του Ευθύμη Κουτσούκη (Mr EX)
Τα μουσικά… ρεύματά τους έχουν διαπεράσει, μεταξύ άλλων, τις ψυχές των οπαδών της ελληνόφωνης ροκ σκηνής.
Από τις αρχές της δεκαετίας του ’90 μέχρι σήμερα “στοιχειώνουν” ευχάριστα τις… υπόγειες σκέψεις και αισθήσεις τους. Φυσικά, αναφέρομαι στα Υπόγεια Ρεύματα, ένα από τα μεγαλύτερα καλλιτεχνικά κεφάλαια της Ελλάδας. Συγκεκριμένα, συνομίλησα με τον Γρηγόρη Κλιούμη, ο οποίος αρέσκεται στο να λέει… πολλά! Όχι τόσο ποσοτικά, όσο ποιοτικά και βαρυσήμαντα! EXjoy and stay “EX”…
-Γρηγόρη, πώς θα περιέγραφες τα Υπόγεια Ρεύματα, επιλέγοντας αγαπημένους στίχους σου, σε κάποιον που δεν έχει ακούσει μία από τις πιο ιστορικές εγχώριες μπάντες.
“Οι φίλοι μου είναι κραυγές στη σιωπή, οι φίλοι μου, φώτα κινδύνου στο σκοτάδι”. Για μένα τα Υπόγεια Ρεύματα είναι οι φίλοι μου, για κάποιον που δεν μας ξέρει είναι μια ευχή-συμβουλή.
-Είτε σας αρέσει, είτε όχι, ως μέλη των “Υ.Ρ.” είπατε πάρα πολλά στον κόσμο, με το σχετικό, εμπορικότερο κομμάτι σας (“Μ’ αρέσει να μη λέω πολλά”), κερδίζοντας ακόμη πιο ευρύ κοινό. Ποιοι θεωρείς ότι είναι οι σημαντικότεροι σταθμοί της μπάντας μέχρι στιγμής και όταν κοιτάς ψηλά, εφόσον φυσικά σου αρέσει -κατά το τραγούδι-, τι βλέπεις…;
Κάθε δίσκος και κάθε αποχώρηση, κάθε νέα είσοδος και κάθε επιστροφή, είναι οι πραγματικοί σταθμοί της μπάντας. Και αυτό σημαίνει πολλοί άνθρωποι, πολλές απόψεις, έτσι έχουμε έναν οργανισμό που λέει πολλά από μονάδες που λένε λίγα. Ψηλά είναι τα τραγούδια που περιμένουν να τραγουδηθούν.
-Θα ήθελα να μου μιλήσεις για τις σχέσεις που έχεις με τους υπόλοιπους της μπάντας, καθώς και για δύο μεγάλα καλλιτεχνικά κεφάλαια, απ’ όσο γνωρίζω, στη ζωή σου: Καταρχάς για τον Δημήτρη Μητσοτάκη, με τον οποίο πραγματοποιείς και κάποιες ζωντανές εμφανίσεις, αλλά και τον Θάνο Ανεστόπουλο… Ελεύθερα, ό,τι σου έρχεται στο νου, εμπνευσμένος ίσως και από την πρόσφατη συναυλία του στο “Παλλάς”.
Όπως θα έχεις καταλάβει η μπάντα είναι οι φίλοι μου, οι άνθρωποι που παίζουμε μαζί, τους αγαπώ και θέλω να τους προστατεύω. Αλλά η αλήθεια είναι ότι μάλλον αυτοί με προστατεύουν περισσότερο!! Ο Τάσος και ο Νίκος που μας έχει βάλει σε μια τάξη!!! Τέτοιοι είναι και ο Δημήτρης και ο Θάνος, φίλοι και εξαιρετικοί δημιουργοί. Με το Δημήτρη παίζουμε και μαζί αυτή την περίοδο οπότε έχουμε και μπάντα!! Ο Θάνος κατάφερε να δημιουργήσει την πιο αληθινή κοινή εμπειρία που μπορεί να έχουν ταυτόχρονα 1500 άνθρωποι, ποτέ δεν έχω νοιώσει τέτοια σύνδεση σκηνής και πλατείας στη ζωή μου. Η συναυλία ήταν μόνο ένα κομμάτι του συνολικού δρώμενου. Τον ευχαριστώ.
