του Ευθύμη Κουτσούκη (Mr EX)
Αντί… ζεστάματος για τις εμφανίσεις της Φωτεινής Βελεσιώτου στο Σταυρό του Νότου (1 & 8 Φλεβάρη), ο Εξαρχειώτης, ως χορηγός επικοινωνίας, είχε ένα σύντομο συνεντευξιακό “τετ-α-τετ” με τη γυναίκα που ανέβηκε στο πάλκο, αφού πρώτα κατέβηκε από την έδρα της δασκάλας.
Η ιδιάζουσα, μπάσα φωνή της την έχει ανεβάσει πολύ ψηλά στις προτιμήσεις των ακροατών που φλερτάρουν μεταξύ ρεμπέτικου και λαϊκού άσματος, ενώ όπως τόνισε και η ίδια, κοφτά και μεστά, “αν είμαι ροκ δεν ξέρω, ξέρω ότι πολλές φορές εκρήγνυμαι!”. Απολαύστε ΕΞ-αιρετικά…
–Φωτεινή, ανοίγοντας την αυλαία της κουβέντας μας, θέλω να μου βάλεις σε μια “ζυγαριά” το παιδαγωγικό κομμάτι με το οποίο ασχολήθηκες επαγγελματικά τα περισσότερα χρόνια, αλλά και την αγάπη σου για το τραγούδι. Πώς συνυπήρξαν μέσα σου και πώς διαμόρφωσαν το χαρακτήρα σου;
Tη δουλειά μου και την αγάπησα και την υπηρέτησα, υπηρέτησα όμως ερασιτεχνικά και την ανάγκη μου να μελετάω, να ακούω και όλως τυχαίως και να τραγουδάω. Ένα πάρτι, μια κιθάρα και να ’μαι στο πάλκο. Αφού έγινε η αρχή τραγουδούσα γιατί ήταν το μεράκι μου, μια διέξοδος από την καθημερινότητα, μια εσωτερική ανάγκη. Πολλές μικρές στιγμές μου ‘δωσαν χαρά και συγκίνηση και απλόχερα, γενναιόδωρα τώρα κάθε μέρα προστίθενται κι άλλες στιγμές, όλες μοναδικές.
-Όρισέ μου το ρεμπέτικο και λαϊκό τραγούδι. Σύμφωνα με εσένα ποια είναι η… μαγεία που χαρακτηρίζει το συγκεκριμένο είδος;
Το ρεμπέτικο δεν είναι μόνο το τραγούδι, είναι μια εποχή (προπολεμικά και μεταπολεμικά). Έχει κοινωνικά – ταξικά χαρακτηριστικά. Ο Μ. Χατζιδάκις με την ευρύτητα που τον διέκρινε, όχι μόνο δεν αντιτάχθηκε, αλλά απενοχοποίησε μια σπουδαία μουσική κληρονομιά. Το λαϊκό είναι συνέχειά του, έχει στοιχεία του ρεμπέτικου και σε αυτό καταγράφονται κοινωνικές συμπεριφορές και συνθήκες. Είναι οι ρίζες μου.
–“Μια φορά δάσκαλος / -α, πάντα δάσκαλος / -α…”. Αισθάνεσαι με κάποιον τρόπο ότι κοινωνείς, μέσα από τις ερμηνείες σου, μηνύματα στο κοινό που σε ακούει, σαν να είναι “μαθητές” σου;
Επικοινωνώ ναι, είναι άλλο όμως μια τάξη με παιδιά 6-12 ετών κι άλλη η επικοινωνία με το ενήλικο κοινό. Ευθύνη απέναντι στους μαθητές μου, ευθύνη και σεβασμό για ό,τι παρουσιάζω στο κοινό.
–Να σε ρωτήσω φυσικά και για τις προσωπικές σου επιρροές, τις βασικές μουσικές προτιμήσεις σου, τους αγαπημένους σου καλλιτέχνες. Ξεχώρισέ μου και 1-2 ανερχόμενα ονόματα.
Επιρροές μουσικές είχα από παιδί. Στο σπίτι μου ακουγόταν κλασσική και βυζαντινή, επιλογές του πατέρα μου δηλαδή. Το υπόλοιπο χτίστηκε και διαμορφώθηκε από τη στιγμή που έφυγα και μεγαλώνοντας άκουγα ό,τι υπήρχε από ελληνική και ξένη δισκογραφία. Τότε μπορούσες να είσαι ενημερωμένος, τώρα είναι πάρα πολλά. Έλιωσα τους δίσκους του Neil Young, Pink Floyd, Genesis, Queen… Όπως επίσης Σ. Καζαντζίδη, Πόλυ Πάνου, Μοσχολιού… Δε θα ξεχωρίσω νέους τραγουδιστές, είναι πολλοί, επαρκέστατοι από φωνή και μουσικές γνώσεις.
