του Joe Wildthing
Aπτόητοι (και στην κοσμάρα μας) συνεχίζουμε τις αέναες ακροάσεις νέων δίσκων απορροφημένοι στην ονειρική αναζήτηση τα άγνωστης Κάνταθ και έχοντας ξεχάσει πόσες πύλες του μουσικού χωροχρόνου έχουμε περάσει, καθώς έχουμε εθιστεί στο να τις διαβαίνουμε αδιάκοπα.
Ιδού μερικές πρόσφατες ευχάριστες ανάπαυλες του όλου τριπ:
NIGHTSHIFT – “Zöe” {Trouble in Mind}
Σε μερικά χρόνια από σήμερα στοιχηματίζω ότι θα γράφονται άρθρα και αναλύσεις για τη μουσική της εποχής του lockdown – ακούμε πια όντως πολλούς δίσκους που εμφανώς έχουν συλληφθεί και υλοποιηθεί από μουσικούς σε κατάσταση αναζήτησης και με περίεργη ψυχολογία. Ενδιαφέροντες δίσκους, όχι χαζοχαρούμενους ή διεκπεραιωτικούς. Ένας τέτοιος είναι και η «Ζωή», ο δεύτερος δίσκος των Nightshift από τη Γλασκώβη. Art punk / no wave με θέμα αυτή τη φορά το «μετάνθρωπο», το άδηλο αύριο, την αντίσταση στην πορεία που έχει πάρει ο κόσμος, τις ξεχασμένες αξίες και την ελπίδα (;). Αν και απομονωμένοι στα σπίτια τους οι μουσικοί με επικοινωνία πλέον μέσα από το διαδίκτυο, συντονίζονται σε ένα συλλογικό διαλογισμό βρίσκοντας την πραγματική ταυτότητά τους μέσα από αυτά τα τραγούδια. Δεν μπορούμε παρά να στήσουμε αυτί και να χωθούμε κι εμείς στο τριπ μαζί τους.
HOWLING LARSONS & Ν. ΛΥΜΠΕΡΟΠΟΥΛΟΣ – “Poemandres” {Sombre Soniks}
Ο Alan και η Rebecca, δηλ. οι Howling Larsons, σε μια ακόμα προχωρημένη πνευματική αναζήτηση στήνουν με τον «Ποιμάνδρη» ένα master class για όσους έχουν διερευνητικό πνεύμα και ανοικτό μυαλό με θέμα την αρχαία κοσμογονική φιλοσοφία. Και βέβαια το κάνουν με το καλύτερο δυνατό μέσο, τη μουσική. Η μουσική άλλωστε είναι ο απόηχος της κίνησης των συμπαντικών σφαιρών της αρμονίας και της ειμαρμένης. Με τη βοήθεια του Νικόλαου Λυμπερόπουλου, o οποίος συνδυάζει την κατανόηση του βυζαντινού μουσικού συστήματος (που αποτελεί βασικά τη συνέχεια του συστήματος που θεμελίωσαν τον 7ο π.Χ. αι. οι Πυθαγόριοι) και της θεοσοφικής γνώσης, «μελοποιούν» σε αυτό το έργο το πλήρες κείμενο του Α’ Λόγου του Corpus hermeticum προμηθεύοντας την αφήγηση και την υμνωδία με την οποία αποδίδεται το κείμενο με ένα ψυχεδελικό ambient drone μουσικό υπόβαθρο, που δημιουργεί την απαιτούμενη ατμόσφαιρα και κατανυκτική προσοχή του ακροατή. Ερευνήστε.
VASKO ATANASOVSKI & ADRABESA QUARTET – Phoenix {MoonJune}
Η μουσική είναι μία και τη μουσική της (ευρύτερης) περιοχής μας μπορεί πολλοί εξ ημών να την απαξιώνουν, αλλά κάνουν λάθος. Πολλοστή απόδειξη για το ανωτέρω επιχείρημα είναι ο «Φοίνικας», το βαλκανικό jazz / world fusion πόνημα του σλοβένου σαξοφωνίστα Vasko Atanasovski και του πολυεθνικού κουαρτέτου του: Simone Zanchini (ακορντεόν), Michel Godard (τούμπα) και Bodek Janke (τάμπλα, κρουστά). Οι συνθέσεις που σκαρφίζονται μας θυμίζουν ευρωπαϊκές και βαλκανικές μελωδίες, gypsy jazz και άλλα γνώριμα ακούσματα, αλλά δεν είναι γραφικές, ούτε τετριμμένες. Αντίθετα καταφέρνουν να ακούγονται δημιουργικές και καινούργιες, λόγιες και ταυτόχρονα λαϊκές κερδίζοντας έτσι τον ακροατή τους ολοκληρωτικά. Τίποτα εδώ δεν ακούγεται του σωρού, τίποτα δεν είναι για πέταμα. Τολμήστε.
Συνέχεια στον επόμενο «ΕΞ».