του Ευθύμη Κουτσούκη (Mr EX)
Στο… βήμα αυτό του «ΕΞ» έχουν ήδη ανέβει πολλές διάσημες και σημαίνουσες εγχώριες προσωπικότητες.
Από τον Οκτώβριο του 2013, όταν και ξεκίνησε να κυκλοφορεί ο ΕΞαρχειώτης, έχω την τιμή να φιλοξενώ για δεύτερη μόλις φορά, στη βασική μας στήλη συνεντεύξεων, καλλιτέχνη, γένους θηλυκού –καθαρά συγκυριακό, καθώς σε άλλες στήλες του «ΕΞ» έχουν… παρελάσει αρκετές εκπρόσωποι του ωραίου φύλου-. Το «κορίτσι του Μάη», λοιπόν, ακούει στο όνομα Ναταλία Τσαλίκη. Η όμορφη, ταλαντούχος και καταξιωμένη ηθοποιός κοσμεί πολιτιστικά τη μηνιαία έκδοσή μας, προσδίδοντας ένα… άρωμα γυναίκας, η οποία γνωρίζει καλά και πρεσβεύει επάξια έννοιες όπως «Κυρία», «Ευγένεια», «Αξιοπρέπεια», «Σεβασμός», «Σεμνότητα», «Μέτρο»… Η Ναταλία άνοιξε την καρδιά της, με τον τρόπο που χρόνια τώρα τη «φωτογραφίζει», ως μία από τις πιο αναγνωρισμένες και αγαπητές παρουσίες στο χώρο των Τεχνών. Επειδή όμως, όπως και στο οπισθόφυλλο του ΕΞαρχειώτη, τον εν λόγω μήνα οι γυναίκες έκαναν ΕΞκτάκτως κατάληψη, ο λόγος ανήκει στη «μουσαφίρισσά» μας…
-Ηθοποιός με πλούσιο βιογραφικό, σε θέατρο, τηλεόραση, σινεμά, αλλά και τηλεοπτικό θέατρο. Υπάρχει κάτι απ’ όλα αυτά που ξεχωρίζεις, κάτι το οποίο αποτελεί το προσωπικό σου «μεράκι»;
Όλα αυτά που αναφέρεις, είναι μέρος της δουλειάς μου και τα πραγματοποιώ πάντα με το ίδιο μεράκι , γιατί αυτό αποτελεί χαρακτηριστική ιδιότητα, με την οποία προσεγγίζω την τέχνη μου. Δεν ξεχωρίζω τις δουλειές που μου ανατίθενται σε «σοβαρές» και
«λιγότερο σοβαρές», γιατί δεν θα ήμουν το ίδιο πρόσωπο σε όλες. Συνηθίζω να αντιμετωπίζω την δουλειά μου με αφοσίωση και σοβαρότητα, όποια μορφή και να έχει. Γι’ αυτό και είμαι και αρκετά -έως υπερβολικά – επιλεκτική στις δουλειές που αναλαμβάνω.
Αυτό που ζητάνε οι περισσότεροι υποθέτω καλλιτέχνες, και αυτό που επιδιώκω όλο και περισσότερο μεγαλώνοντας, είναι η όποια δουλειά ,να έχει βάθος και ουσία. Στοιχεία που, ως επί το πλείστον, τα βρίσκουμε πιο εύκολα στα θεατρικά έργα.
-Η εικόνα που έχει διαμορφωθεί, κατά την άποψή μου, από τη χρόνια επαγγελματική πορεία σου είναι αυτή της καλλιτέχνιδος, η οποία επιθυμεί να μιλά μέσα από τους ρόλους της και την πολιτιστική της δραστηριότητα, δίχως υπερβολική έκθεση στην αποκαλούμενη “showbiz” κι άνευ… τυμπανοκρουσιών. Από που προκύπτει η εν λόγω επιλογή, εφόσον υφίσταται; Η ήρεμη αυτή δύναμη είναι γνώρισμα της Ναταλίας Τσαλίκη; Τι άλλο σε χαρακτηρίζει;
Δεν είναι θέμα «ήρεμης δύναμης». Δεν μου αρέσουν (όσο παράξενο κι αν ακούγεται αυτό) οι κοσμικές εμφανίσεις. Ούτε πίστεψα ποτέ ότι είναι μέρος της δουλειάς μου. Θα πάω σε όποια πρεμιέρα επιλέξω εγώ, επειδή θα το θέλω, επειδή θα θέλω να δω τη δουλειά ενός φίλου συναδέλφου και τίποτα άλλο. Είναι θέμα χαρακτήρα. Από μικρή δεν έκανα τίποτα με το ζόρι. Αυτό, έχει βέβαια και το αντίτιμό του, αλλά προτιμώ να το πληρώσω -και μπορεί να το έχω πληρώσει-, παρά να πάω κόντρα στα θέλω μου.
