Η Χαρακιά

Έχω μια ρυτίδα, ταξίδια ονειρεύεται.

Στιγμές, πολλές μες την ημέρα ξεκολλά και απ’ το κούτελο προσεχτικά κατηφορίζει.

Τα αθώα

Κάθε μέρα, λίγο, μαρασμός, λιγάκι ακόμα.

Στα κορμιά προβολή, φευγαλέο στα πρόσωπα, βαρετή επανάληψη.

Σ’ άλλο τρόπο, σ’ άλλο χρώμα και σ’ άλλη ζωή.

Ι. Στασιμότητα

Άπλετο. 

Γαλάζιος δίπλα στα κάγκελα. 

Ασβεστωμένο. 

Ευωδιάζει μες το βάζο.

I. Ο ουρανός

Δεν ξέρεις πώς,

ενώ πετάς,

συνέχεια σκοντάφτεις μες την ασέβεια του νου τους;

“Ποτέ”

Κατανοώντας

Το φίδι αλλάζει δέρμα. Με γιατροσόφια κι ένα γουδί, λεπτή στάχτη πεθυμιάς.