Apolia

ΘΑ ΗΤΑΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ «ΑΠΩΛΕΙΑ» να μην φιλοξενήσουμε στο τελευταίο φύλλο του «ΕΞ» για το απερχόμενο έτος το συγκρότημα που χαρακτηρίζεται ονομαστικά από τη συγκεκριμένη λέξη.

Ο Αλέξης και η παρέα του κρύβονται πίσω από τον εν λόγω τίτλο και μοιράζονται μαζί μας τη «σκιαγράφηση» της μπάντας τους, παραθέτοντάς μας ένα σύντομο βιογραφικό τους, τις καλλιτεχνικές θέσεις τους, καθώς και τη μουσική «σφραγίδα» τους. O ιδανικός τρόπος για να μας υπενθυμίσουν, λίγο πριν χαράξει το 2015, ότι προσωπική απώλεια είναι να μην τολμάς να δημιουργείς και να εκφράζεσαι… Απολαύστε τους: «Όταν στηνόταν ακόμα το γκρουπ, ο Αλέξης θυμάται που κολλούσε κάποιες αφίσες στους δρόμους γύρω από την πλατεία Εξαρχείων. Θα ‘ταν φθινόπωρο του ‘07 και ο λόγος ήταν η ζωντανή εμφάνιση σε κοντινό νυχτερινό live μπαρ. Λίγη ανασφάλεια, αρκετός ενθουσιασμός. Γνώριζε την περιοχή ως τόπο πολλών και διάφορων ειδών πολιτιστικών δράσεων και έκφρασης ιδεών. Μέσα από την ανθρώπινη βουή της πλατείας, ένιωσε πως εκεί ήταν το κατάλληλο μέρος για να βρίσκεται παρούσα και η δική του άποψη-αισθητική. Μέχρι και τη δεδομένη χρονική στιγμή, οι προσπάθειες για κάτι σοβαρό, με στόχο να ολοκληρωθούν και να παρουσιαστούν ζωντανά τα τραγούδια του, υπήρξαν ατελείς. Μα για εκείνον, το μουσικό και το στιχουργικό υλικό που είχε ακμάσει κατά την μετά-εφηβική περίοδο άξιζε μια ευκαιρία, έστω και ετεροχρονισμένα, που θα αποτελούσε το αρχικό σημείο γνωριμίας, για να δοκιμάσει τη τύχη του απέναντι στο κοινό και να αποκτήσει φίλους. Πρώτα όμως έπρεπε να αναζητήσει τη βοήθεια κι άλλων μουσικών, δημιουργώντας τους κατάλληλους φίλους, οι οποίοι θα συμπορεύονταν και θα περιστρέφονταν γύρω από αυτό το υλικό. Εντός, βρισκόταν μια παλέτα επιρροών κυρίως από την ξένη ποπ-ροκ και χαρντ ροκ μουσική, αλλά και από την ελληνόφωνη σκηνή. Με πηγές έμπνευσης τη φύση και τον άνθρωπο, η πρακτική ενασχόληση του ίδιου με τα εικαστικά προσέδιδε συνδυαστικά στη στιχουργική του έναν τρόπο να εκφράζεται, ζωγραφίζοντας τα τοπία των συναισθημάτων και φωτογραφίζοντας τις εικόνες των σκέψεων. Τα live ξεκινoύν ένα χρόνο μετά και, λόγω του μικρού αριθμού των κομματιών που δεν ξεπερνούσαν τα σαράντα λεπτά, περιορίζονται σε παρουσίες υποστηρικτικές άλλων συγκροτημάτων της Αθήνας, με ορισμένες σημαντικές στιγμές. Το 2009 το γκρουπ βγάζει ένα demo με τρία τραγούδια. Το βήμα στη δισκογραφία έρχεται ως φυσικό επακόλουθο μόλις σταθεροποιήθηκαν -για λίγο- τα μέλη, με τον Αλέξη στην κιθάρα και στα φωνητικά, τον Φίλιππο στα τύμπανα, τον Πάνο στην κιθάρα και τον Μαχμούντ στο μπάσο. Μέχρι το φθινόπωρο του 2012 κυκλοφορούν από μόνοι τους, σε 1000 αντίτυπα, δύο χωριστούς δίσκους cd με 9 συνολικά κομμάτια που έχουν ως τίτλο το όνομα του συγκροτήματος «Apolia» (απώλεια). Στο αμέσως επόμενο διάστημα τροποποιείται σταδιακά η σύνθεση της μπάντας, με τον Μάρκο να έρχεται στο μπάσο και τον Κώστα στα τύμπανα. Το 2014 αρχίζουν τη συνδιοργάνωση εμφανίσεων με άλλα ελληνόφωνα ροκ γκρουπ. Τον Μάιο επιλέγονται από τα «Ύπόγεια ρεύματα» και ανοίγουν –μαζί με άλλα δύο συγκροτήματα– την επετειακή τους συναυλία στην Αθήνα. Παράλληλα, αρχίζει η ηχογράφηση του καινούριου τους άλμπουμ με τίτλο “Διά πυρός εστί”…».