Kamp…

Οι Κamp συστήνονται και αυτοπροσδιορίζονται / παρουσιάζονται στον Εξαρχειώτη:

Tα μέλη…

JK: Γιάννης Καμπουρόπουλος φωνή, Νίκος Κουτσοποδιώτης κιθάρα, Μιχάλης Ευδαίμων μπάσο, Αντώνης Δούνιας τύμπανα.

The story so far…

JK: Οι KAMP ξεκίνησαν αρχές του 2012, σαν προσωπικό project. Μέχρι να οριστικοποιηθεί το line-up που έβγαλε το REAPPEAR πέρασε λίγος καιρός, και μετά πάλι επήλθαν αλλαγές και ψαξίματα για νέα μέλη, μέχρι που βρεθήκαμε τώρα, όπως μας γνωρίσατε. Με αυτό το line-up βγάλαμε το CLAIRVOYANCE, το δεύτερο LP, και με αυτό συνεχίζουμε να δουλεύουμε επάνω σε νέο υλικό. Τώρα, για τη “μαγιά” που μας κρατάει ενωμένους, εντοπίζω την πίστη κυρίως στη μουσική ενασχόληση, την πιο σημαντική δύναμη ώθησης σε οτιδήποτε μουσικό καταπιάνεται ο καθένας μας. Το μεράκι μας, τρόπον τινά, πέρα από οποιαδήποτε άλλη επαγγελματική υποχρέωση, μουσική ή μη. Κατόπιν, είναι η εκτίμηση που τρέφουμε όλοι για το υλικό που παρουσιάζουμε. Τρίτον, περνούμε πολύ καλά στις πρόβες, στο στούντιο, στα live, υπάρχει μια “όμορφη χαλαρότητα”, η οποία γενικά είναι απαραίτητη για να περνάς καλά οπουδήποτε.

Eπιρροές / ακούσματα…

JK: Φανταστείτε μια χύτρα, όπου μέσα της βράζουν όλα τα ρεύματα, παλιά και νέα, απο blues και σκηνή του Nashville, απο Beatles και Rolling Stones, μέχρι Radiohead, Muse, Pearl Jam, Brian Blade, Jeff Buckley, Red Hot Chilli Peppers, Strangelove, αλλά και Soundgarden, Porcupine Tree, ακόμη και nu metal συγκροτήματα, new wave of british heavy metal κλπ. Εντάξει, δεν είμαστε μεταλλάδες, σε καμία περίπτωση, και να μην ανησυχούν οι αγαπητοί φαν του συγκεκριμένου Είδους! Αλλά επειδή όλοι έχουμε περάσει από διάφορα, να το πω, σταυροδρόμια, όλο και κάτι έχουμε πάρει, έχουμε κρατήσει, μας έχει επηρεάσει. Αν και είμαι ο βασικός συνθέτης-στιχουργός, οι επιρροές όλων διαμορφώνουν την ενορχήστρωση, κι αυτή με τη σειρά της καθορίζεται από το ύφος των τραγουδιών. Ένας κύκλος.

Περί έμπνευσης…

JK: Συνήθως κάτι θα μου προκαλέσει κάποιο συναίσθημα, ή ίσως κάποια ιδέα που θέλει να βγει. Πρώτα γεννιέται η μελωδία – γιατί πολύ πριν τις λέξεις, κάτι σαν αρχέγονο κατάλοιπο της προ-γλωσσικής εποχής του Ανθρώπου μάλλον, υπήρχαν οι ήχοι, η προσπάθεια επικοινωνίας μέσω ηχητικών διακυμάνσεων. Αυτή ορίζει το κλίμα και οι στίχοι περιγράφουν εκλογικευμένα ή εκλαϊκευμένα, το νόημα αυτής της, ας της πούμε, κραυγής. Πάντως, κάποιες φορές, αρέσκομαι στο να αντιστρέφω το κλίμα, δηλαδή σε μια πιο μελαγχολική μουσική, να έχω πιο φωτεινούς στίχους, ή το ανάποδο. Μου αρέσει αυτό το παιχνίδι, κάνει κάτι σαν εξορκισμό. Στο τεχνικό μέρος, γράφω στο σπίτι το κομμάτι-τραγούδι, με πλήρη “σπιτική” ενορχήστρωση, όπου παίζω όλα τα όργανα εγώ. Στη συνέχεια, η μίξη πάει στα παιδιά, κι αν αρέσει το τραγούδι -που είναι και η βάση της μουσικής των KAMP- προχωράμε σε επεξεργασία, βήμα προς βήμα. Άλλοτε κρατούμε σχεδόν αυτούσιο το κομμάτι, άλλοτε αλλάζουν στοιχεία ενορχηστρωτικά. Πάντα όμως, όλα γίνονται με γνώμονα το τραγούδι και το ύφος του, εξυπηρετώντας αυτό, χωρίς κανείς μας να χάνει την ταυτότητά του ως μουσικός.

