Με βάση την ασφάλεια και όχι τον έρωτα επιλέγουν, διαχρονικά, οι άνθρωποι το έτερόν τους ήμισυ , όπως προκύπτει από τα στοιχεία νέας έρευνας που εκπόνησε την περίοδο 2011-2016 το Ανδρολογικό Ινστιτούτο.
Πιο συγκεκριμένα, από τις απαντήσεις που έδωσαν 5.000 ζευγάρια, ηλικίας 25-65 ετών, προκύπτει ότι παρά το γεγονός ότι τις στιγμές πάθους μας προτιμούμε να τις μοιραζόμαστε με άτομα που έχουμε ερωτευθεί, το ίδιο δεν συμβαίνει και όταν επίκειται γάμος ή συγκατοίκηση, αφού εκεί τα κριτήρια αλλάζουν υπέρ της ηλικίας, του εισοδήματος και των υπόλοιπων συνηθειών τους.
Σύμφωνα λοιπόν με τα ευρήματα της μελέτης, μόνο το 18% (δύο στους δέκα) θεωρεί σημαντική παράμετρο στη σχέση τον έρωτα, κάτι που σύμφωνα με τον Πρόεδρο του Ανδρολογικού Ινστιτούτου, Κωνσταντίνου Κωνσταντινίδη, εξηγεί γιατί “στα εν οίκω μας τα πράγματα δεν πάνε καλά”.
«Η επιλογή επιβίωσης και ασφαλούς συντρόφου ήταν πάντα ένστικτο θηλυκό, άρα κυρίαρχο, που εμείς, όμως, μεταφράζαμε λάθος, λόγω της ανδρικής κυριαρχίας σε κοινωνικό αλλά όχι βιολογικό επίπεδο.
Δηλαδή, η γυναίκα επέλεγε εδώ και εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια τον ασφαλή σύντροφο και πατέρα των παιδιών της και όχι ο άνδρας, όπως περιγράφεται στα στερεότυπα των σχέσεων σήμερα, όπου ο άνδρας φαίνεται να έχει την επιλογή, ενώ στην ουσία έχει, ήδη, επιλεγεί από το θήλυ. Επομένως, η φαινομενικά ανάρμοστη επιλογή μεγάλου ανδρός και μικρής γυναίκας δεν είναι μια πρόσφατη ιστορία, αλλά πολύ παλιά, που έχει περάσει στα γονίδιά μας», εξηγεί ο κ. Κωνσταντινίδης.
Παράλληλα, πρόσφατη μελέτη 37 εθνών με 10.000 χιλιάδες ερωτηθέντες επιβεβαιώνεται πως η κυρίαρχη επιλογή των νέων γυναικών είναι πάντα ο μεγαλύτερος άνδρας και όχι ο συνομήλικός της.
Από την πλευρά τους, η πλειονότητα των ανδρών δηλώνει πως θα ήθελε γυναίκες δέκα χρόνια μικρότερες, ενώ θα ανεχόταν και μία γυναίκα μεγαλύτερή τους κατά 4 χρόνια.
Μαρίνα Σαουλίδου