Πρωινό ξύπνημα, δουλειά, σπίτι, ξεκούραση και μετά ξανά δουλειά, γραφείο, σπίτι. Ρουτίνα και πάλι ρουτίνα.
Μέχρι να έρθει το σαββατοκύριακο, για να σε ξεγελάσει. Να νομίσεις ότι θα κάνεις κάτι διαφορετικό. Ότι θα ξεσκάσεις. Αλλά εσύ πάλι εκεί. Εθισμένος στη ρουτίνα σου. Καναπές-κρεβάτι και τούμπαλιν. Μούχλα και βαρεμάρα. Φτάνει πια. Τι δεν καταλαβαίνεις; Το απροσδόκητο… Αυτό που έρχεται ξαφνικά. Αυτό είναι τρέλα. Αυτό έχει σημασία. Και στο τέλος αυτό μένει. Τι τα θες τα κανονισμένα; Άσε λίγο τον εαυτό σου ελεύθερο. Μην ζεις μόνο στο καλούπι σου. Άσε λίγο τον εαυτό σου ελεύθερο. Όσο κλισέ κι αν ακούγεται όλο αυτό, είναι μια πραγματικότητα. Το βιώνουμε κάθε μέρα. Σαν να μας έλκει η αδράνεια. Μια αόρατη δύναμη που είναι εκεί. Πάντα παρούσα. Που καθορίζει, χωρίς να το καταλαβαίνεις κάθε σου κίνηση. Κι όμως μπορείς να την νικήσεις. Με έναν απλό τρόπο. Μην προγραμματίζεις το κάθε τι. Εντάξει το καταλαβαίνω ότι δεν γίνεται να λειτουργείς πάντα αυθόρμητα ή επιπόλαια. Τουλάχιστον για τα βασικά. Για τα άλλα όμως δεν χρειάζεται και τόσο προγραμματισμός. Όπως έρθουν. Άδραξε τη μέρα σου και κινήσου ανάλογα. Ξεκουνήσου από τα απλά καθημερινά και όπου βγει. Πες ναι στο απροσδόκητο. Δοκίμασε κάτι καινούριο. Σήκωσε το τηλέφωνό σου, όταν σε πάρει η παρέα. Που ξέρεις μπορεί να σου προτείνουν κάτι διαφορετικό. Μην βιαστείς να απορρίψεις κάτι βυθισμένος στην άνεση του καναπέ σου. Μην σε αποθαρρύνει η απόσταση ή η ώρα ή η μέρα. Ποτέ δεν ξέρεις τι καλό μπορεί να βγει από μια τέτοια απρόσμενη κατάσταση. Να είσαι ανοιχτός σε νέες εμπειρίες. Και μην ξεχνάς; Χάσε λίγο το μυαλό σου… Το απροσδόκητο σε περιμένει…
Χρήστος Σιάμος