του Χάρη Κονταξή
Φωτογραφίες: Jo Gogou
Σάββατο βράδυ και μετά από αναμονή σχεδόν τριών χρόνων, ο μάγος επέστρεψε για ένα τελετουργικό live στην Αθήνα.
Πριν πάρει τη θέση του όμως μαζί με την υπόλοιπη μπάντα στη σκηνή και γύρω στις 21:00 ανέβηκε η εκπληκτική Emma Ruth Rundle, δημιουργώντας μια ονειρική κατάσταση με την κιθάρα της!
Αέρινες μελωδίες και μια ερωτεύσιμη φωνή, η οποία, παρόλο τον μικρό… τραυματισμό που είχε, δεν έχασε καθόλου σε απόδοση. Είναι η στιγμή που καταλαβαίνεις πως το μόνο που χρειάζεται στη μουσική είναι η ψυχή του καλλιτέχνη, μια φωνή, μια κιθάρα κι ένα φως. Ήρεμη, χαμογελαστή και με μια αναφορά σε προηγούμενο live της στην Αθήνα ως μέλος των Red Sparowes.
Η… ώρα έφτασε και υπό τον ήχο ινδιάνικων ντραμς πήραν τη θέση τους στη σκηνή για να αρχίσει ένα μαγευτικό live κι ας μου επιτραπεί η έκφραση ένα από τα καλύτερα για το 2017. Δε μας άφησε να πάρουμε ανάσα, κολλώντας το ένα κομμάτι μετά το άλλο. Σε μια έκσταση διαρκείας ο David και η υπόλοιπη μπάντα, με ένα set list που δεν νομίζω πως άφησε παραπονούμενους , έδειξαν τη δυναμική του συγκροτήματος και το απίστευτο πάντρεμα που έχουν καταφέρει σε ήχους , έχοντας φτιάξει κάτι πραγματικά μοναδικό, που όσο καλό κι αν είναι σε ένα CD, τα live των Wovenhand αποτελούν εμπειρία! Ο ήχος και τα φώτα σχεδόν άριστα (θα ήθελα λίγο πιο καθαρές τις φωνές), σε ένα Fuzz κατάμεστο. Κλείνοντας, ελπίζω να μη χρειαστούν ξανά άλλα τρία χρόνια, προκειμένου να τους ξαναδούμε.