του Joe Wildthing
Εν μέσω θέρους, μας είναι κομμάτι δύσκολο να στρωθούμε στο είδος δουλειάς που απαιτείται για την αξιολόγηση νέων δίσκων. Αυτό χρειάζεται αυτοσυγκέντρωση και… σπίτι, αλλά δεν πειράζει, ας το κάνουμε ακόμη μια φορά πριν τις θερινές αποδράσεις.Για σας, προκειμένου να σας προετοιμάσουμε για το φθινόπωρο που αναμένεται ενδιαφέρον, τουλάχιστον από πλευράς δισκογραφίας. Έχουμε λοιπόν και λέμε…
MONOLORD – “Rust” (RidingEasy): Επιστροφή με τρίτο LP το φθινόπωρο για το τρίο από το Γκαίτεμποργκ και μέσα από τις έξι νέες τους συνθέσεις αποδεικνύεται ότι έχουν αριστοποιήσει πια την τέχνη του doom για τις «μάζες». Ο οδοστρωτήρας τους είναι καλολαδωμένος και καθηλωτικός, το μπάσο και το γρέντζι τους ανυπέρβλητο, αλλά δεν ακούς παράλληλα τις καμπάνες της κολάσεως να σε καλούν στο αιώνιο πυρ. Αντίθετα, υπάρχει μια hip, μια σχεδόν ποπ ατμόσφαιρα. Κόλαση για skate στην παραλία, αναψυκτικό, burger και βόλτα με το… πρόσωπο. Συγχωρήστε με, αλλά αυτό μου αρέσει. Εναλλακτική «διασκέδαση»!
GRANDE ROYALE – “Breaking News” (The Sign): Η ανακάλυψη εκ νέου του κλασικού hard rock των 70s συμβαίνει σιγά – σιγά εδώ και αρκετά χρόνια. Απλά χρειαζόταν ο χρόνος, ώστε η νεώτερη γενιά μουσικών, που μεγάλωσε μέσα από τη διαστρεβλωτική αισθητική του metal, να καταφέρει να αποκωδικοποιήσει τους ήχους, τις τεχνικές, τη νοοτροπία και την αισθητική μιας μακρυνής εποχής. Οι Σουηδοί Grande Royale, όπως ακούγονται στον τρίτο τους δίσκο, έχουν φθάσει εκεί που πρέπει. Η «ολική επαναφορά» των southern / hard rock 70s βέβαια δεν εγγυάται νέα r’n’r classics, ούτε μάλλον θ’ αλλάξει τον κόσμο που ζούμε, αλλά τουλάχιστον ευχαριστεί τους ελάχιστους ‘survivors’ εκείνης της παλιάς εποχής με τη σκέψη ότι κάποιοι σήμερα μπορεί ακόμη να τους καταλαβαίνουν. Είναι καλό επιτέλους να επικοινωνείς με κάποιους και να μην αισθάνεσαι ναυαγός στην πόλη σου.
THE LUCK OF EDEN HALL – “Make Way for the Mighty Machines” EP (Vincebus Eruptum): Το αν αυτό το 23λεπτο (!) «έπος» θα κυκλοφορήσει μόνο του ή αν θα είναι η μία πλευρά βινυλίου κάποιας συλλογής της ιταλικής ετικέτας μου είναι δυστυχώς ακόμη άγνωστο. Αυτό πάντως που είναι παραπάνω από φανερό είναι ότι με αυτή την ηχογράφηση οι φίλοι μας από το Σικάγο αποδεικνύουν ότι δεν είναι απλά σπουδαίοι τεχνίτες στην τέχνη της ψυχεδελικής βινιέτας, αλλά γνωρίζουν πολύ καλά και την τέχνη της ανάπτυξης prog συνθέσεων μεγάλης έκτασης. Δεν είναι δε καθόλου περίεργο ότι αυτό ακούγεται ως η φυσική εξέλιξη της δουλειάς τους στο τελευταίο τους άλμπουμ, “The Acceleration of Time”, αφού κι εκεί φαινόταν ότι αυτοπεριορίζονταν κάποιες φορές ως προς τη διάθεσή τους να απλώσουν τις εμπνεύσεις τους στο χρόνο.
MARKUS REUTER feat. SONAR & TOBIAS REBER – “Falling for Ascension” (Ronin Rhythm): Και κάτι εκτός των τειχών για ανοικτά κι ανήσυχα μυαλά… Ο Markus Reuter είναι ένας από τους πιο σημαντικούς σύγχρονους progressive δημιουργούς. Σχεδιαστής και δεξιοτέχνης στο χώρο της touch κιθάρας, ένα τρίτο των Stick Men (με τα άλλα δύο να είναι μέλη των King Crimson) και συνθέτης με σημαντική δισκογραφία – solo ή με τους centrozoon ή τους Europa String Choir – παρουσιάζει εδώ σε συνεργασία με το ελβετικό ‘post-minimal’ κουαρτέτο Sonar και το συνεργάτη του στους centrozoon, ηλεκτρονικό συνθέτη Tobias Reber μια «σουίτα» που βασίζεται σε πρωτόλεια σύνθεσή του από τα 80s. Ο κάθε μουσικός έχει στη διάθεσή του μια σειρά δώδεκα φθόγγων και αυτοσχεδιάζει χρονικά σε σχέση με τους υπόλοιπους, ως προς τις κινήσεις του, ένα δομημένο μουσικό πείραμα, που όμως ακούγεται συνεκτικό και συναρπαστικό, δημιουργώντας ένα αισθητικό αποτέλεσμα που βρίσκεται κάπου ανάμεσα στους King Crimson στις αρχές των 80s και τους κλασικούς Can. Μια ανορθόδοξη προσέγγιση στη σύνθεση, που όμως ακούγεται οικεία στους μυημένους του σύγχρονου prog.
Καλά μακροβούτια…