του Ευθύμη Κουτσούκη (Mr EX)
Τρία χρόνια Εξαρχειώτης! Επέτειος δίχως θήλυ, κερί χωρίς φυτίλι! Δεν μπορούσα, λοιπόν, να μην προσκαλέσω, τόσο στην επερχόμενη βίντεο-εκπομπή της ενότητας “Mr Ex Music Show”, όσο και στο… βήμα των βασικών συνεντεύξεων του «ΕΞ» μια γυναίκα όμορφη, δυναμική και ταλαντούχα.
Η γραπτή συνέντευξη αποτελεί μέρος μόνο -περίπου το μισό- της ΕΞαιρετικής κουβέντας που είχαμε κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων, καθώς η ίδια αποδείχτηκε ιδιαίτερα ορεξάτη, γεμάτη ενέργεια και αποφασισμένη να μας πει, αλλά και να μας τραγουδήσει πολλά και ΕΞαίσια! Όλα αυτά πολύ σύντομα διαδικτυακά στον Εξαρχειώτη… Έτσι, για να ανοίξω την όρεξή σας, πέραν της βίντεο-συνέντευξης και της ΈΞοχης ερμηνείας της, με παράλληλη εκτέλεση σε πιάνο, δικών της κομματιών, μου έκανε την EXtra τιμή να δοκιμάσει μουσικά κάτι διαφορετικό, κάτι κλασικό και καλοκαιρινό… Το οπτικοακουστικό αποτέλεσμα «καυτό»… Προς το παρόν, μια πρώτη γεύση από Νατάσσα Μποφίλιου. Stay EXcited, stay “EX”! The most EXciting are yet to come…
-Άρωμα γυναίκας στο “Mr EX Music Show”. Με μεγάλη μου χαρά είσαι η πρώτη γυναικεία παρουσία στην εκπομπή. Η 7η κατά σειρά.. Ως νέα ηλικιακά καλλιτέχνης, αλλά έμπειρη πλέον μουσικός – ερμηνεύτρια, θέλω τρεις λέξεις, γένους θηλυκού, που βιώνεις όταν βρίσκεσαι επί σκηνής.
Ένταση, δύναμη, συγκίνηση!
-Όλες πολύ ωραίες και… γεμάτες.
Και πολύ αντιπροσωπευτικές… Μου ήρθαν έτσι, φυσικά, γιατί νομίζω ότι αν κάποιος έρθει στα live μας και δει μια συναυλία, θα καταλάβει ότι αυτές οι έννοιες είναι οι πυρήνες αυτού που στήνουμε και φτιάχνουμε, αυτό που κι εγώ θέλω να παρουσιάσω.
-Τι σε κάνει να παίρνεις μικρές ανάσες ευχαρίστησης κι ανακούφισης κατά τη διάρκεια των ιδιότυπων και συχνά, αντικειμενικά, δύσκολων ημερών που διανύουμε;
Μου αρέσει να βρίσκω τη χαρά ακόμη και σε πράγματα, τα οποία δεν φανερώνουν τη χαρά που έχουν μέσα τους, τουλάχιστον με την πρώτη ματιά. Δηλαδή είμαι ένας άνθρωπος που γελά πάρα πολύ… Θαυμάζω, τρελαίνομαι με το καλό χιούμορ. Το θεωρώ απ’ τα πιο βασικά πράγματα και απ’ τα κυρίαρχα συστατικά που θέλω να έχουν οι άνθρωποι, με τους οποίους συναναστρέφομαι. Επιπλέον, μ’ αρέσει η απλότητα. Η παρέα, οι χαλαρές στιγμές, να βγω με φίλους μου για φαγητό και να λέμε βλακείες, να γελάμε… Αυτές είναι οι στιγμές που για μένα είναι ανάσα σ’ αυτό που βιώνουμε. Η επαφή και οι απλές στιγμές. Δεν αναζητώ την ευτυχία και την ανακούφιση σε καταστάσεις, που είναι πολύπλοκες. Φυσικά, πολλές φορές ανάσα ευτυχίας, είναι ένα καλλιτεχνικό έργο. Μια ωραία ταινία, ένα φοβερό τραγούδι που θα σε βρει οπουδήποτε -ειδικά το τραγούδι είναι πιο άμεση μορφή τέχνης και θα σε βρει, όπου κι αν είσαι-. Μπορεί να περπατάς στο δρόμο, να ακούσεις μια μελωδία και να σου αλλάξει όλη τη διάθεση.
-Οι πιο φωτεινές και αντίστροφα οι πιο σκοτεινές εικόνες που έχεις αντικρύσει στη ζωή σου μέχρι στιγμής.
