του Γιώργου Αποστολόπουλου, Δημοτικού Συμβούλου του Δήμου Αθηναίων
Απαράδεκτη εξακολουθεί να είναι η κατάσταση στην περιοχή μας, καθώς παραμένει ανεξέλεγκτη κάθε είδους παραβατικη δράση, χωρίς καμία παρέμβαση της Πολιτείας.
Οι τελευταίοι μήνες ιδίως, καταδεικνύουν ότι τα νοσηρά φαινόμενα που έχουν ξεκινήσει από τη δεκαετία του 1980 βρίσκονται στην κορύφωση τους.
Τα Εξάρχεια, η αρχοντική και συγχρόνως εναλλακτική γειτονιά, τα Εξάρχεια της διανόησης, αλλά και της μεσοαστικής τάξης, τα Εξάρχεια του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου, του Υπουργείου Πολιτισμού, των νεοκλασικών και της μπλε πολυκατοικίας, της Σοφίας Βέμπο και του Νικόλα Άσιμου, έχουν παραδοθεί λόγω πολιτικών και επιχειρησιακών επιλογών σε συμμορίες, χούλιγκαν και κάθε είδους παρανομία.
Σε όλο αυτό το σκηνικό, διακυβεύονται δύο ζητήματα. Η ζωή, η ασφάλεια και τα όνειρα των κατοίκων και η ιστορία μίας περιοχής που έχει παίξει σημαντικότατο ρόλο για την πόλη μας.
Η ιστορία αυτή, δεν έχει να κάνει με το εμπόριο ναρκωτικών και λαθραίων τσιγάρων, τις καταστροφές των μικρομάγαζων ή τους εμπρησμούς αυτοκινήτων. Ούτε έχει να κάνει με νταβατζιλίκια, με την παράνομη δράση ελλήνων και αλλοδαπών, με φωτιές στην πλατεία, με τη δράση του υπόκοσμου, τους καταπατητές του δημοσίου χώρου, τις περίεργες καταλήψεις, τις παράνομες συναυλίες και την εξαθλίωση. Έχει να κάνει με την αξιοπρέπεια και την καρτερία. Με την αγωνιστικότητα και τη δράση, τη δράση για έναν καλύτερο κόσμο και όχι για έναν χειρότερο που έχει δημιουργηθεί στην ευρύτερη περιοχή.
Και όλα αυτά, καθώς το «σύστημα», φαίνεται να χαίρεται ιδιαιτέρως από όσα συμβαίνουν στην «κουκίδα του χάρτη», που ονομάζεται Εξάρχεια. Με έξυπνο και πονηρό τρόπο στοιβάζει με περισσή ευκολία κάθε αντίδραση μέσα στα λίγα τετραγωνικά μιας γειτονιάς. Κοντολογίς, ένας «σάκος του μποξ» η πλατεία και τα γύρω στενά ή μία «παιδική χαρά» για εκτόνωση…
Μισή ντροπή λοιπόν των ομάδων του «μπάχαλου» και μισή των «αρχιτεκτόνων» της Πολιτείας, που προφανώς βολεύονται με αυτή την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί με τη δική τους ανοχή…
Ας γνωρίζουν όμως ότι οι δυνάμεις των κατοίκων, όσο και να ποδοπατούνται, αντλούν ενέργεια από την ιστορία και αυτήν δεν μπορούν να την ισοπεδώσουν!