-Σε μια κοινωνία ανθρώπων, που αποζητούν, κατά κύριο λόγο, την άλογη προβολή και την άκρατη δημοσιοποίηση ακόμα και αυστηρά προσωπικών δεδομένων, ποια είναι η δική σου θέση;
Νομίζω πως… φαίνεται ποιά είναι η δική μου θέση, αλλιώς, θα ξέρατε πιο πολλά για μένα. Δεν βρίσκω τον λόγο να εκθέτεις σε δημόσια θέα την προσωπική σου ζωή. Εξάλλου, θεωρώ πιο γοητευτικό να προσπαθεί να σε ανακαλύψει ο άλλος μέσα από την Τέχνη σου, παρά να ξέρει τα πάντα για σένα.
-Διανύουμε αδιαμφισβήτητα μια ιδιαίτερα δύσκολη εποχή, σε εγχώριο αλλά και διεθνές επίπεδο. Τι θεωρείς ότι μπορεί να προσφέρει το θέατρο και οι Τέχνες γενικότερα, όσον αφορά στην «καταπολέμηση» της όποιας οικονομικής, πολιτικής, κοινωνικής, καθώς και ατομικής κρίσης;
Το Θέατρο, και γενικότερα οι Τέχνες, δεν μπορούν να «καταπολεμήσουν» τίποτα από τα παραπάνω. Αυτό που μπορούν να κάνουν είναι αθέατο. Συντελείται αθόρυβα μέσα στον καθένα προσωπικά και είναι μακροπρόθεσμο. Έχει την ίδια χροιά με αυτό που ονομάζουμε γενικότερα Παιδεία και Καλλιέργεια. Δεν το βλέπεις δια γυμνού οφθαλμού, όταν όμως εδραιωθεί μέσα σου, μπορεί να σε βοηθήσει να αντιμετωπίσεις αυτές κι άλλες τόσες δυσκολίες σαν αυτές που περνάμε σήμερα. Πιστεύω στην ατομική θωράκιση του καθένα, στη δύναμη που μπορεί να αντλήσει ο καθένας από μέσα του. Και η Τέχνη σε βοηθάει σ’ αυτό τον δύσκολο δρόμο. Σε φέρνει σε επαφή με τον εσώτερο εαυτό σου, τα συναισθήματά σου, και τελικά σε βοηθά να καταλάβεις ποιος είσαι. Αυτό είναι το πιο δύσκολο ταξίδι. Όλα τ’ άλλα μετά, φαίνονται πιο εύκολα…
-Όντας στο πλευρό του Γιάννη Μπέζου (σ.σ. ο οποίος μας έχει παραχωρήσει συνέντευξη στο παρελθόν), ως σύντροφος και συνοδοιπόρος στο… σανίδι, σε ποιο βαθμό έχει διαμορφώσει αυτή η συνύπαρξη την προσωπικότητά σου, σε όλα τα επίπεδα; Αποπνέετε, αν μου επιτρέπεται, τον «αέρα» ενός πολύ δεμένου ζευγαριού. Κατ’ επέκταση, όρισέ μου, τι εστί «Κύριος» και «Κυρία», στις μέρες μας, είναι έννοιες πλέον… ξεπερασμένες;
