Ιστορικά, οι εκάστοτε ελληνικές κυβερνήσεις, εξυπηρετούν τα σχέδια και τα συμφέροντα της παγκόσμιας οικονομικής ελίτ, προκειμένου να εξασφαλίζουν τα σκήπτρα της εξουσίας. Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο, μόνο τυχαία δε θα μπορούσε να χαρακτηριστεί, η υπερψήφιση του νόμου, για τη δυνατότητα της αποκρατικοποίησης του νερού. Αντίθετα, το γεγονός αυτό, αποτελεί δείγμα υπακοής, στη Διεθνή εμπορική συμφωνία TiSA (Trade in Services Agreement). Πιο συγκεκριμένα, από το Μάρτιο του 2013, στη Γενεύη, «μαγειρεύεται» η εν λόγω συμφωνία, υπό καθεστώς απόλυτης μυστικότητας, μεταξύ των ΗΠΑ, των 28 χωρών της ΕΕ και 23 άλλων κρατών, όπως το Ισραήλ, η Τουρκία, η Ιαπωνία, εκτός των χωρών του συνασπισμού BRICS. Αξίζει να σημειωθεί, ότι οι συμμετέχοντες, αποτελούν το 13% του παγκόσμιου ΑΕΠ και το 70% της παγκόσμιας παροχής υπηρεσιών. Διεξάγεται, μια συντονισμένη προσπάθεια για τη δημιουργία ενός Διεθνούς νομικού πλαισίου, που θα αποσκοπεί, στην απελευθέρωση των αγορών και των ιδιωτικοποιήσεων, όλων των Εθνικών φορέων παροχής υπηρεσιών. Επί της ουσίας, οι εμπνευστές της, στοχεύουν, στο να υποχρεωθούν όλα τα κράτη, να «ξεπουλήσουν» τις επιχειρήσεις κοινωνικής ωφέλειας, όπως την υγεία, την παιδεία, τις τηλεπικοινωνίες, την ενέργεια και το νερό. Μάλιστα, οι χώρες που θα την υπογράψουν, δεν θα μπορούν, να αποκαταστήσουν τις διατάξεις που ίσχυαν πριν και έχουν αποσυρθεί λόγω της TiSA, γεγονός που σημαίνει ότι θα είναι αδύνατη η οποιαδήποτε επανεθνικοποίηση των Δημόσιων οργανισμών. Περαιτέρω, οι ιδιωτικοποιήσεις, αυξάνουν την ανεργία και δημιουργούν εκείνες τις συνθήκες, που θα επιτρέψουν στους πολυεθνικούς κολοσσούς, να εμπορεύονται παγκοσμίως, μέσω της «δανεικής εργασίας», καταπατώντας κατ’ αυτό τον τρόπο, οποιασδήποτε μορφής εργασιακού δικαιώματος, αφού δεν θα απαιτούνται απολύσεις και αποζημιώσεις. Είναι σαφές, ότι η έμμεση στήριξη της TiSA, σε συνδυασμό με τα μέτρα που επιβάλλει το ΔΝΤ, οδηγούν νομοτελειακά, τόσο στην επικράτηση του Παγκόσμιου κεφαλαίου, όσο και στη βαθμιαία κατάργηση της εθνικής κυριαρχίας, ενώ παράλληλα στηλιτεύονται οι ελευθερίες των πολιτών.
Κ. Χ.