Το τζάμι και η θέα
α.
Στο τζάμι εμπρός
το αμετάκλητο κούφιο
μιας πορσελάνινης κούκλας
στοιβάζει το χώρο
στοιβάζει τον τρόπο
στοιβάζει το πως
δύο μάτια κοιτούν.
Κι αναρωτιέμαι
ευθύς κι ευθέως
για ποιόν ειν γυαλί
για ποιόν καθρέφτης;
Το ράγισμα πάντα διερωτάται την αλλοίωση.
Πότε θ’ αλλάξεις βιτρίνα;
Ευτυχείτε όσοι στα χιλιάδες σπασμένα κοπήκατε.
β.
Το λευκό τελικά έχει βάρος
μα η ανάλαφρη θέα
προσπερνά δε ζυγίζει
κι πολλοί σ’αυτό ελαφραίνουν.
Είναι τότε που αντικρίζουν το μαύρο.
3,141592653589-οιέω
(στήλη σκέψης, γραφής & ποίησης)
(Ο Υπογράφων τα παραπάνω, Κοτσαμπουγιούκης Νικόλαος – κιχεμ)
Twitter: @k1xem