Πλεονεκτήματα & μειονεκτήματα του να λειτουργείς μέσα σε ένα συγκρότημα, όπου απαιτείται συλλογική δουλειά…

JK: Είμαστε άνθρωποι, από πού να ξεκινήσει και πού να καταλήξει κανείς; Στη συλλογική δουλειά, υπάρχουν πολλά πλεονεκτήματα, που όμως γίνονται μειονεκτήματα αν τα κακοδιαχειριστούμε. Η ομαδικότητα, η σύμπραξη, η σύμπνοια, μπορούν να γίνουν μια ατέρμονη γκρίνια, επειδή κάποιος άρχισε να βλέπει το πράγμα από άλλη σκοπιά. Από την άλλη, η ατομική προσπάθεια με μισθωτή συνεργασία, μπορεί να έχει πολλά στεγανά, αλλά δεν έχει πάντα ψυχή, όλοι είναι μαζί και ο καθένας μόνος του. Παίζω μουσική από 15 χρονών σε μπάντες κι έχω βιώσει και τις δύο καταστάσεις, από δύο διαφορετικά πόστα: του ντράμερ πρώτα και μετά του τραγουδιστή. Για μένα, η απαλλαγή από οποιοδήποτε “βάσανο” είναι το να βρει κανείς αυτό που ταιριάζει σε ένα project. Κάποια πράγματα προκύπτουν, άλλα επιβάλλουν μια κατάσταση, και πρέπει ο ενδιαφερόμενος να καταλάβει τί ανάγκη έχει αυτό που γεννά η φαντασία του. Ο σκοπός όλων παραμένει ο ίδιος: να παίξουμε, να φτιάξουμε καλή μουσική.

Νέο album “CLAIRVOYANCE”…

JK: Κατ’ αρχήν πέρασε καιρός από τότε που “γεννήθηκαν” τα κομμάτια του REAPPEAR. Εκείνα ήταν παλιότερα, άλλα είχαν ξαναδουλευτεί σε παλιότερα projects. Κάποια ήταν κάπως μεταγενέστερα, αλλά όλα μαζί αντικατόπτριζαν μια συνθετική-στιχουργική προσέγγιση του παρελθόντος, μια ζύμωση μέσα από γεγονότα που πέρασαν καιρό πριν την κυκλοφορία του KAMP:REAPPEAR. Ακόμη, οι KAMP είχαν άλλο line-up τότε, ηχογραφήσαμε σε άλλο στούντιο, με άλλον ηχολήπτη, κάτω από άλλες συνθήκες και κάπως βιαστικά λόγω εξωγενών παραγόντων. Εδώ, αξίζει να αναφέρω ότι τα κομμάτια αυτά ήταν προσανατολισμένα πιο πολύ στην κιθάρα και την φωνή, πράγμα που τα έκανε πιο μίνιμαλ και στην ενορχηστρωτική προσέγγιση. Έχουν ωστόσο μια αξιοσημείωτη αμεσότητα, που αυτή ουσιαστικά, έκρινε την “ψυχή” του ύφους της μουσικής που παίζουμε. Το CLAIRVOYANCE ξεκινά κάτω από άλλες συνθήκες, προσωπικές, κοινωνικές, μουσικές. Τα κομμάτια γεννήθηκαν σχεδόν δέκα χρόνια αργότερα από το τελευταίο του REAPPEAR. Άλλη ωριμότητα, άλλη ψυχολογική κατάσταση. Άλλα άτομα πλαισίωσαν το σχήμα – με εξαίρεση τον Αντώνη Δούνια που συνεχίζει από το 2012. Η αμεσότητα διατηρήθηκε, αλλά βγήκε μια άλλη αναζήτηση, χρησιμοποιήθηκαν περισσότερα μέσα ενορχηστρωτικά, ήδη από τη γένεσή τους, σε πιο home μορφή. Η έλευση του Νίκου και του Μιχάλη σηματοδότησε μια νέα, πιο συνολική δουλειά, και άρα, πιο συνολική προσέγγιση στα τραγούδια, η οποία συνέπεσε με τη φύση αυτών. Ακόμη, η έμφυτη τάση που έχω να συνθέτω ανόμοια τραγούδια, τονίστηκε περισσότερο σε αυτό το υλικό, με τη συμβολή όλων. Αλλά η ταυτότητα παρέμεινε αναλλοίωτη – και της μουσικής και των μουσικών, πράγμα ιδιαίτερα σημαντικό. Αλλάξαμε στούντιο και ηχολήπτη: ο Γιώτης Παρασκευαΐδης αγκάλιασε το υλικό με ιδιαίτερο τρόπο. Δοκιμάσαμε άλλες τεχνικές ηχογράφησης, πιο ταιριαστές στο ύφος και τον ήχο μας. Όλα αυτά μαζί συνθέτουν το CLAIRVOYANCE. Σαν τελευταία επισήμανση, πρέπει να αναφέρω και τη διαφορά στον τρόπο που ερμηνεύονταν εκείνα, τα παλιότερα κομμάτια: ένας τρόπος που για μένα, ως τραγουδιστής, με είχε σημαδέψει διαφορετικά και που, όταν ηχογράφησα οριστικά τις φωνές, άφησα και οριστικά πίσω μια ολόκληρη εποχή της μουσικής ζωής μου.

