του Joe Wildthing
Λοιπόν αποδεδειγμένα, βάσει εμβριθών επιστημονικών αναλύσεων η μουσική κάνει κακό στην πανδημία, διότι η έντασή της μας αναγκάζει να μιλούμε – λέει – πιο ζωντανά και να εκτοξεύουμε «σταγονίδια» σπέρνοντας τον ιό! (Για να σπείρουμε δε υιούς ούτε λόγος. «Σε τι κόσμο μας έφερες πατέρα;» και τα τοιαύτα…).
Καθίστε λοιπόν μέσα γατάκια, αποφεύγοντας το φίμωτρο κι ακούστε μουσική στο σπίτι. Εκκωφαντικά! Να κάνουμε μερικές προτάσεις;
MARK & THE CLOUDS – “Waves” {Gare du Nord}
Ο Marco Magnani την εμπειρία του την έχει. Και οι Clouds έχουν ήδη κυκλοφορήσει άλλα δύο studio άλμπουμ. Συνεπώς δεν μας περιμένει στο νέο τους δίσκο καμμία έκπληξη. Πλην όμως όταν το θέμα σου είναι η power pop, η αγγλική ψυχεδέλεια και γενικώς all things Beatles, καλύτερο δεν έχει από ένα καινούργιο δίσκο αυτής της παρέας, η οποία διαρκώς αποδεικνύει ότι η παλιά συνταγή έχει ακόμη ζουμί, η πηγή δεν έχει στερέψει, το λατομείο έχει ακόμη μάρμαρο, γιατί αλίμονο, δεν έχουν υπάρξει και τόσο πολλοί μάστορες μέσα στα χρόνια που ήξεραν να κάνουν σωστά τη συγκεκριμένη δουλειά, οπότε υπάρχει ακόμη αντικείμενο σήμερα για τύπους σαν τον ‘Mark’ και την ομήγυρη. Το “Waves”, τρία χρόνια μετά το “Cumulus” (το προηγούμενο άλμπουμ), είναι φορτωμένο με εξαιρετικά τραγούδια που σπάνια βρίσκει κανείς μαζεμένα τόσα πολλά σε ένα δίσκο στη σημερινή δισκογραφία.
EARTHLESS – “Live in the Mojave Desert, Vol.1” {Heavy Psych Sounds}
Πρώτο από τα πέντε άλμπουμ της σειράς “Live in the Mojave Desert” με διάφορα σχήματα του ροκ της ερήμου, ηχογραφημένα ζωντανά εις τας εξοχάς – εκεί που λέει ο τίτλος – όχι μπροστά σε κοινό (ας όψεται το COVID) αλλά για live streaming, το συγκεκριμένο άλμπουμ είναι ακόμη μία εύγλωττη απόδειξη του πόσο καλή heavy jamming μπάντα είναι οι Earthless (οι οποίοι παρεπιπτόντως έχουν εμφανισθεί προ ετών και στα μέρη μας δυστυχώς μπροστά σε σχετικά λίγο κόσμο). Έχοντας γράψει «χιλιόμετρα» σε αυτό που κάνουν, εδώ ηχογραφούν ένα από τα καλύτερα session στην ιστορία τους και μέσα από τα μόλις τρία πολύ μεγάλα σε διάρκεια κομμάτια του δίσκου οι αστείρευτοι αυτοσχεδιασμοί και το ασταμάτητο πάθος τους σου δίνουν την εντύπωση ότι αναβιώνουν τις θρυλικές χίπικες μπάντες μιας άλλης εποχής έχοντας λίγα να ζηλέψουν από αυτές (εκτός ίσως από τα λουλουδάτα πουκάμισα).
ARTURO O’FARRILL & THE AFRO LATIN JAZZ ORCHESTRA – Virtual Birdland {Zoho}
Ένα χρόνο ακριβώς μετά το προηγούμενο άλμπουμ τους “Four Questions”, που αδιαμφισβήτητα ήταν ένα από τους κορυφαίους jazz δίσκους του ’20, ο Arturo O’Farrill και η ορχήστρα του επιστρέφουν με ένα εξαιρετικό νέο πόνημα, αυτή τη φορά παίζοντας συνθέσεις διαφόρων μουσικών – παλιότερων θρύλων της afro-latin jazz (Paquito d’Rivera, Tito Puente, Papo Vazquez) αλλά και νεότερων που έγραψαν ειδικά για τη σπουδαία αυτή ορχήστρα. Τα κομμάτια είναι όλα στα μέτρα τους και υπηρετούν τη σχολή και την αισθητική τους. Και βέβαια οι ενορχηστρώσεις και οι αυτοσχεδιασμοί δεν είναι ποτέ διεκπεραιωτικοί και συνηθισμένοι. Την ίδια στιγμή που αναδύεται η αγάπη και ο ενθουσιασμός αυτών των πολύ καλών μουσικών για τη salsa, τη rumba και την όλη κουβάνικη παραδοσιακή μουσική μαγεία, παράλληλα κάνουν και όλες τις κινήσεις για να πάνε παρακάτω αυτήν τη μουσική, να την εξελίξουν, να την μπολιάσουν με νεωτεριστικά στοιχεία με μία “progressive” διάθεση. Δοκιμάστε.
Συνέχεια στον επόμενο «ΕΞ».