Σίγουρα εικόνες που πραγματικά με σκοτεινιάζουν είναι η δυστυχία που υπάρχει γύρω μας. Αυτή κι αν αντικρίζεις με την πρώτη ματιά. Αν γυρίσεις λίγο το κεφάλι σου, θα δεις πολλές εικόνες δυστυχίας και η Αθήνα πλέον είναι μια πόλη γεμάτη από τέτοιες εικόνες… Πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού μου, όσο χαρούμενη κι αν είμαι κι όσο κι αν ψάχνω να βρω το φως παντού, δεν ξεχνώ ότι υπάρχουν πάρα πολλοί άνθρωποι, οι οποίοι αντιμετωπίζουν πραγματικά βάρβαρες συνθήκες. Προσπαθώ αυτό που με στενοχωρεί, να προσδιορίσω γιατί με στενοχωρεί και να αποπειραθώ, αν μπορώ και όσο, να το αλλάξω. Να κάνω κάτι, προκειμένου να εξαλειφθεί. Αν υπήρχε κάποια υπερδύναμη που θα ήθελα, θα ήταν να μπορώ να αλλάζω έναν άνθρωπο που λυπάται και είναι δυστυχισμένος, να τον κάνω να γελάει. Έχω μέσα μου υπέρμετρη ενέργεια.
-Ποια είναι η πιο μαγική ιδιότητα της μουσικής για εσένα; Εντός σου κατατάσσεις τις ερμηνείες σου σε κάποιο συγκεκριμένο είδος; Υπάρχουν «ροκ» ψήγματα στη Νατάσσα, κι αν ναι, που τα εντοπίζεις;
Αν με ρωτούσες «τι μουσική κάνεις;» θα σου απαντούσα «ασχολούμαι με το έντεχνο» κι εσύ θα καταλάβαινες πάνω-κάτω τι είναι αυτό που κάνω. Άρα, λοιπόν, είναι ένας όρος πολύ ευθύς, πολύ συγκεκριμένος… Παρόλα αυτά, η μουσική μας επειδή έχει ορισμένα προσωπικά χαρακτηριστικά, που δημιουργήθηκαν απ’ τη σχέση των τριών μας (σ.σ. Νατάσσα Μποφίλιου, Θέμη Καραμουρατίδη, Γεράσιμου Ευαγγελάτου), έχει μια ιδιαιτερότητα να δανείζεται υφολογικά στοιχεία από άλλα είδη μουσικής. Μπορεί να συναντήσεις ροκ στοιχεία, λαϊκά και πιο παραδοσιακά. Ο καινούριος δίσκος που κάναμε, «Βαβέλ», έχει μια balkan αίσθηση. Είμαστε πολύ ανοιχτοί, αγαπάμε ιδιαιτέρως σχεδόν όλα τα είδη. Εμένα, αν μου πεις, «ποιο είδος αγαπάς περισσότερο», δεν μπορώ να διαλέξω.
-Έχω την εντύπωση ότι δεν σ’ αρέσει να βάζεις ταμπέλες.
Όχι δεν μ’ αρέσει να βάζω ταμπέλες και την ταμπέλα που βάζω στον εαυτό μου, τη δανείζομαι περισσότερο από αντίδραση. Γιατί υπάρχει αυτό το «εντάξει τι σημαίνει έντεχνο;»… Προσωπικά, μου τη «σπάει» αυτή η ερώτηση… Δηλαδή αν έρθω και σε ρωτήσω τι μουσική ακούς και μου πεις ροκ, θα σου πω «εντάξει τι σημαίνει ροκ;». Συνεπώς, επειδή είμαι λίγο αντιδραστική και λίγο κέρατο, περισσότερο τη… φοράω πάνω μου από αντίδραση και λιγότερο επειδή είμαι τόσο κλειστοφοβική, ως προς τα είδη. Το αντίθετο. Αν μπεις στο σπίτι μου και δεις τα cd μου, θα συναντήσεις πράγματα που δεν φαντάζεσαι ότι ακούω. Κι αυτά τα ακούω περισσότερο… Επειδή με τ’ άλλα ασχολούμαι πιο πολύ, αυτά που διαλέγω να ακούσω στο σπίτι μου είναι ήχοι που προέρχονται από άλλα είδη μουσικής. Σέβομαι τη μουσική στο σύνολό της. Δεν μου αρέσει να ακούω πράγματα, που θεωρώ ότι δεν έχουν αγνή και καλή πρόθεση. Εννοώ ότι όταν ακούω ένα τραγούδι, θέλω να ξέρω ότι αυτοί οι άνθρωποι που το έφτιαξαν, το δούλεψαν, παρήγαγαν προϊόν μιας αληθινής συναισθηματικής τους ανάγκης, έχουν κάποιες τεχνικές ιδιότητες, κάποιου επιπέδου… Λατρεύω τη ροκ μουσική, την προσκυνώ. Το παραδοσιακό τραγούδι, είναι η ρίζα σου, τι να πεις.
-Στίχοι από τα κομμάτια σου που λειτουργούν ως «θαμώνες» του μυαλού σου, επανερχόμενοι συνέχεια! Ίσως, και ο δικός σου αγαπημένος… ύμνος – τραγούδι.
