[Η έκτη σελίδα του φύλλου Νοεμβρίου «Εξαρχειώτης»: Εξαρχειώτης – Νοέμβριος 2016]
Βιογραφικό σημείωμα
Ακτιβίστρια, σπηλαιολόγος, ποιήτρια, πρόεδρος του συλλόγου «Σιμωνίδης ο Κείος»… Καταγωγή από Μικρά Ασία, μανά από την Ανατολική Ρωμυλία, πατέρας Γερμανός. Ζει και εργάζεται στο Βερολίνο, μεταφράστρια στο αριστερό κόμμα, δεξί χέρι της Σάρα Βάγκενκνεχτ, μακρινή συγγενής του Σταμάτη Κραουνάκη.
Έχει εκδώσει 19 ποιητικές συλλογές. Ασχολείται με τη διάσωση των σαλιγκαριών και με το… επίγραμμα, ενώ θέλει να σώσει την ανθρωπότητα.
Αι γραίαι…
Τις γριές παλιά θυμάσαι που φοράγανε φιλέ;
Τέτοιον θέλει κι η καράφλα κάθε νεοφιλελέ.
Να του συγκρατείς τις ιδέες που σπανίως… κατακεί καταφτάνουνε ακμαίες.
Δεν πα να ‘χεις γράψει τόμους, αν ανήκεις στους εντ(ρ)όμους και εις τα κοπροχαρή… Ποια ψυχή σου θα χαρεί;
Πάντα θα φοράς στους ώμους λάθος κάρμα και βαρύ.
Μια χαρά φανήκανε τα σκουπίδια όλα, άντε τώρα να κατεβάσουμε τις σακούλες.
Ανοήτου στιχοπλόκα ξαπλωτή σε μια σαιζ-λονγκ, τους θεούς επικαλείται να βαρέσουν κάνα γκονγκ.
Κι απ’ την τόση επικλησία, για μια ομοιοκαταληξία, άντε φτου και πάλι-πάλι, ξεκρεμάστηκε η γκόνγκα και της ήρθε στο κεφάλι.
Μια κριτικιά στο κοίλον, την πλακώσανε στο ξύλον.
Και μια στιχουργό κλεφτρόνα, την εκάναν πολυθρόνα, που ξαπλώνουν σκηνοθέται και μασολογούν γκοφρέται.
Να τους κατέβουνε ιδέαι, πως μιλούσαν αι αρχαίαι…
Είχαμε μια θεια σαμάρα, που εγεννήθη από κατάρα, δυο χαρές και μια τρομάρα.
Στην πλατεία του χωριού, έτρωγε τ’ αυγά μελάτα και μετά μια τσικουλάτα.
Κι απ’ την τόση πρωτεΐνη, όλο έλεγε… αι λοβ γιου.
Ήταν λίγο ταμαχιάρα κι όλα τα ‘θελε η γαϊδάρα. Και καράβια και φουγάρα. Κι αυγοτάραχο ψαριού…
Και μια μέρα μαύρη αντάρα, εκαβάλησε τα κάρα. Και την έκανε γαργάρα, στη βαθιά την παρακμή ενός έθνους γυφταριού…
(Νικόλ Καταραμπεζάνη / Στιχοπλόκα συμβολαιογράφος, ακτιβίστρια)
Σκίτσα: Σπύρος Δερβενιώτης