του μαθηματικού – συγγραφέα
Ευαγγέλου Σπανδάγου
Άξιο αναφοράς είναι ότι η πιο πρώιμη χορωδιακή ποίηση που έχει σωθεί κατά ένα μέρος της είναι αυτή του Αλκμάνος (7ος π.Χ. αιώνας) ο οποίος συνέθεσε τραγούδια για χορωδίες κοριτσιών της Σπάρτης. Το έργο του Αλκμάνος δίνει μια εικόνα των γυναικών της Σπάρτης ραφινάτη και αισθησιακή, πολύ διαφορετική από εκείνη των γυναικών της μιλιταριστικής Σπάρτης. Τα χορικά άσματα του Αλκμάνος, ως αδόμενα από παρθένες, ονομάζονταν “παρθένια”.
στ’ Η θέση της γυναίκας στις πόλεις
της Ιωνίας και της Κύπρου
Οι γυναίκες της Ιωνικής Δωδεκαπόλεως (Φώκαια, Ερυθραί, Κλαζομεναί, Τέω, Λέβεδος, Κολοφών, Έφεσος, Μίλητος, Μυούς, Πριήνη, Σμύρνη[1] και τα νησιά Χίος και Σάμος) διακρίνονταν, κατά ένα μεγάλο ποσοστό, για μια πνευματική καλλιέργεια μεγαλύτερη απ’ αυτή των γυναικών των άλλων Ελληνικών πόλεων.
Την ίδια καλλιέργεια είχαν οι γυναίκες των πόλεων της Κύπρου (Κιτίου, Ιδαλίου, Λαπήθου, Πάφου, Σαλαμίνος κ.ά.).
Από τους Ιστορικούς χρόνους και μετά, οι γυναίκες της Ιωνίας και της Κύπρου, για να υπογραμμίσουν το δήθεν οφειλόμενο σεβασμό προς τους συζύγους, τους αποκαλούσαν ειρωνικά με το όνομα “Κύριε”, με την έννοια του “κυρίαρχος” ή του “εξουσιαστής”. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι οι άνδρες ήταν κυρίαρχοι των γυναικών. Οι γυναίκες διατηρούσαν την αξιοπρέπειά τους και την προσωπικότητά τους. Είχαν δε και ένα είδος ανεξαρτησίας όσον αφορά τις εξόδους και τις επισκέψεις σε συγγενικά πρόσωπα, σε Ιερά και Ναούς.
ζ’ Η θέση της γυναίκας στας Αθήνας
Οι Ατθίδες[2], σύμφωνα με τη νομοθεσία του Σόλωνος, είχαν σπουδαία θέση στην οικογένεια τόσο ως προς τις σχέσεις τους απέναντι στον σύζυγο όσο και ως προς την ανατροφή και παρακολούθηση των παιδιών. Η Πολιτεία τούς έδινε το δικαίωμα να τηρούν την τάξη στον οίκο τους. Ποτέ η Αθηναία γυναίκα δεν ταπεινώθηκε απέναντι στον άνδρα της με “ἀνδραποδώδη” [3] υποταγή και εξάρτηση.
(συνεχίζεται)
___
[1] Η Σμύρνη προσχώρησε αργότερα στην Ιωνική Δωδεκάπολη.
[2] Ατθίς: Η γυναίκα των Αθηνών.
[3] Ἀνδραποδώδης = δουλοπρεπής.