Νομίζω τώρα που το σκέφτομαι, αυτό το τραγούδι θα πω. Το «Κοίτα Εγώ». Έχει μέσα του μια απίστευτη δύναμη. Ο στίχος του είναι εκπληκτικός. Έτσι όπως το βιώνω και το σκέφτομαι είναι σαν να σου λέει «ό,τι κι αν νομίζεις ότι είμαι, εγώ έχω και κάτι που είναι ασπίδα μου, να με προστατεύσει και θα μπορέσει να λειτουργήσει και ως άμυνα απέναντί σου, απέναντι σ’ αυτόν τον κόσμο που στον παραδίδουν και σου λένε έτσι είναι, πάρ’ τον»…
-Δανειζόμενος το κομμάτι σου «Η ομορφιά στην Αθήνα», από το πιο πρόσφατο album σου «Βαβέλ», σκιαγράφησέ μου τη φιλοσοφία και τη νοοτροπία του Εξαρχειώτη, των Εξαρχείων και κατ’ επέκταση του ευρύτερου κέντρου της πρωτεύουσας.
Κατ’ αρχήν, αγαπώ πάρα πολύ την Αθήνα, ακόμα και σήμερα. Είχα χάσει λίγο τη σχέση μου μαζί της, με όλα αυτά που έχουν συμβεί, με το πόσο στοχευμένα υποβαθμίστηκε το κέντρο κι όλο αυτό μου προκαλούσε θυμό. «Η ομορφιά στην Αθήνα» και το τραγούδι του Γεράσιμου -γιατί αυτό έρχονται τα τραγούδια να μας κάνουν και αυτό είναι το πιο σημαντικό- με βρήκε να οδηγώ στην Πανεπιστημίου, το πρώτο ντέμο. Μου το έστειλε ο Θέμης στο κινητό και μου λέει «άκου, γράψαμε αυτό με το Γεράσιμο». Το πατάω στο κινητό, οδηγώ στην Πανεπιστημίου και είναι «η ομορφιά στην Αθήνα». Αρχίζουν να ξεδιπλώνονται όλα αυτά που είχα παραμελήσει να δω. Αγάπησα ξανά την Αθήνα -γιατί όλο το τραγούδι είναι η περιπλάνησή μας σ’ αυτή την πόλη… Λατρεύω τα Εξάρχεια. Σ’ αυτά έχω συνδυάσει φοβερές στιγμές. Μ’ αρέσει που για πολλά χρόνια είχε τα μαγαζιά της, που οι άνθρωποι των Εξαρχείων λειτουργoύν σαν μικρή κοινωνία, σαν γειτονιά. Απλώς, τον τελευταίο καιρό θλίβομαι μ’ αυτά που συμβαίνουν μέσα στην περιοχή. Έχει ξεφύγει η κατάσταση από τα χέρια των ανθρώπων των Εξαρχείων κι έχει πάει σε κάποια χέρια, που είναι πολύ τρομακτικά και δεν έχουν καμία σχέση με τη συνοικία… Πιστεύω όμως ότι θα γυρίσει στα χέρια των ανθρώπων, που αγαπούν τα Εξάρχεια. Στη φιλοσοφία των Εξαρχείων, της γειτονιάς.
-Μέχρι το τέλος του κόσμου, όποιο κι αν είναι αυτό, τι θεωρείς ότι έχει τη μεγαλύτερη αξία, όσον αφορά στην ύπαρξή μας;
Η ειρήνη. Τίποτε άλλο! Σκέφτομαι ότι αν έχεις υγεία και δεν έχεις ειρήνη, δεν μπορείς να κάνεις τίποτα. Συνδυαστικά, αυτά τα δύο θα σου έλεγα, αλλά νομίζω ότι σ’ αυτή την εποχή που ζούμε, αυτό που θα έπρεπε πρωτίστως όλους να μας απασχολεί είναι το να έχουμε ειρήνη. Είμαστε όλοι μετέωροι και όποιος, λόγου χάρη, βλέπει τους πρόσφυγες και νομίζει ότι τον διαφοροποιεί κάτι, είναι πολύ ανόητος. Θα μπορούσαμε πολύ εύκολα να ήμαστε κι εμείς στην ίδια θέση.
-Μια ευχή σου για τα τρία χρόνια του Εξαρχειώτη…
Εύχομαι να φιλοξενείτε πάντα ανθρώπους που αγαπάτε και σας αρέσει αυτό που κάνουν, να μπορούν όλοι οι άνθρωποι που εργάζονται εδώ να το απολαμβάνουν και να βλέπουν το όραμά τους να γίνεται πραγματικότητα, να χαίρεστε αυτό που κάνετε και να είστε όλοι ευτυχισμένοι!
[Τα ΕΞαιρετικότερα στην εκπομπή… Coming soon EXclusively…]
Το επετειακό φύλλο Οκτωβρίου 2016: http://exarhiotis.gr/?p=10941