Η συνύπαρξή μου με τον Γιάννη, με έχει βοηθήσει σε πολλά επίπεδα. Αυτό οφείλεται όχι στο «ποιος» είναι, αλλά στο «πως» είναι σαν άνθρωπος. Δυο άνθρωποι που συνυπάρχουν, επηρεάζουν ο ένας τον άλλον, αναπόφευκτα. Ο Γιάννης με έχει βοηθήσει στο να εξωτερικέψω στοιχεία της τέχνης μου, να επικοινωνήσω ευρύτερα με το κοινό, καθώς και σε πολλά άλλα στοιχεία της προσωπικότητάς μου. Ανάλογα, πιστεύω, έχω επηρεάσει κι εγώ εκείνον. Αυτό γίνεται με… αμοιβαία συγκατάθεση, εφόσον εκτιμάμε ο ένας τον χαρακτήρα του άλλου. «Κύριος» και «Κυρία» είναι αυτός-ή που πρώτα απ’ όλα, σέβεται τον εαυτό του, και κατ’ επέκταση τους άλλους γύρω του. Δυστυχώς, δεν είναι οι μόνες έννοιες που απαξιώνονται και περιφρονούνται σήμερα. Υπάρχουν κι άλλες, και δείχνουν το μεγάλο έλλειμμα της Παιδείας. Έννοιες όπως «Πατρίδα», «Καθήκον», «Ευγένεια», «Αξιοπρέπεια», «Σεβασμός», «Καλοσύνη», «Σεμνότητα», «Μέτρο» και τόσες άλλες…
-Διδάσκεις και στη δραματική σχολή «Πράξη Επτά», που βρίσκεται στα Εξάρχεια. Ποια είναι για εσένα η σημασία της διδασκαλίας και τι θετικό αποκομίζεις από την όλη διαδικασία;
Αυτό που παίρνω εγώ από τα παιδιά, είναι μεγαλύτερο από αυτό που τους δίνω. Έτσι αισθάνομαι. Το θέμα της διδασκαλίας, το αντιμετωπίζω με μεγάλη σοβαρότητα. Είναι μεγάλη ευθύνη να βοηθάς τα παιδιά να ανακαλύψουν τι θέλουν και πως θα το πετύχουν. Να μάθουν ουσιαστικά τον εαυτό τους. Γιατί εκεί έγκειται η Υποκριτική. Αν δεν ανακαλύψεις ποιός είσαι, πως θα μπορέσεις να εμβαθύνεις σε έναν άλλον χαρακτήρα; Με τι μέσα; Και είναι πολύ σημαντικό για μένα να επικοινωνώ με τη σκέψη τους, τις ιδέες τους. Με αναζωογονεί και με τονώνει.
-Η «γεμάτη» μέχρι τώρα ζωή σου σε κάνει να θέλεις να δημιουργήσεις και να εκφραστείς ακόμη περισσότερο καλλιτεχνικά; Υπάρχουν σκέψεις για συγκεκριμένες μελλοντικές επαγγελματικές κινήσεις;
Ο καλλιτέχνης, όσο μεγαλώνει, αναζητά όλο και περισσότερους τρόπους για να εκφραστεί. Τρόπους καινούργιους, πιο δύσκολους και «άβολους», που θα τον ερεθίσουν και θα τον πάνε ένα βήμα πιο μπροστά. Εγώ τουλάχιστον, αυτό αναζητώ να κάνω κάθε φορά. Ποτέ δεν επαναπαύομαι στη «γεμάτη», όπως την λες ζωή μου, και προσπαθώ συνέχεια να προχωρώ μπροστά. Σχέδια και σκέψεις υπάρχουν, και όσο κι αν είναι δύσκολο να πραγματοποιηθούν, δεν σταματάω να ονειρεύομαι. Τον χειμώνα θα συμμετέχω σε μια παράσταση στην Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, για την οποία όμως δεν μπορώ να πω ακόμα περισσότερα. Επίσης, υπήρχαν σχέδια για μια ταινία, αλλά επειδή είναι ανεξάρτητη, δεν έχουμε καταφέρει ακόμα να συγκεντρώσουμε το απαραίτητο ποσόν, διότι όλα έχουν παραλύσει….
