του Ευθύμη Κουτσούκη (Mr EX)
Όταν τα τσέλα παίρνουν φωτιά… γεννώντας εκπληκτικές μελωδίες & headbanging, τότε ακούς Apocalyptica! Η χθεσινή βραδιά στο Gazi Music Hall δεν ήταν… αποκάλυψη, αλλά επιβεβαίωση για ακόμη μία φορά ότι η μέταλ ξέρει να παίρνει από το χέρι την κλασσική / συμφωνική μουσική και να ΕΞιτάρει!
Σαν το μεγάλο… αλήτη αδερφό που βγάζει βόλτα και κερνά εμπειρίες δρόμου το μικρότερο αδερφάκι-καμάρι της οικογενείας… ΕΞάλλου τα δύο μουσικά είδη είναι τόσο, μα τόσο, κοντά…
Οι Apocalyptica, λοιπόν, σε έναν ΈΞοχο, όπως πάντα, ηχητικά χώρο έδωσαν μία ΕΞαιρετική παράσταση… Mία πραγματική ωδή και παράλληλα ευχαριστία προς τα αξεπέραστα διαμάντια των συγκλονιστικών Metallica, που συντρόφευσαν κι… έντυσαν τις πιο όμορφες και δυνατές παιδικές κι εφηβικές μας στιγμές (σ.σ. αναφερόμενος στους συνομήλικούς μου)! Αρχικά, έκανε είσοδο ο Sandman… “Enter…” και φύγαμε: Master of Puppets, Harvester of Sorrow, The Unforgiven, Sad But True, Creeping Death, Wherever I May Roam, Welcome Home (Sanitarium)… O Eicca Toppinen, εμπνευστής του σχήματος των Apocalyptica, μαζί με όλη τη «τσελοσυμμορία» απέδειξε πως ακόμα και… γυμνά, δίχως δηλαδή κιθάρες, μπάσο, ντραμς…, η μέταλ σκηνή μπορεί να σε ταξιδέψει ΕΞαίσια, να σου προκαλέσει εκτίμηση για το μαγικό όργανο ονόματι βιολοντσέλο, καθώς και να σου υπενθυμίσει: «Tι έχουν γράψει ρε φίλε οι Metallica…;!!!».
Σύντομο διάλειμμα – ανάσα, προκειμένου να περάσουμε στο δεύτερο προγραμματισμένο μέρος του show… Ο χώρος δεν ήταν ασφυχτικά γεμάτος, σε καμία περίπτωση. Λίγο η… τσιμπημένη, λόγω εποχής, τιμή του εισιτηρίου, λίγο οι επερχόμενες πασχαλινές εορτές, έφεραν μεν αρκετό κόσμο, στέρησαν δε τη λαοθάλασσα, η οποία υπό άλλες οικονομικές -κλπ- συνθήκες θα ήταν… piece of cake.
H «αυλαία» ξανανοίγει, πλέον υπό τη συνοδεία ενός επιβλητικού drum set! Oι Φινλανδοί Apocalyptica, παρόλο το σύνηθες πιο… παγωμένο, που χαρακτηρίζει τις σκανδιναβικές μπάντες -φυσικά με ΕΞαιρέσεις-, ήταν ιδιαίτερα ορεξάτοι, έκαναν και την πλακίτσα τους, παρακαλώ, ενώ μοίρασαν απλόχερα ενθουσιασμό στον κόσμο.
Part 2… Go! Μεταξύ άλλων, ο ύμνος Orion [το νούμερο -1- κομμάτι από Metallica που άκουσε ο Eicca], το πρώτη φορά on stage παιγμένο και νοηματικά… φορτωμένο Escape, το Battery (thrash-άραμε αλά τσέλο, με το άσμα που είχαν να παίξουν ζωντανά από τη δεκαετία του ’90!), το ΕΧtra αγαπημένο κι εμβληματικό Seek & Destroy, For Whom The Bell Tolls, Until it Sleeps… Και δε μετρά πλέον τι και με ποια σειρά… Πρόσωπα όλων των ηλικιών έχουν αφεθεί, απολαμβάνουν, χειροκροτούν, αποθεώνουν, φωνάζουν, τραγουδούν τους στίχους των Metallica που έχουν χαραχθεί ανΕΞίτηλα στο μυαλό και στην ψυχή!… Όσον αφορά στους live… τιμώμενους της βραδιάς Αpocalyptica, ήταν σε όλα τους υπερβολικά ευχάριστοι, ο δε Perttu Kivilaakso έριξε κι ένα γρήγορο… τσελάτο συρτάκι. Δεν παρέλειψαν να μας «υποσχεθούν» ότι στο μέλλον θα έρθουν να παίξουν και Μίκη Θεοδωράκη…
Αναμενόμενο “encore” με Nothing Else Matters κι οριστικός επίλογος με {μετά σχετικής προτροπής τους περί «αγαπάτε αλλήλους», βασιζόμενοι στο διαχρονικά επίκαιρο αντιπολεμικό μήνυμά του} One… Δεόντως! Hands in the air… και… “Apocalyptica will be back”!
ΕΞ ολίγοις, μία “must have been there” συναυλία, από μία ξεχωριστή μπάντα με τεράστια παγκόσμια επιτυχία, η οποία, σύμφωνα και με τα λεγόμενά της, ξεκίνησε με την προσδοκία να μαζέψει κάποια στιγμή καμιά… χιλιάρα σε live της! Δε σχολιάζω άλλο… Συμπέρασμα…
… Τhink big, stay EXcited, stay EXcellent, stay “EX”…! \m/ \m/
Φωτογραφίες: Βέρα Ράπτη