του μαθηματικού – συγγραφέα
Ευαγγέλου Σπανδάγου
-συνέχεια από το προηγούμενο-
- Η γυναίκα φρόντιζε όλα όσα αφορούσαν τον “οἶκο”. Την οικιακή οικονομία, τη μαγειρική, το πλύσιμο, την ανανέωση των ενδυμάτων, το ράψιμο, την κατεργασία των “ἐρίων”, το κέντημα, την υφαντική και την ανατροφή των παιδιών. Πολλές γυναίκες είχαν αναλάβει και τη στοιχειώδη διδασκαλία των παιδιών τους (ανάγνωση και γραφή). Διαχειρίζονταν δε τα χρήματα τα οποία τους έδιναν οι σύζυγοι με τη δέουσα οικονομία. Στις πλούσιες οικογένειες η σύζυγος είχε ως βοηθούς τις δούλες και τις εργάτριες του οίκου.
- Στις περισσότερες πόλεις της Ελλάδος οι γυναίκες έβγαιναν από το σπίτι τους για αγορές εφοδίων ή επισκέψεις σε συγγενικά πρόσωπα και φιλικές οικογένειες ή για συμμετοχή σε θρησκευτικές τελετές. Οι γυναίκες όμως των ανωτέρων τάξεων έβγαιναν από τα σπίτια τους μόνο για να συμμετάσχουν σε δημόσιες τελετές. Ομαδικές έξοδοι γυναικών δεν γίνονταν, παρά μόνο κατά τις εορτές και τις πομπές.
- Γενικά δεν επιτρεπόταν στις γυναίκες να παρευρίσκονται σε αθλητικούς αγώνες, ούτε να πηγαίνουν σε θεατρικές παραστάσεις.
Γεγονός εξακριβωμένο είναι ότι το προσδόκιμο της ζωής των γυναικών ήταν δέκα περίπου χρόνια μικρότερο απ’ αυτό των ανδρών. Αυτό οφειλόταν στο ότι, εκτός από την Σπάρτη, η διατροφή των κοριτσιών δεν ήταν τόσο καλή όσο των αγοριών, στο ότι έμεναν έγκυοι λίγο μετά την εφηβεία, στις συχνές εγκυμοσύνες και στις χειρονακτικές εργασίες της οικίας.
α’ Οι γνώμες Αρχαίων φιλοσόφων
και συγγραφέων για τις γυναίκες
Πολλοί Αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι και συγγραφείς υπήρξαν πρόμαχοι και συνήγοροι της ελευθερίας και ισοτιμίας της γυναίκας προς το άρρεν φύλο. Γενικά στήριζαν τη γνώμη αυτή στην άποψη ότι και η γυναίκα είναι θείο δημιούργημα ίσο προς τον άνδρα και ότι μπορεί να μετέχει κι αυτή σε κάθε κοινωνικό αγαθό. Αναφέρονται σχετικές απόψεις του Αλκιδάμαντος, του Σωκράτους, των Πυθαγορείων, του Ξενοφώντος, των Κυνικών Φιλοσόφων και των Στωικών Φιλοσόφων.
Με μεγάλη έμφαση κήρυξε το ευαγγέλιο της ισοτιμίας των δύο φύλων ο θείος φιλόσοφος Πλάτων στο έργο του “Πολιτεία” (βιβλίο ε¢). Γενικά όμως δεν δέχεται τη γυναίκα ισότιμη πνευματικά και ηθικά με τον άντρα.
Υπήρχαν όμως και συγγραφείς, ποιητές και φιλόσοφοι που υποστήριζαν την κατωτερότητα της γυναίκας έναντι του άρρενος φύλου. Αναφέρονται ο Αρίστιππος, ο Θαλής, ο Ιππώναξ, ο Ευριπίδης, ο Παλλαδάς, ο Σημωνίδης, ο Αισχύλος, ο Αριστοτέλης κ.ά.
(συνεχίζεται)