του Joe Wildthing
«Μή ζώην μετ’ ἀμουσίας» (Εὐριπίδης). Κυρίες και κύριοι, μας την πέφτουν από παντού. Πολιτικώς παπαρολογούντες, έξαλλοι φορομπήχτες, κακομαθημένοι τεμπέληδες, αδαείς συμπολίται μη έχοντες την παραμικρήν ιδέα από ποίον πλανήτην κατήλθαμε, διάφοροι τέλος πάντων τραβόντες διάφορα ζόρια διά ποικίλους λόγους και αιτίας, πλην όμως ημείς είμεθα εν “cloud #9”, τουτέστιν «στην κοσμάρα μας» καθότι διάγομεν βίον κατά τας επιταγάς του Ευριπίδου και ως είπεν και ο μέγιστος των μεγίστων Τζίμι Χέντριξ, η μουσική είναι το καλύτερο και ασφαλέστερο ναρκωτικό. Δι’ον και διακόπτω την μακρηγορίαν και προβαίνω εις τινας δισκοπαρουσιάσεις…
O φίλτατος Juan Pablo Mazzola με τους ΒΑΒΥ SCREAM επιστρέφουν φέτος με το “LIFE’S A TRAP” (Baby Scream Records) χωρίς εκπλήξεις. Αλλά στην περίπτωσή τους αυτό είναι καλό, γιατί αντλούν σταθερά έμπνευση από τας Ιεράς Γραφάς της power pop – από τους Beatles ως τους Badfinger και από τον Nilsson ως τους Big Star – και καθώς ανά τα έτη έχουν αποδείξει ότι έχουν και δική τους φλόγα, αυτό συνεπάγεται μια ακόμη συλλογή από τραγούδια που θέλεις να μάθεις να τραγουδάς, τραγούδια για ραγισμένες καρδιές, περασμένα χρόνια, μικρές στιγμές, ξεσαλώματα και μαθήματα ζωής, τραγούδια που εκτός από μελωδία, έχουν τελικά και νόημα και μπορούν να σε αφορούν προσωπικά. To rock άλλωστε δεν είναι αναγκαστικά μόνο πόζα, μπορεί να έχει σοφία και με καθημερινό τρόπο.
Ηχογραφημένα ζωντανά στο φετινό Kozfest 2016, τα “THE UFFCULME VARIATIONS” (Door 13 Music D13-0017) είναι ο νέος δίσκος της αξιόλογης βρετανίδας prog rock μουσικού CARY GRACE και της μπάντας της και συνδυάζουν νέες εκτελέσεις συνθέσεων που παρουσιάστηκαν σε παλιότερους δίσκους και καινούργιο υλικό, σε μεγάλο βαθμό αυτοσχεδιαστικό αλλά που ωστόσο εκπέμπει την ίδια ωριμότητα και χάρη. Το εξαιρετικό σχήμα της Grace συμπληρώνουν δύο βετεράνοι του «πλανήτη Gong», o κιθαρίστας Steffe Sharpstrings (μέλος των Here & Now και των Planet Gong) και ο βιολιστής Graham Clark (μέλος των Gong και των Magick Brothers), αμφότεροι επί μακρόν συνεργάτες του μακαριστού γενάρχη Daevid Allen. Και το προϊόν αυτής της συνεργασίας είναι ένα αξιόλογο λάιβ άλμπουμ, απ’ αυτά που δεν αποτελούν «συμπληρώματα διατροφής» των συλλεκτών δίσκων αλλά που – όπως παλιά – μπορούν να ανήκουν και στο κυρίως μενού…
Καθώς η προηγούμενη παρέα ανεβάζει στις ακροάσεις μας τον «πήχη» μερικές ίντσες προς την κατεύθυνση του «έντεχνου» ροκ, η επόμενη πρότασή μας βρίσκεται λίγο παραπέρα στον ίδιο δρόμο. Το “PASAR KLEWER” (MoonJune MRJ081) είναι ο δεύτερος «διεθνής» δίσκος του Ινδονήσιου μουσικού μάγου DWIKI DHARMAWAN. Λιγότερο “fusion” από το προηγούμενο άλμπουμ του – χαρακτηριστικά ο DD παίζει σε αυτόν το δίσκο μόνο ακουστικό πιάνο – το “Pasar Klewer” κινείται σε πιο κλασικά post-bop/jazz αλλά και ethnic μονοπάτια, αλλά με τόση μαεστρία και τόσο καλούς συνεργάτες που άνετα θα μπορούσε να προταθεί ανάμεσα στα πιο σημαντικά μουσικά επιτεύγματα της χρονιάς. Μουσικό κέντρο του πάντως είναι μια σύνθεση του Robert Wyatt, το “Forest”, που παρουσιάζεται σε δύο εκπληκτικές εκτελέσεις, μια φωνητική και μια ορχηστρική. Το κλαρινέτο δε του Gilad Atzmon «γράφει» όπου ακούγεται στο δίσκο, με τρόπο ανεξίτηλο.
Βάζοντας όμως στη συνέχεια στο στερεοφωνικό το νέο άλμπουμ των Van der Graaf Generator, το “DO NOT DISTURB”, αφήνω το γράψιμο, γυρίζω στον μουσικό καναπέ μου και ανανεώνω το ραντεβού μας για τον επόμενο μήνα. Keep rockin’.