Ένοιωσε κάποτε μίσος για τον εαυτό της
Και της πρόληψης το φράχτη ξεπερνώντας,
Κομμάτιασε όλους τους καθρέφτες.
Επί χιλιάδες τώρα χρόνια, καθισμένη σε μια καρέκλα
πάνω στο άμορφο το πλήθος των γυαλιών, μονολογεί:
«Και τώρα τι θα κάνω χωρίς καθρέφτες;»
Ήταν κι οι καθρέφτες μια διέξοδος της μοναξιάς.
Ποίημα του Ευαγγέλου Σπανδάγου