-Ποιο είναι το μεγαλύτερο αγαθό και ποια η μεγαλύτερη… κατάρα για την ανθρώπινη φύση;
Το μεγαλύτερο αγαθό, θεωρώ πως είναι η Ελευθερία. Αρκεί ο άνθρωπος να είναι αρκετά ώριμος, ώστε να την διαχειριστεί. «Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία», όπως έλεγε ο Κάλβος. Εννοώντας ότι είναι απαραίτητα στοιχεία ΚΑΙ τα δύο. Η μεγαλύτερη κατάρα είναι ο φόβος. Είναι χειρότερος κι από το μίσος, γιατί το μίσος μπορεί να σε ενεργοποιήσει και να σε ωθήσει ακόμα και σε κάτι δημιουργικό. Ενώ ο φόβος σε αναστέλλει. Σε παραλύει. Αφαιρεί από τον άνθρωπο κάθε μεγαλείο.
-Αναμνήσεις, σκέψεις, συγκινητικές στιγμές, βιώματα ή και σοφές κουβέντες, οι οποίες βγαίνουν στον «αφρό» της θάλασσας της ζωής σου. Θα ήθελες να μοιραστείς κάποιες εξ’ αυτών στον ΕΞαρχειώτη;
Είναι πάρα πολλές, οι περισσότερες έχουν να κάνουν με την προσωπική μου ζωή. Πιστεύω ότι είναι ό,τι πιο σπουδαίο. Χωρίς υγιή και «γεμάτη» προσωπική ζωή, κανένα καλλιτεχνικό έργο δεν μπορεί να ευδοκιμήσει. Πολύ σημαντικό είναι για μένα, ο άνθρωπος να έχει μέτρο. Να αγαπάει, να σέβεται τον εαυτό του και να τον γνωρίζει. Να μην κρύβεται από αυτόν, λέγοντάς του ψέματα. Όλους τους άλλους, μπορεί να τους κοροϊδέψει, αυτόν, όχι. Είναι το πιο δύσκολο, το πιο μοναχικό ταξίδι. Και δεν τελειώνει ποτέ. Αλλά είναι και το πιο γοητευτικό. Μέτρο λοιπόν και αυτογνωσία, είναι δύο στοιχεία που θεωρώ πολύ σημαντικά για τον σύγχρονο, πολιτισμένο άνθρωπο.
-Μία τελευταία ερώτηση, όπως πάντα σ’ αυτή τη στήλη βασικών συνεντεύξεων του «ΕΞ», για την πολιτιστική ιδεολογία, που πηγάζει από τα Εξάρχεια. Ποια είναι η αίσθηση που λαμβάνεις διαχρονικά από την περιοχή; Πού έγκειται, σύμφωνα με τη δική σου οπτική, το επαναστατικό, διαφορετικό και δημιουργικό κομμάτι των Εξαρχείων, πέρα από στενά τοπικά σύνορα, ως φιλοσοφία;
Την γειτονιά των Εξαρχείων, την έζησα από πιο κοντά φέτος, ερχόμενη δύο φορές την εβδομάδα στη Σχολή. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν συχνάζω σε διάφορα «στέκια» της. Έχει μια ζωντάνια, μια νεανική… αύρα, που μου αρέσει. Σε κάνει να αισθάνεσαι οικεία. Από την άλλη μεριά, δεν μπορώ να μην επισημάνω ότι κι αυτή, όπως και όλο το κέντρο της πόλης, θα έπρεπε να είναι πιο καθαρά. Νομίζω ότι οι κάτοικοι των Εξαρχείων, πρέπει να φροντίσουν να μη χαθεί αυτή η ιδιαίτερη «αύρα»
αυτής της τόσο ιστορικής και πολύπαθης γειτονιάς. Πρέπει να φροντίσουν, προκειμένου όλη αυτή η νεανική ορμή, να ανθίσει, και να πάρει μορφή με περισσότερα πολιτιστικά δρώμενα, με την παρουσίαση μουσικών εκδηλώσεων σε μπαράκια, ακόμη και στην πλατεία, και να δώσουν ακολούθως ένα παράδειγμα πολιτιστικής άνθισης στις υπόλοιπες γειτονιές της πόλης μας.