του Joe Wildthing
Με τις γιορτές μπροστά μας συνειδητοποιούμε / περιμένουμε με ανακούφιση την ολοκλήρωση μιας πρακτικά πολύ δύσκολης χρονιάς.
Το ’16 ταλαιπώρησε προφανώς κι εμάς, όπως άλλωστε και πολύν άλλο κόσμο. Θα μου πείτε βέβαια, γιατί μήπως το ’17 αναμένεται άκοπο και ξεκούραστο, όταν μάλιστα περίπου κανείς δεν γνωρίζει τι πρόκειται να συμβεί την επόμενη χρονιά και είναι πια φανερό ότι ζούμε σε μια εποχή όπου τα «μοντέλα» πρόβλεψης και οι «λογικές» αναλύσεις πέφτουν σταθερά πάρα πολύ έξω; Tα «σιγουράκια» και οι ακλόνητες αντιλήψεις απλά αφορούν τους χαζούς και τους αδιάφορους και τριγύρω μας βρίσκονται σε κίνηση σεισμικές αναδιατάξεις; «Ορατότης μηδέν» κατά συνέπεια, αλλά η ελπίδα πεθαίνει τελευταία και κατά συνέπεια… rock’n’roll will never die! Μπορεί να μην έχει από πίσω του πια μια βιομηχανία να το σπρώχνει, αλλά οι άνθρωποι – με τον περίεργο «πνευματικό» μηχανισμό που η φύση έχει αναπτύξει για την επιβίωσή τους – πάντα θα βρίσκουν κάποιο τρόπο να ξεφεύγουν από τους μηχανισμούς καθυπόταξης και εγκεφαλικής αδρανοποίησης και άρα πάντα κάποιοι θα παραμένουν… rock!
Με τις αμπελοφιλοσοφίες μας όμως, θυμηθήκαμε τελικά και το αντικείμενο της στήλης, οπότε… ιδού μερικές ‘leftfield’ προτάσεις για δίσκους / νέες κυκλοφορίες για τις γιορτές:
Εκ Γενούης εκπορευόμενοι οι Λίγυρες neo-mods – αλλά όχι νέοι – THE FIVE FACES επιστρέφουν στις αρχές του ’17 με νέο δίσκο μετά από πολλαπλά έτη σιωπής, το “SX225” (Detour Records / Paisley Archive Records PA049). H γενιά του indie rock των κολλεγιακών ραδιοφώνων διαποτισμένη με τους ήχους των Who στα 60s έχει μια συνταγή που δεν ξαφνιάζει μεν κανέναν πια, αλλά που όταν συγκεντρώνει τόσα καλά τραγούδια σε ένα μόνον άλμπουμ δεν μπορούμε παρά να την καλωσορίσουμε και πάλι, σε μια εποχή που έχουμε βαρεθεί να χαρακτηρίζεται αισθητική καινοτομία στη μουσική κάθε σαχλαμάρα στην παραγωγή από ανθρώπους χωρίς «βάθος» μουσικών εμπειριών.
Στην Αθήνα τώρα η νέα μουσική παρέα του Θάνου Αμοργινού λέγεται MAXIMUM HIGH και κυκλοφορεί διαδικτυακά την πρώτη της συλλογή τραγουδιών, το EP “MAXIMUM HIGH” (https://maximumhigh.bandcamp.com/releases). Πολύ έμπειροι μουσικοί, συνθέσεις που προκύπτουν φυσικά κι όχι ως προϊόντα μιας προσπάθειας μίμησης ή εντυπωσιασμού και άρα ακούγονται πολύ πειστικές, αξιόλογα γυναικεία φωνητικά, λιτές αλλά ουσιώδεις παρεμβάσεις της «παραγωγής» και δεν νομίζω ότι χρειάζονται πολύ περισσότερα πράγματα. Η εμπειρία και η ποικιλία ακουσμάτων αποδίδουν. Ειλικρινά ελπίζουμε σε συνέχεια, γιατί τελικά όλα εκεί παίζονται (σσ. γενική παρατήρηση για τη ντόπια σκηνή, που κατά γενική ομολογία αξίζει πια περισσότερα).
Οι MARK AND THE CLOUDS τώρα είναι μια από τις πιο αγαπημένες μας νέες μουσικές παρέες από τη Μεγάλη Βρετανία. Επιστρέφουν στις αρχές της νέας χρονιάς με το δεύτερο άλμπουμ τους, που τιτλοφορείται “CUMULUS” και θα κυκλοφορήσει από την Mega Dodo Records. Την ψυχεδελικώς κεχρωσμένη power pop τους την είχαμε ξεχωρίσει ως πολλά υποσχόμενη από τον πρώτο τους δίσκο (“Blue Skies Opening”, 2014), αλλά η συνέχεια αποδεικνύει ότι είχαμε απολύτως δίκιο. Απόηχοι Beatles και Big Star, acid μπαλάντες, soft rockers με καλιφορνέζικο αέρα (εμφιαλωμένο πριν 40 χρόνια), garage rockers και όλων των ειδών τα καλούδια που έχουν «συμπυκνωθεί» στο ‘Cumulus’, όλα έχουν τη δύναμη να σε κάνουν να ξαναβλέπεις τα πάντα με αισιοδοξία, μέσα από ένα ζαχαρωτό συννεφάκι. Magic;
Με αυτά τα ολίγα, εύχομαι καλό Ηλιοστάσιο, Χριστούγεννα και ευτυχές το 1ο έτος της εξακοσιοστής ενενηκοστής έννατης (699ης) ολυμπιάδας.