του Ευθύμη Κουτσούκη
Αυτή τη φορά το EXtra Wild είναι ΕΞαιρετικά Επικό!!! Οι “Epica” επισκέφθηκαν τη χώρα μας το διήμερο 27 και 28 Μαρτίου και… μάγεψαν το ελληνικό κοινό.
Ειδικότερα, ιδίοις όμασι, στις 27/03, οι οπαδοί της ολλανδικής μπάντας περίμεναν υπομονετικά, δημιουργώντας μια σειρά δεκάδων μέτρων, έξω από το Fuzz Club, προκειμένου να κατακλείσουν εν τέλει την αρένα και τους εξώστες και να απολαύσουν symphonic/gothic metal…Αυτά περί μουσικής «ταμπέλας», επί της ουσίας: Oι διψασμένοι fans της οπτικής πανδαισίας, ονόματι Simone Simons, με την ΕΞαίσια φωνή, υπό τη συνοδεία του Mark Jansen και της υπόλοιπης παρέας των “Epica”, γέμισαν ασφυκτικά τον συναυλιακό χώρο, εκεί όπου το «πάρτυ» πήρε σάρκα και οστά! Ιδανική εισαγωγή πραγματοποίησαν οι galactic metallers “Jaded Star” –όπως αυτοπροσδιορίζονται-, η μουσική «συμμορία» δηλαδή της Ελληνίδας Maxi Nil, με επίσης εγχώρια σύνθεση του συγκροτήματος, συν της… πινελιάς επί των drums του Raphael Saini, πρώην μέλους των powerάδων και λατρεμένων από τους συμπατριώτες μας, “Iced Earth”.
Η metal «μάχη», λοιπόν, ξεκίνησε λίγο πριν τις 21:00 και τη σκυτάλη πήραν ακολούθως οι τιμώμενοι Epica, οι οποίοι “were unleashed upon us”… Το «πάντρεμα» της συγκλονιστικής φωνής της αιθέριας Simone, με τα brutal growls του Μark, κι όχι μόνο, καθώς και η εναλλαγή μελωδικών riffs και γρήγορου-δυνατού “distortion” στις κιθάρες συνεπήραν τους metalheads. Πέρα από την playlist του live, την οποία μπορείτε να βρείτε με μικρή προσπάθεια διαδικτυακά, σ’ αυτό το «βήμα» του ΕΧtra Wild εστιάζουμε στην αίσθηση που μας άφησε το συγκεκριμένο μουσικό ταξίδι: Το κοινό έγινε άμεσα κοινωνός της ενέργειας, που ανάβλυζε από το stage. Οι “Epica”, με την ομοιογένειά τους, την άρρηκτα δεμένη σκηνική παρουσία τους και την επιβλητική ηχητική τους ταυτότητα άφησαν πίσω τους πλήθος εκστασιασμένων ακροατών και την εδραιωμένη πλέον πεποίθηση ότι έχουμε να κάνουμε με «μάστορες» του είδους.
Κλείνοντας, ως επίλογο της εν λόγω σύντομης παρουσίασης, θα ήθελα να χαράξω λεκτικά την εξής, προσωπικά ιδιατέρως ευχάριστη, εικόνα που αντίκρυσα κατά τη διάρκεια της συναυλίας: Ένα «μάτσο» πιτσιρικάδες, ακριβώς δίπλα μου, ανά τακτά χρονικά διαστήματα διαμόρφωναν ένα μίνι «ρινγκ», μέσα στο οποίο σπρωχνόντουσαν, «χτυπιόντουσαν» και ζούσαν μεταλλικά(!!!) τις στιγμές. Αυτό με έκανε να σκεφτώ ότι ευτυχώς στις ημέρες μας συνεχίζουν να υπάρχουν… μπουμπούκια, σαν αυτά τα παιδιά, τα οποία βιώνουν, όπως αρμόζει στην ηλικία και τα ακούσματά τους, τον αγαπημένο μας «βαρύ» ήχο, διαμορφώνοντας το σύγχρονο μεταλλικό «μπουκέτο». Μέχρι το επόμενο EXtra Wild, stay rock, stay heavy, stay “EX”!!! \m/ \m/
Mr EX