχρις τελευταίας νότας.
Για το τέλος το “Into The Spell”, καλύτερο τέλος δεν θα μπορούσε να υπάρχει για το “Repeated Exposure To…”. Η fuzzila σε όλο της το μεγαλείο, με μια αλλαγή στα μέσα του κομματιού που σε στέλνει, κλείνεις τα μάτια σου κουνιέσαι και απολαμβάνεις του ήχους.
Ανυπομονώ να τους δω live …. !!!!
Γιώργος Κοτροζίνης