του Joe Wildthing
Δισκογραφικών προτάσεων συνέχεια:
MACHINE MASS – “Plays Hendrix” (MoonJune): Τρεις εκπληκτικοί μουσικοί από το χώρο της prog / jazz fusion, o κιθαρίστας Michel Delville (επίσης μέλος των The Wrong Object και των douBt), o ντράμερ Tony Bianco (douBt, Elton Dean) και ο κημπορντίστας Antoine Guenet (The Wrong Object, Univers Zero), συνδυάζουν δυνάμεις για να φέρουν στα μέτρα τους το κλασικό ρεπερτόριο του Jimi Hendrix. “Third Stone from the Sun”, “Purple Haze”, “Spanish Castle Magic”, “The Wind Cries Mary” κ.τ.λ. γνωστά. Το αποτέλεσμα; Οι ιεροί κώδικες του rock’n’roll μεταφράζονται με απίστευτη μαεστρία και μαγεία σε ένα διαγαλαξιακό ψυχεδελικό jazz συνεχές, ικανό να σε πείσει να ακούς jazz σε τακτικότερη βάση. Απόλυτο must.
GREG ASHLEY – “Pictures of Saint Paul Street” (Trouble in Mind): Το όνομα μπορεί να μην λέει πολλά σε πολλούς, όμως ο Greg είναι μορφή του άντεργκραουντ στο Tejas και έχει σημαντική προϋπηρεσία στους Gris Gris και τους Sir Lord Von Raven και προσωπική δισκογραφία. Η folk ψυχεδέλειά του έχει συγκριθεί από διάφορους με τη μουσική του Roky Erickson και του Mayo Thompson, αλλά στη νέα δουλειά του βρισκόμενος σε μια λιγότερο ελλειπτική πορεία σε σχέση με το παρελθόν του θυμίζει περισσότερο τους Kinks στα αριστουργηματικά άλμπουμ τους στα τέλη των 60s και την αρχή των 70s και την χίπικα χαριτωμένη πικρία που αυτά ανέδιδαν.
SERENITY BROKEN – “Re/Define”: Περίπου μια πενταετία μετά το ντεμπούτο τους “Commercial Suicide” οι Αθηναίοι alt metallers παρουσιάζουν το δύσκολο δεύτερο δίσκο τους. Με τον Γιώργο Κόλλια στη «μπότα» και εξαιρετικό επίπεδο παραγωγής καταφέρνουν – έστω και παρά την καθυστέρηση – να παρουσιάσουν μια αξιόλογη συνέχεια. Το “Re/Define” καταγράφεται ανάμεσα στα καλύτερα άλμπουμ της χρονιάς από τώρα – αναφορικά τουλάχιστον με το συγκεκριμένο ήχο – και αυτό βέβαια δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οφείλεται κυρίως στο ταλέντο και τη σκληρή δουλειά του γκρουπ. Ευχόμαστε πάντως στο επόμενο βήμα να αποτολμήσουν μια πιο διευρυμένη ηχοπαλέτα.
THE RIPPERS – “A Gut Feeling” (Slovenly): Η Σαρδηνία, εκτός από πειρατές και ψαράδες, αν δεν το ξέρατε, βγάζει και καλούς γκαραζιέρηδες. Οι Rippers έχουν διανύσει αρκετά χιλιόμετρα ήδη πριν τη φετινή κυκλοφορία του “A Gut Feeling” και αυτό φαίνεται στο υλικό τους από την άνεση, έμπνευση και άποψη που αναδίδει, σε σχέση με το αντικείμενό τους που κινείται στον άξονα mod punk – freakbeat garage. Μην αναμένετε συνεπώς έναν «εξωτικό» «τριτοκοσμικό» ήχο, αλλά κομμάτια που απευθείας παραπέμπουν στον κόσμο των Nuggets. Δοκιμάστε άφοβα.
NECROMANDUS – “Necromandus” (Mandus Music): Ηχογραφημένο για να κυκλοφορήσει την άνοιξη του 1973 αυτό το σπάνιο proto-metal διαμάντι αλλά δυστυχώς παρατημένο στο ράφι (με μόνη κοινοποίηση πρoς το φιλόμουσο κοινό μέχρι σήμερα μέσω bootleg κυκλοφοριών), απαντάει στο αγωνιώδες ερώτημα: «Καλά, τότε μόνον οι Sabbath υπήρχαν;» Η απάντηση δε που δίνει είναι προφανώς «όχι», αλλά σε μια εποχή που ο μουσικός τύπος έθαβε αλύπητα τέτοια πονήματα δεν είναι και πολύ περίεργο που δεν το γνωρίζαμε. Τέλος πάντων, ο καιρός πέρασε, πολλοί άνθρωποι του μουσικού τύπου επέστρεψαν στη μικροαστική ζωούλα τους και όλα αυτά αναδύονται στην επιφάνεια προς τέρψιν ενός κοινού που δεν χορταίνει μουσική από την «κλασική» εποχή. Χτυπήστε το.