του Χάρη Κονταξή
Ένα live που τα είχε όλα εκτός από πολύ κόσμο. Λογικό, από τη μια η κρίση κι από την άλλη οι πολλές συναυλίες από το καλοκαίρι και μετά! Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Η ώρα λίγο μετά τις 20:20 (20:25 περίπου) κι ανεβαίνουν στη σκηνή οι Foray Between Ocean. Ελληνική, πολύ δεμένη μπάντα σε progressive death melodic metalcore μονοπάτια, όπως μπορώ να πω!… Γνώριμες φιγούρες ο Διονύσης Χριστοδουλάτος και ο Ηλίας Μπουζέας απο τους Sorrowful Angels, ο Κώστας Μυλωνάς από Sunburst / New day Slave / Outloud και ο Γιάννης Τούσσας από τους Narcosis (αν κι εκεί στο μπάσο, εδώ έχει αναλάβει χρέη τραγουδιστή). Τέλος ο Θέμης Ιωάννου από Trendy Hooliguns. Μπορώ λοιπόν να μιλήσω για μια super μπάντα, πολύ καλά “δεμένη”, με σωστό ήχο και συνθέσεις γεμάτες ενέργεια, πολύ καλές επιρροές από μπάντες που κάνουν χρόνια καριέρα. Τα παιδιά δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν, το αντίθετο θα έλεγα! Μεστός γεμάτος ήχος που σε πορώνει με τις φωνές να εναλλάσσονται από metalcore σε melodic άνετα! Το μόνο κακό είναι που έπαιξαν μόνο μισή ώρα, ήταν το 3ο τους live κ πρώτη φορά μπροστά σε τόσο κόσμο απ’ ότι είπαν! 5 κομμάτια, λοιπόν, και περιμένω να τους ακούσω ξανά, ελπίζοντας σε ακόμα μεγαλύτερο σετ και χρόνο, γιατί τους αξίζει.
Σχεδόν μετά από ένα μισάωρο αναμονής, ανεβαίνουν οι Annihilator στη σκηνή με τον κόσμο να δημιουργεί την απαραίτητη ατμόσφαιρα, γκαζωμένος στο full και με πρώτο κομμάτι το Suicide Society, δείχνοντας πως είχαν ανεβεί με πολύ κέφι! Ακολουθεί το King of the kill, όπου ο κόσμος πήρε φωτιά, αρχίζοντας να φτιάχνει τα πρώτα πιτ!… Ο ήχος στη φωνή του Jeff μέτριος σε αντίθεση με όλα τα υπόλοιπα (οι κιθάρες οργίαζαν και το δίδυμο ντραμς-μπάσο έδιναν τρελό groove). Αμέσως μετά δυνατό μπάσιμο με… Αγία Τριάδα Creepin’ again – Annihilator – No way out, που έκανε το Academy να σείεται! Ο Jeff σε τρελό κέφι μας είπε για το πόσο σκληρός λαός είναι οι Καναδοί, αναφερόμενος στο τι θα γίνει αν κάποιος παραβιάσει τον Κ.Ο.Κ (εννοείται πως θα ζητήσουν συγνώμη), ζήτησε να μην τον πάρουμε να κάνει πολιτικές δηλώσεις σε βίντεο, μιας κι όπως ανέφερε είναι της μόδας οι μουσικοί να έχουν και να εκφράζουν παντού πολιτική άποψη. Αστειευόμενος ξανά τόνισε πως αν ο Καναδάς κλείσει τις κάνουλες νερού, φυσικού αερίου και πετρελαίου στις ΗΠΑ, αυτές θα τους κάνουν πόλεμο, όμως ο καναδικός στρατός θα τους περιμένει με χιονόμπαλες!
Σειρά περνούν τα Set the world on fire (πειράζοντας τον ντράμερ του, εφόσον γεννήθηκε τη χρονιά του release), η ένταση να μη λέει να πέσει. Μικρή παύση κι αναφορά στην πρώτη εμφάνιση της μπάντας στο ιστορικό Rodon, live το 91′, γεμάτος όμορφες αναμνήσεις από εκείνη την εποχή, κατά την οποία συμμετείχαν στην παγκόσμια περιοδεία μαζί με Judas Priest και τους άγνωστους τότε Pantera… Ακολούθως, το συγκρότημα μας “κέρασε” ένα Stonewall ξαναβάζοντας φωτιά, ενώ στη συνέχεια αποχωρεί, αφήνοντας τον πιτσιρικά, αλλά όχι και τόσο μικρό παιχτικά ντράμερ να κάνει το σόλο του, με την μπάντα να επιστρέφει και να μπαίνει γερά με το Syn. Kill 1 κι αμέσως μετά το No zone -με τον μπασίστα στα lead vocals!-.
Η συνέχεια τρελή… Ξεκινά το Brain dance, κάπου στη μέση κάνουν ένα απίστευτο χαβαλέ με το Chicken and Corn και το κλείνουν ξανά κανονικά!… Έχει περάσει Ήδη μια ώρα και μας λέει μια μικρή ανέκδοτη ιστορία για το πρώτο demo tape της μπάντας… Alison Hell κι ευτυχώς φτιάχνει έστω και με καθυστέρηση ο ήχος στη φωνή. Μετά από αυτό τι άλλο να θες να ακούσεις; Κι όμως έπεται το Second to None και γίνεται πάλι ο χαμός! Έπειτα, η μπάντα βγαίνει με μάσκες και παίζει το Phantasmagoria. Μετά… W.T.Y.D, αγνό old school thrash metal κι ο τύπος πίσω από τους ενισχυτές να κάνει, λίγο πριν τελειώσει το κομμάτι, νόημα πως έχουν ακόμα 5 λεπτά. Ερώτηση για το τι θα θέλαμε για επίλογο… Τελικά ακούγεται το Human Insecticide, που έκλεισε το live. 95 χορταστικά λεπτά από μια μπάντα που ξέρει να thrash-άρει, όσο λίγες με έναν αιώνιο έφηβο 50 ετών (Jeff), όπως είπε και ο ίδιος, υποσχέθηκε να έρχονται όσο πιο συχνά γίνεται, ενώ μας ευχαρίστησε εγκάρδια για την παρουσία μας. Πιστεύω πως οποίος ήρθε μόνο παραπονούμενος δεν έφυγε, ο Jeff κι η παρέα του χώρεσαν όσο καλύτερα γινόταν την, για 3 δεκαετίες, λαμπρή καριέρα τους σε μιάμιση ώρα!