By Emili Yerolatsiti / fb: Milo Yerol
Η στήλη του Fright Night επιστρέφει με κριτικές και προτασούλες για νέες και παλιότερες κυκλοφορίες τρόμου… οπότε κόψτε λίγο δροσερό καρπούζι, όσο έχουμε ακόμα “καλοκαίρι”, και πάρτε θέση!
Έχουμε και λέμε, αξίζει να αναφέρουμε ένα «νέο πρόσωπο» στον κινηματογράφο τρόμου με δυναμική φετινή παρουσία και τρομερή φυσιογνωμία, την εξηντάχρονη Eugenie Bondurant. Μπορεί να πέρασε στο παρελθόν από το Star Trek και ακόμη κι από το Fight Club, και να την θυμάστε ως Tigris στο Hunger Games, αλλά το 2021 κλέβει την παράσταση σε δύο νέες κυκλοφορίες:
Στο ελαφρώς προβλέψιμο Fear of Rain (2021, Castille Landon), με τους Madison Iseman, Harry Conick Jr και Katherine Heigl, όπου παρακολουθούμε μια νεαρή κοπέλα με ψυχολογικά προβλήματα που, ενώ δε μπορεί να ξεχωρίσει την πραγματικότητα από την φαντασία, προσπαθεί να πείσει τους γύρω της ότι η γειτόνισσα της έχει διαπράξει ένα έγκλημα.
Και στο πολυαναμενόμενο The Conjuring: The Devil Made Me Do It, όπου η ιδιαίτερη της παρουσία της εμπλουτίζει αυτό το τελευταίο κομμάτι του franchise και ίσως είναι και από τα λίγα πράγματα που θα θυμόμαστε αργότερα. Το ίδιο το έργο, ενώ ξεκινάει με ωραίες ιδέες που θα μπορούσαν να εξελιχθούν σε κάτι αξιόλογο, καταφεύγει σύντομα σε κοινοτοπίες που έχουμε ξαναδεί πολλές φορές. Δεν είναι «κακό» βέβαια και όλοι απολαμβάνουμε τις περιπέτειες του ζεύγους Warner όπως και τα κρυμμένα Easter Eggs και αναφορές είτε στο ίδιο Conjuring-Universe, είτε γενικά στο ευρύτερο φάσμα του κινηματογράφου τρόμου.
Με το άνοιγμα των κινηματογράφων, έσκασε επιτέλους και το A Quiet Place Part II που περιμέναμε με ανυπομονησία. Γεμάτο δράση και ένταση, μας κάνει και την χάρη να μας δείξει τουλάχιστον πώς ξεκίνησε η όλη κατάσταση με τα πλάσματα. Αλλά επειδή συνεχίζει από το σημείο που τελείωσε το προηγούμενο, θα πρότεινα να τα δείτε στην σωστή σειρά εάν χάσατε το πρώτο μέρος (2018, John Krasinski). Ενώ δεν καταφέρνει να αγγίξει την αγχωτική ατμόσφαιρα της πρώτης ταινίας και η Emily Blunt παίρνει πλέον την πίσω θέση σε μια περιπέτεια τρόμου με βασικούς οδηγούς τα δύο παιδιά της οικογένειας, είναι κι αυτό μια ευχάριστη παραγωγή (όπως το Conjuring) με budget και γνωστούς ηθοποιούς. Μετά από την σωρεία b-movies μέσα στο λόκνταουν, είναι μια φρέσκια πνοή για τους οπαδούς του είδους.
Περιμένοντας το νέο Candyman, του οποίου επίσης είχε καθυστερήσει η κυκλοφορία λόγω covid19, πέτυχα και τον Tony Todd (ορίτζιναλ Candy Man) στο The Lockdown Hauntings (2021, Howard J. Ford). Οκ, το εν λόγω έργο δεν έχει κάποιο σοβαρό budget και επικεντρώνεται στα διάφορα πνεύματα που ξεσαλώνουν εν μέσω καραντίνας, αλλά είναι μια τίμια προσπάθεια.
Στο είδος της ανάλαφρης περιπέτειας τρόμου, με έφηβους κλασικά να παίρνουν απανωτές λάθος αποφάσεις και μπόλικο κυνηγητό, έχουμε επίσης την πολύ-διαφημισμένη νέα τριλογία του Netflix, την σειρά ταινιών Fear Street. Βασισμένη στα αγαπημένα βιβλία του R. L. Stine (Goosebumps), μας θυμίζει τις κλασικές ταινίες τρόμου 70-90s που κυκλοφορούσαν κατευθείαν σε VHS (βιντεοκασέτες, ναι) και δεν είναι για εσάς εάν ψάχνετε τα αλληγορικά μηνύματα και ψαγμένες δουλειές που βγάζουν, ας πούμε, ο Jordan Peele και ο Robert Eggers. Είναι όμως για εσάς, εάν απολαμβάνετε αυτό το νοσταλγικό προβλέψιμο «δολοφόνος με μάσκα», καταραμένη μικρή Αμερικάνικη πόλη, καπάτσοι έφηβοι με μπρίο και νάζι και… πολύ τρέξιμο γύρω γύρω με τοπικούς σερίφηδες να μην τους πιστεύουν μέχρι να είναι πλέον πολύ αργά, στήσιμο! Έχουν πετύχει και τα τραγούδια για κάθε ταινία που εξελίσεται σε διαφορετική δεκαετία.
Βέβαια, εάν είναι να επενδύσετε τον χρόνο σας σε εφηβικές ταινίες τρόμου προηγούμενων δεκαετιών, τσεκάρετε στη λίστα σας ότι έχετε δει τα κλασικά αγαπημένα: The Faculty (1998, Robert Rodriguez, sci-fi horror), Urban Legend (1998, Jamie Blanks, supernatural), Sleepaway Camp (1983, Robert Hiltzik, slasher), Slaughter High (1986, George Dugdale, Mark Ezra, Peter Mackenzie Litte, slasher) και Prom Night (1980, Paul Lynch, slasher).