Τα τραγούδια του άλμπουμ…

JK: Το CLAIRVOYANCE περιέχει 14 τραγούδια – όπως πολύ σωστά διατυπώθηκε η ερώτηση. Περιέχει 13 πλήρως ενορχηστρωμένα και μια ζωντανά ηχογραφημένη, γλυκόπικρη μπαλάντα, με μια κιθάρα και μια φωνή. Στο κομμάτι “Faith” συμμετέχει η Βιργινία Φραγκουλατζή, η οποία έδωσε άλλη διάσταση στο κομμάτι, και την ευχαριστούμε πολύ για αυτό! Είναι ένα μακρύ μεν, αλλά πολύ όμορφο ταξίδι μέσα από διαφορετικά μουσικά κλίματα, παιξίματα, ύφη, με την υπογραφή των KAMP.

Η ανταπόκριση του κοινού…

JK: Έχουμε πολύ θετική ανταπόκριση. Ακούμε πολύ θετικά σχόλια, αλλά ακόμη ίσως κάποιοι να μην ρισκάρουν τα 5 ευρώ της εισόδου για να μας δουν. Θέλει χρόνο και κυρίως συνέπεια. Πάντως, όσοι μας έχουν δει ζωντανά, έχουν ξανάρθει ακόμη και σε άβολες μέρες, κι αυτό είναι πολύτιμο δώρο!

Η σύγχρονη πραγματικότητα…

JK: Πάντα ήταν δύσκολο να επικρατήσει κανείς στην Τέχνη. Όποιος ισχυρίζεται το αντίθετο, είναι εκτός τόπου και του -εκάστοτε- χρόνου. Πρέπει να κερδίσεις κάθε εκατοστό πορείας, συνέχεια, κάθε μέρα. Κι όλα αυτά, κρατώντας αλώβητη τη μουσική σου από κάθε λογής παρεμβολές, κούραση, αμφιβολίες, προσωπικές αναταράξεις και ανακατατάξεις, από γεγονότα που δεν ελέγχεις. Αλλά ίσως όλα αυτά να είναι και μια ακόμη αφορμή να είσαι εκεί, έτοιμος να δώσεις τον καλύτερό σου εαυτό. Η οικονομική δυσπραγία του κόσμου επηρεάζει και τους μουσικούς, έμμεσα και άμεσα. Οι αλλαγές των συνθηκών με τη δισκογραφία. Από την άλλη, η διάνοιξη τεράστιων διεξόδων με το internet. Πολλά δεδομένα, χρίζουν συγκεκριμένων αποφάσεων. Τουλάχιστον έτσι αποδεικνύεται στην πράξη. Και φυσικά, δε θα αναφέρω τις ελάχιστες περιπτώσεις των λαϊκώς λεγόμενων “βυσμάτων”, καθώς το ευαγές είδος αυτό ευδοκιμεί σε όλα τα περιβάλλοντα και διαθέτει μια εξόχως ικανή αντοχή στις κακουχίες. Από την άλλη, δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε τις τάσεις του κόσμου, αλλά και το ότι για μια αγγλόφωνη μπάντα ο φυσικός χώρος κίνησης είναι το εξωτερικό. Και δίκαια κάποιοι φοβούνται το εξωτερικό -αφήνοντας εκτός τον οικονομικό παράγοντα- αφού εκεί, ναι μεν “παίζεις στο γήπεδο” της μουσικής σου, αλλά ο ανταγωνισμός που επικρατεί ίσως να κάνει επιφυλακτικούς όσους θέλουν να δοκιμάσουν. Αν και εκεί έξω, όλοι ακούν, υπάρχει κοινό για όλους. Στην Ελλάδα, πασχίζουμε με ένα μικρό ποσοστό να κάνουμε μια ικανή κίνηση. Κάτι που πρέπει να ενταχθεί στα ανησυχητικά στοιχεία, είναι η απώλεια αφομοίωσης των μουσικών πληροφοριών, με τον καταιγισμό που υφίσταται ένας μέσος ακροατής. Αλλά επειδή ο Άνθρωπος είναι ον εξαιρετικά προσαρμοστικό, έχω εμπιστοσύνη!

