της Ευγενίας Μποτίνη
Φωτογραφίες: Αφροδίτη Ζαγγανά
Μέρα πρώτη με ελληνικά συγκροτήματα στο Rockwave Festival, 30/6/17.
Θα ήθελα να ξεκινήσω την ανταπόκριση αυτή ανάποδα, αναφέροντας αρχικά την εντύπωση που μου προκάλεσε η φαντασμαγορική εξυπνάδα της τελευταίας εμφάνιση της βραδιάς. Από τη μία δυσκολοχώνευτο το black metal, από την άλλη οι Rotting Christ. Με τραγούδια εμπνευσμένα από θρησκευτικές προσευχές, αρχαίες ρήσεις και δαιμονικούς ύμνους, με σκηνική παρουσία που υποβοηθούμενη από το ελαφρό αεράκι της ώρας σε μεταφέρει αυτομάτως στο σανατόριο της Πάρνηθας, καθώς και με τη συντονισμένη χορογραφία των μαλλιών του μπασίστα στη μία πλευρά και του κιθαρίστα στην άλλη, μηνύουν σίγουρα την αφοσιωμένη προσοχή του κάθε κοινού, αν όχι και το γενικότερο ενδιαφέρον του καθενός για το είδος της metal.
Κατά τις 10 έκαναν την εμφάνισή τους οι μεγαλοφυΐες του ελληνικού stoner aka. 1000mods, στους οποίους φρόντισα να πουλήσω την ψυχή μου, διότι ήμουν σίγουρη πως η vidage αισθητική τους και ο πιστός τους σε κάθε live ήχος θα την γιάτρευε (ταυτιζόμενη έτσι με το λεγόμενο “She sold my soul but I can make it alright”). Το υπόλοιπο κοινό, σε αντίθεση, μάλλον, ενοχλήθηκε από την επαναλαμβανόμενη έκθεση σε υψηλής έντασης ήχους και είχε τις μεταπτώσεις του.
Αμέσως πριν τη σκηνή κατέλαβαν κυριολεκτικά οι Nightstalker, η μπάντα που όσες φορές και να τη δεις πάντα θα θες κι άλλη! Η δυναμική των Παιδιών του Ήλιου και η άπαιχτη ενεργειακή φιγούρα του αθάνατου frontman, Αργύρη, κρατάνε αναμφίβολα το ελληνικό ροκ ζωντανό και ευδιάθετο. Και παρόλο που ο κόσμος τους ανταποκρίνεται καλύτερα σε σκηνές εκτός ήλιου, η ηχητική του συγκροτήματος ωφελήθηκε καλύτερα στη μεγάλη σκηνή του Rockwave, κάνοντας κάθε μπασογραμμή και κάθε riff άρτιο στο άκουσμα.
H ιστορία των InnerWish ξεκίνησε το 1995, στην Αθήνα, και νωρίς το απόγευμα στη σκηνή του Rockwave. H ιστορία τους, τους κατατάσει ως μία από τις σημαντικότερες metal μπάντες της Ελλάδας, αλλά το δικό μου ιστορικό στο δρόμο του μετάλλου, όντας μηδαμινό, δεν ικανοποιήθηκε περαιτέρω.
Τέλος και ταυτόχρονα αρχικά, ένα συγχαρητήρια στους Bazooka και τους Godsleep, που στάθηκαν επί σκηνής με 43° κι ένα συλλυπητήρια σε εμένα, που δεν τους πρόλαβα.