-Άνθρωποι (συνεργάτες, φίλοι, συνοδοιπόροι) τους οποίους θα ήθελες να μνημονεύσεις, για διαφορετικούς λόγους.
Είναι μακρύς ο κατάλογος, δεν θέλω να παραλείψω κάποιον. Δε σβήνουν από τη μνήμη μου οι χώροι και οι άνθρωποι που πρωτοτραγούδησα, χωρίς μικρόφωνο, αλλά και άλλοι που στάθηκα δίπλα τους με δέος!
–Μαμά… Πώς αισθάνεσαι γι’ αυτό; Ποιο κομμάτι θα αφιέρωνες στα παιδιά σου;
Είναι δύσκολος ρόλος, φοβάμαι και ο πιο δύσκολος. Το τραγούδι “Σιγά μην κλάψω” το αφιερώνω στα παιδιά μου, ίσως και σε εμένα.
–To πιο μεγάλο πάθος και το πιο γλυκό όνειρο της ζωής σου.
Πάθος για τη ζωή… Ας μη μιλήσουμε για γλυκό όνειρο. Αγωνία, καθημερινός αγώνας για τους ανθρώπους που αγαπώ.
–Θα μου επιτρέψεις να επισημάνω μια ροκ χροιά στην ιδιαίτερη φωνή σου. Έχεις κάποια σχέση / γνώση με τον εν λόγω χώρο; Θα απέδιδες τη “ροκ” ταυτότητα σε κάποια πτυχή του εαυτού σου;
Τα ακούσματά μου είναι καθοριστικά, αν είμαι ροκ δεν ξέρω, ξέρω ότι πολλές φορές εκρήγνυμαι!
–Ανάφερέ μου τις δυσκολίες εκείνες στην πορεία των ετών, που σε πείσμωσαν, σε δυνάμωσαν και σε έκαναν τελικά να ατενίζεις το μέλλον αισιόδοξα…
Δεν κυνηγούσα κάτι, δεν πείσμωσα για κάτι, όλα ήταν καθημερινός αγώνας και δεν μπορούμε να μιλάμε σήμερα για αισιοδοξία.
–Πολλές οι διακεκριμένες εμφανίσεις σου, σε Ελλάδα κι εξωτερικό, ξεχωριστές οι μουσικές συνυπάρξεις σου. Όσον αφορά στις επικείμενες συναυλίες σου στο Σταυρό του Νότου με τον Χάϊκ Γιαζιτζιάν, τι προσμένεις; Μίλα μου για τους συντελεστές και τη συγκεκριμένη δουλειά.
Ήμουν τυχερή που με επέλεξαν άνθρωποι που είναι ξεχωριστοί. Είναι τόσοι πολλοί και τους ευχαριστώ από την καρδιά μου. Όσον αφορά στις συναυλίες μου στο Σταυρό του Νότου, 1 και 8 Φλεβάρη, με τον Χάικ Γιατζιζιάν και τον Σ. Μπαλλά, είναι αυτό που λέει και ο τίτλος, ‘’Συναπάντημα καρδιάς’’, γιατί πηγάζει από σχέσεις αγάπης και εκτίμησης. Συνοδοιπόροι είναι οι μουσικοί μου:
Ο Νίκος Παπαναστασίου (πιάνο, ακορντεόν, ενορχήστρωση)
Ο Τίγκραν Σαρκισιάν ( σε όλα τα πνευστά)
Ο Γιώργος Καραμφιλής (μπουζούκι, τζουρά, μπαγλαμά)
Ο Διονύσης Μακρής (μπάσο)
Ο Θωμάς Κωστούλας (τύμπανα)
Και ο Γιώργος Γκώνιας στην παραγωγή και την ψυχολογική υποστήριξη.
–Εάν είχες τη δυνατότητα να ηχογραφήσεις κάτι που θα μπορούσε να ακούσει όλος ο πλανήτης, ποιους στίχους από όσους έχεις τραγουδήσει θα επέλεγες; Ποια σκέψη θα επιθυμούσες να φτάσει έως την άκρη του κόσμου;…
“Τον έρωτα φαρμάκωσε η μιζέρια, κομμάτιασε η φτώχεια την καρδιά”… Άκης Πάνου – Γρηγόρης Μπιθικώτσης.