Επόμενες εμφανίσεις…

JK: Αθήνα, επαρχία, και γιατί όχι; Εξωτερικό. Όλα έχουν τους κρυμμένους άσσους και τους κινδύνους τους, αλλά με καλή οργάνωση και αρκετή πίστη, όλα θα γίνουν. Ειδικά το εξωτερικό το επιδιώκω διακαώς, καθώς εκεί θα κριθούμε ουσιαστικά ως σχήμα. Στο φυσικό χώρο της μουσικής που παίζουμε.

Τυχεροί και αδικημένοι στο χώρο της μουσικής…

JK: Ο τροχός γυρίζει πάντα, τίποτε δεν παραμένει στο ίδιο σημείο. Στο χώρο της Τέχνης γενικά, μπορεί κάποιος σήμερα να είναι αδικημένος, ασήμαντος, παρά την ποιότητα της δουλειάς του. Αύριο, μπορεί εκείνος να καθορίσει το ρεύμα. Και μεθαύριο να ξαναπέσει στη λησμονιά. Ο ίδιος, όχι το έργο του. Τυχερός είναι κάποιος που μια δεδομένη στιγμή, βρίσκεται στο σωστό τόπο. Αδικημένος μπορεί να είναι και ο ίδιος, μετά από κάποιο διάστημα. Κι εκείνος που τον αδίκησε, να είναι ο προνομιούχος – για πόσο; Κανείς δεν ξέρει. Πάντως ένα πράγμα είναι σίγουρο: Ότι το έργο του, αν αξίζει, θα επιβιώσει πιο πολύ από τον ίδιο. Γίνεται λ.χ. πολύς λόγος για κάποιους καλλιτέχνες (με ή χωρίς εισαγωγικά) οι οποίοι “είναι προνομιούχοι” και “έχουν επιτυχία”. Αν στις συζητήσεις περί αυτών, επικρατεί η νύξη για τα προσωπικά τους ή το πιθανό -συνωμοτικό κάποιες φορές- “βύσμα”, τότε ως καλλιτέχνες απέτυχαν. Μονάχα το PR τους έμεινε. Αντίθετα, μια indie μπάντα που δεν θα παίξει σύντομα στο Λυκαβηττό, αλλά γεμίζει άλλους χώρους και έχει ένα σταθερό κόσμο που ασχολείται με τη μουσική τους, ίσως να είναι πιο πετυχημένη. Τύχη; Ναι, οι Beatles ήταν τυχεροί που τους ανακάλυψε ο Επστάιν. Αλλά αν ζούσαν στο Λίβερπουλ του σήμερα, πιθανόν να είχαν μόλις δύο ή τρεις χιλιάδες views στο youtube και να έβαζαν κι από την τσέπη τους, για να παίξουν στο Ejekt. Άλλα σχήματα που επηρέασαν γενιές μουσικών, δεν απέκτησαν ποτέ την αίγλη τους. Κι όμως: είναι το ίδιο επιτυχημένοι, όπως και οι Beatles. Αδικημένος είναι μόνο κάποιος ο οποίος υφίσταται σαφή διάκριση και υποβιβασμό. Τα άλλα, είναι όλα ρευστά και εντελώς υποκειμενικά.

Εξαρχειώτης…

JK: Μια πολύ καλή προσπάθεια, ένα site, όχι μόνο τοπικό, αλλά μεγάλης εμβέλειας. Και εύγε! Δράττομαι λοιπόν της ευκαιρίας να υπενθυμίσω στον καλό κόσμο που ακολουθεί τον Εξαρχειώτη, να υποστηρίζει τις ελληνικές μπάντες, αγγλόφωνες και ελληνόφωνες, γιατί πλέον δεν ζούμε στο περιθώριο. Πλέον έχουμε φωνή, έχουμε μουσική, έχουμε άποψη. Έχουμε πολλά ταλέντα και πρέπει να γίνουν γνωστά. Παντού. Μακάρι να ανοίξετε και μια σελίδα στην αγγλική γλώσσα, να διαβάζει και κόσμος αγγλόφωνος. Τέλος, αν θέλετε να μας βρείτε:

https://www.facebook.com/kamptheband/

https://kamptheband.bandcamp.com/

https://www.youtube.com/channel/UCi5PqLg_pE6Rbs8HlxswS4g