3,141592653589-οιέω
(στήλη σκέψης, γραφής & ποίησης)
Της διάλυσης, ως την ορθή διύλιση.
- Είμαστε απώλειες του θανάτου.
Ως το πάντοτε, απανταχού, οι πάντες που σμίγουμε.
- Ολημερίς ολονυχτίς βάδην σε άλλο χώμα.
Ο φράχτης, ειν’ ορθός, ο φόβος, δεν είναι ορθό.
Στη χτίση αγαπώ ότι την εγκρεμίζει.
- Στην Άβυσσο διαρκώς που βουτώ
ένα κλαδάκι στο γκρεμό με βαστά.
κι όλο ζητώ να το δω ανθισμένο
μέσα στη δίνη του κενού και του ιλίγγου.
Τούτο να ζήσει παρακαλώ
κι όλο το χέρι αφήνω, μην ξεριζώσει, ας πέσω εγώ.
Δεν έχω άλλο αγάπη κι είμαι καιρό πια νεκρός.
Και μη νομίσεις πως γράφω και ζω.
Γράφω να ζήσεις εσύ, να μείνεις κλαδάκι.
- Το άνθος το αμάραντο ανήκει του θανάτου.
Στολίδι στο πέτο, βαθιά μου ριζώνει.
Ειν’ η ζωή στο κάθε βήμα που μαραίνεται.
κιχεμ
(Ο Υπογράφων τα παραπάνω, Κοτσαμπουγιούκης Νικόλαος – κιχεμ)
Twitter: @k1xem