-Υπάρχει κάποιο καινούριο κομμάτι, το οποίο έχεις ίσως στα “σκαριά” ή έστω σαν σύλληψη, μια ιδέα, μια… σπίθα, που θα σε έκανε υπερήφανο να ακουστεί;
Τα συρτάρια είναι γεμάτα τραγούδια κι αν απλώσεις το χέρι σου πιάνεις ένα. Αλλά περήφανο με κάνει ένα κομμάτι, όχι όταν ακουστεί, αλλά όταν τύχει και μάθω ότι προσέφερε πραγματικά κάτι, πράγμα σπάνιο, αλλά μερικές φορές τυχαίνει.
-Το παρελθόν ένδοξο. Το παρόν και το μέλλον των Υπογείων Ρευμάτων… Δισκογραφικά και φυσικά επί σκηνής.
Τι να πω; Ότι πει ο γέροντας!!! Βλέποντας και κάνοντας, όπως ξημερώσει, ό,τι βρέξει ας κατεβάσει!!
-Ποια είναι τα ισχυρά… χαρτιά της ελληνόφωνης ροκ σκηνής και πού πιστεύεις ότι τυχόν “χωλαίνει”;
Υπάρχει μια περίεργη ειρωνεία, μια διπλή ερώτηση που έχει μία μόνο απάντηση. Η απάντηση είναι ο στίχος, αυτός είναι το ισχυρό χαρτί και σε αυτόν ακριβώς χωλαίνει, και δεν μιλάω μόνο για τα νοήματα ή τις λογοτεχνικές αρετές, γιατί εκεί χωλαίνει το 90% της γενικής παραγωγής, μιλάω για τον τρόπο χρησιμοποίησης της γλώσσας και σταματάω εδώ…
-Τι άλλαξε κοινωνικά, μουσικά και ανθρωπιστικά στην Ελλάδα, από τις αρχές της δεκαετίας του ’90 έως σήμερα; Θετικά και αρνητικά.
Κοινωνικά θα σου έλεγα πως άλλαξε σταδιακά η διαστρωμάτωση, με άλλα λόγια, άνοιξε, έκλεισε και ξανάνοιξε η ψαλίδα που λένε! Τώρα είμαστε σε περίοδο ανοίγματος καλού!!! Ανθρωπιστικά δεν ξέρω τι εννοείς, αν γίναμε πιο πολύ ή λιγότερο ανθρωπιστές; Δεν ξέρω. Θα δείξει στις μέρες που θα ‘ρθουν, που όλο και περισσότεροι άνθρωποι θα έχουν ανάγκη. Στη μουσική, εκεί έγιναν τεράστιες αλλαγές σε όλα τα επίπεδα, και στη γνώση που προσφέρθηκε με τα μουσικά σχολεία, με το internet, αλλά και στην τεχνολογία τα αποτελέσματα για μένα είναι πολύ θετικά, τελικά. Πολλοί περισσότεροι άνθρωποι ξέρουν μουσική, παίζουν με καλύτερα όργανα, το κόστος παραγωγής έχει από μειωθεί, έως και εξαφανιστεί. Από την άλλη έχουμε μια φοβιστική, χαοτική κατάσταση, που πρέπει να μάθουμε να τη διαχειριζόμαστε, και ως ακροατές και ως δημιουργοί.
-Εξάρχεια… Αν τα έκανες τραγούδι, τι είδους θα ήταν; Σκέψεις και προσωπικές εικόνες που θα το συνέθεταν…
Τα Εξάρχεια είναι η εφηβεία μου, είναι οι μνήμες των φίλων, είναι το Παλιακό, το τρίτο μάτι, είναι ο Άσιμος και ο Σιδηρόπουλος, οι Joy Division και οι Clash, οι Zeppelin και o Rory, κι αν ήταν τραγούδι, θα ήταν Rock ‘n’ Roll!
-Αφήνοντας πίσω το… χειμώνα, μια ανάσα πριν το καλοκαίρι, το πιο δριμύ, “κρύο” σου… κατηγορώ κι αντίστοιχα το πιο “ζεστό” και ελπιδοφόρο μήνυμά σου προς όλους…
Δεν έχω κανένα δριμύ κατηγορώ. Απλά ξέρω πως παίρνουμε ό,τι δίνουμε και ό,τι μας αξίζει και πως στον κύκλο ο χειμώνας είναι πάντα πριν την άνοιξη…
