Η δωδέκατη χρονιά Comicdom Con της Αθήνας στους χώρους της Ελληνοαμερικανικής Ένωσης και του Γαλλικού Ινστιτούτου Ελλάδος είναι πλέον παρελθόν, μα όχι και οι αναμνήσεις που μας αποτύπωσε.
Αυτές συνεχίζουν να ξεπροβάλλουν καρέ-καρέ ως έντονες, πολύχρωμες και βιωματικές, στοιχειοθετώντας, τοποθετώντας και αναγνωρίζοντας δικαίως τη διοργάνωση ως ένα πολυπολιτισμικό και καλλιτεχνικό γεγονός, ως τη γιορτή της ένατης τέχνης, της τέχνης των “παρακείμενων σχεδιασμένων κι άλλων εικόνων σε εσκεμμένη διαδοχή, με σκοπό να μεταβιβάσουν πληροφορίες και/ή να παράγουν μια αισθητική αντίδραση στον θεατή” ή απλώς της τέχνης των κόμικς (comics).
Όπως ακριβώς το στήσιμο και η δημιουργία ενός κόμικ, προτού εκδοθεί, η διοργάνωση είχε στις δομές της περιεχόμενο, ροή, design, συνθέσεις, σενάρια, διαλόγους, σκίτσα, μελάνια, χρώματα, πολλαπλούς και ιδιαίτερους χαρακτήρες και χώρους (περίπτερα εκδοτικών οίκων, περίπτερα αυτοεκδόσεων, αίθουσες για workshops, αίθουσα συνεντεύξεων και φυσικά την αίθουσα παρουσίασης του καθιερωμένου cosplay*).
(*Cosplay : Το Cosplay, που προέρχεται από τη σύμπτυξη των αγγλικών λέξεων costume και play, είναι παράσταση μίμησης με κοστούμια χαρακτήρων από διάφορα είδη τέχνης συνήθως βιντεοπαιχνιδιών, κόμικ, μάνγκα ή άνιμε – wikipedia).
Όλα τα παραπάνω μαζί με το ξεφύλλισμα, διάβασμα και την αγορά κόμικ (σε μια τέτοια διοργάνωση καλό είναι πάντα να οριοθετείς το χρηματικό σου όριο προτού εισέλθεις, ευτυχώς εμείς το τηρήσαμε λατρευτικά) μας έκανε να νοιώσουμε σαν άτακτα, χαρούμενα, περίεργα και εύθυμα παιδιά.
Και όπως κάποτε που είχαμε για μπέρτα το σεντόνι της γιαγιάς, τη σκούπα της βεράντας για όπλο, την καλπάζουσα ανεξίτηλη φαντασία μας για οδηγό, αγωνιστήκαμε και πολεμήσαμε σαν υπερήρωες και μυθικοί χαρακτήρες, τα δεινά του κόσμου μέσα μας, του κόσμου γύρω μας.
Και στεφθήκαμε νικητές.
Κλείνοντας, παραθέτω το κωμικό-τραγικό ημερολόγιο καταστρώματος των δικών μου περιπετειών μέσα από το αστρόπλοιό μου.
1) Συμβάντα απογείωσης ή next level ή κανονάκι ή high score ή απλά τι μου άρεσε:
i. Η πλέον καταξιωμένη δουλειά των εκδόσεων Polaris, Ερωτόκριτος (πέντε βραβεύσεις σε πέντε υποψηφιότητες για το 2016) των Γιώργο Γούση, Δημοσθένη Παπαμάρκου και Γιάννη Ράγκου και η ολοκαίνουργια, εξαιρετική έκδοση του Μικρού Πρίγκιπα σε graphic novel από την Στέλλα Στεργίου.
ii. Οι ευδιάθετοι δημιουργοί και εικονογράφοι. Παρόλες τις ώρες αναμονής στα περίπτερά τους με χαρά υπέγραφαν τα πονήματά τους ασταμάτητα.
iii. Οι εθελοντές, ευγενικοί και χαμογελαστοί. Η οργάνωση χρόνο με το χρόνο βελτιώνεται όλο και περισσότερο.
iv. Το Alienator workshop της σχολής Ορνεράκη με κύριο εισηγητή τον Αντώνη Γαλάτη και συνομιλητή τον Γιώργο Παπαδάκη.
v. Το Q&A με τον Rob Davis kai Edward Ross. Δημιουργοί με φρέσκο λόγο και ιδέες. Και φυσικά τα κόμικς τους εξαιρετικά (ΔΟΝ ΚΙΧΩΤΗΣ, FILMISH).
vi. Τα σκυλιά αγκαλιά, τα παιδιά αγκαλιά, τα ζευγάρια αγκαλιά στους χώρους των διαδρομών και στα προαύλια.
vii. Οι κυρίες που καθάριζαν το χώρο των εκδηλώσεων, άκοπες και αεικίνητες. Χωρίς αυτές ο χώρος θα είχε σαφώς πολύ λιγότερη λάμψη.
2) Συμβάντα σύγκρουσης ή insert coin ή game over ή καλύτερα να μην ήταν συμβάντα ή απλά τι δεν μου άρεσε:
i. Όσοι σκουντούσαν στους διαδρόμους, για οποιοδήποτε λόγο, εξαιρείται το κατά λάθος.
ii. Τα χέρια που με τρόπο, ή χωρίς, πετούσαν σκουπίδια παντού και σε όλους τους χώρους εκτός κάδου.
iii. Η βιαστική κρίση των επισκεπτών στους δημιουργούς και τα ενίοτε πικρόχολα ή μειωτικά στη δουλειά τους σχόλια. Πόσο μάλλον η έκπληξή μας, όταν αυτό γινόταν από τους συναδέλφους τους.
iv. Η μανία κάποιων να βγουν φωτογραφία οπωσδήποτε, με κάθε κόστος.
v. Ήθελα να δω τον Benoit Sokal, δυστυχώς δεν τα κατάφερα. Ευτυχώς όμως ακόμα μες τους λαβύρινθους του μυαλού μου καταστρώνει γρίφους και σχέδια το δημιούργημά του Syberia.
Κλείσιμο κωμικό-τραγικού ημερολογίου καταστρώματος.
Ως του χρόνου,
διαρκώς κι ανελλιπώς ευθυμείτε.
Νίκος Κιχεμ (φωτογράφιση και καρέ-καρέ ρεπορτάζ)