Άκουσα τώρα τελευταία κάποιον να λέει στην τηλεόραση… «Έχουμε μάτια μα δεν βλέπουμε…». Εγώ θα έλεγα ότι βλέπουμε επιλεκτικά… Για παράδειγμα για πάρα πολύ κόσμο οι γάτες είναι αόρατες… Ή μπορεί να τις πιάνει το μάτι μας άλλα δεν τις προσπερνάμε όταν τις βλέπουμε άρρωστες ή να υποφέρουν… Γιατί στο δρόμο αυτά τα πλάσματα υποφέρουν πολύ. Από πείνα, δίψα, αυτοκίνητα αρρώστιες και ανθρώπους.
Πριν μία εβδομάδα κατηφόριζα με έναν φίλο μου την Ζωοδόχου Πηγής. Εντελώς τυχαία μιας και σπάνια περνάω από εκεί. Ακριβώς στην Ισαύρων είδα ένα γατούλη ξαπλωμένο σε ένα περβάζι. Στην αρχή νόμισα πως είναι νεκρός… Πήγα και τον χάιδεψα. Παρατήρησα ότι μύριζε πολύ άσχημα το στόμα του… Ήταν αφυδατωμένος και άρρωστος… Μη έχοντας κλουβί μαζί μου τον άφησα στην τύχη του…
Πηγαίνοντας σπίτι δεν μπορούσα να ησυχάσω. Σκέφτηκα ότι δυστυχώς οι περισσότεροι άνθρωποι θα τον προσπεράσουν και μάλλον θα έχει ένα οδυνηρό τέλος στο δρόμο. Σηκώθηκα, πήρα ένα κλουβάκι και πήγα να τον πάρω. Τον βρήκα εκεί που ήταν. Ξαπλωμένος λες και περίμενε. Ή εμένα ή τον θάνατο, ποιος/α ξέρει… Δεν πρόβαλε καμία αντίσταση όταν τον έβαλα στο κλουβί. Τον πήγα στο γιατρό. Τα δόντια του ήταν σε άθλια κατάσταση. Ο γιατρός του έβγαλε τα χαλασμένα και τον στείρωσε…
Και τώρα; Πάλι στο δρόμο ο γατούλης; Πάλι εκτεθειμένος στους κινδύνους; Είναι ένας Eξαρχειώτης γατούλης, μα τόσο μικρούλης, για να ανταπεξέλθει σε όλους αυτούς τους κινδύνους. Και μένα η καρδιά μου πονάει, άλλα δεν μπορώ να τον κρατήσω δυστυχώς, έχω ήδη πέντε γατοπαιδάκια…
Ο γατούλης είναι ιδιαίτερα φιλικός και ήμερος. Είναι ήδη στειρωμένος, οπότε είναι έτοιμος. Μπορώ αν θέλετε αγαπητοί Εξαρχειώτες και αγαπητές Εξαρχειώτισσες να σας τον εμβολιάσω και θα είμαι δίπλα σας για ό,τι χρειαστεί. Μόνο να μην καταλήξει αυτό το πλάσμα πάλι στο δρόμο. Και είναι και κούκλος, όπως βλέπετε στη φωτογραφία…
Εύη Βρέττα