της Ευγενίας Μποτίνη
Φωτογραφίες: Τζένη Κοντοπούλου, Χριστίνα – Θάλεια Παππά, Γιάννης Καλαϊτζόγλου
Η τριήμερη ιστορία του έκτου Los Almiros Fest έχει την εξής θεματική περίοδο: “That was a great time, the summer of ’71 – I can’t remember it, but I’ll never forget it!” – Lemmy Kilmister
Άφιξη στον Αλμυρό με το ημερολόγιο να δείχνει 3/8/17 και τους δείκτες του ρολογιού να κοντεύουν έντεκα μετά μεσημβρίας. Βραδινό στήσιμο κατασκηνωτικής σκηνής ανάμεσα σε αρκετές ακόμη, που είχαν ήδη λάβει τη θέση τους στο Δάσος Κουρί. Το soundtrack – νανούρισμα της βραδίας περιελάμβανε μία γερή δόση psychedelic εώς τις πρώτες πρωινές ώρες. Στο πρόγραμμα εμφανίζονταν και οι One Hour Before The Trip για το καλωσόρισμα των LAFers, το δικό μου trip όμως αποδείχτηκε καθυστερημένο, για να τους απολαύσω.
Πρώτο ξημέρωμα και το LAF αποδεικνύει κιόλας τη δυναμική του, αντικαθιστώντας τους ήσυχους πρωινούς ήχους που απαρτίζουν ένα εγερτήριο με ανεβαστικούς ρυθμούς, λίγο οξύμωρο με την ορθοστασία μίας ώρας στην ουρά για τον πρώτο καφέ της ημέρας –ουρά χρήσιμη, κατά τα άλλα, προκειμένου να ανακαλύψεις πόσος κόσμος έχει συγκεντρωθεί πλέον στον χώρο και πόσοι γνωστοί σου παρευρίσκονται- . Με το φως της ημέρας και με τον απαραίτητο καφέ στο χέρι γίνεται τώρα εφικτή η ανακάλυψη του τοπίου και των παροχών του φεστιβάλ. Βοηθητικό χάρτη αποτελούν σε κάθε διαδρομή οι γραμμές τρένου που διασχίζουν την περιοχή. Πάγκοι πλανώδιων με πανέμορφα κοσμήματα, ρούχα και τα συναφή, πάγκοι με σουβλάκια, μπύρες και ποτά, αυτοσχέδιες ντουζιέρες, μια σκηνή περιτριγυριζόμενη από λιμνούλα (το λεγόμενο Lake Stage), και η βασική σκηνή στην αναμονή για το πρώτο συγκρότημα.
Παρέλευση χρόνου στις επόμενες ώρες αφόρητης ζέστης και επιστροφή στη μεγάλη σκηνή ταυτόχρονα με την τελευταία νότα των Dendrites. O Ευθύμης είπε ότι ήταν καλοί!
Τη μουσική σκυτάλη παίρνουν έπειτα οι Despite Everything, σερβίροντας την αναγκαία για κάθε φεστιβάλ δόση πανκ! Το αγνό πανκ ροκ τους άκουσμα σε συνδυασμό με ενεργειακά hardcore στοιχεία, καθώς και με την ένταση των ίδιων των μελών της μπάντας έχει δημιουργήσει ένα πιστό κοινό στα pogo των συναυλιών τους.
Η ήρεμη δύναμη των Naxatras ακολούθησε για να εξισορροπήσει την αναταραχή των πανκιών. Με βαριές μπασσογραμμές και ψυχεδελικά riffs σε βυθίζουν στις ρίζες των μουσικών τους ρευμάτων, ενώ η προσφερόμενη αρμονία των drums αποτελεί τον άριστο συνοδηγό στο πνευματικό αυτό συνοθύλευμα της ψυχεδελικής ροκ με τις τζαζο-μπλουζιές. Αναμφίβολλα διεκδικούν μία από τις σημαντικότερες θέσεις της ελληνικής μουσικής σκηνής των σύγχρονων ημερών και ο νέος τους δίσκος φαίνεται πολλά υποσχόμενος, αν κρίνουμε από το νέο κομμάτι που ανακοίνωσαν στη σκηνή του LAF.
Η διατάραξη του line up του LAF συνέβη αμέσως μετά, όταν ο Βέβηλος ανέλαβε τα στιχουργικά ινία. Ανεξαρτήτως της φιλικής προς το stoner rock ατμόσφαιρα της ημέρας, ο ίδιος ανταποκρίθηκε άρτια στην κορύφωση του κοινού. Μάλιστα, όπως αποδείχθηκε αργότερα, πολλοί παρευρέθηκαν στο δάσος Κουρί αποκλειστικά για τη «βεβήλωσή» τους, ενώ πολλές φωνές ανέφεραν πως ήταν μία από τις καλύτερές του εμφανίσεις. Προσωπικά, όντας ανήξερη από το είδος του, με κέρδισαν οι αληθινοί του, αντιρατσιστικοί και αντιφασιστικοί στίχοι, καθώς και η επιλεγμένη μουσική τους υπόκρουση. Και τα πρώτα καπνογόνα άναψαν…
Την έκπληξη της βραδίας ωστόσο αποτέλεσαν οι 1000mods, ξεπερνώντας τον εαυτό τους με την νωχελικότατη εμφάνισή τους. Η θερμή ανταπόκριση του κοινού σκόνταφτε διαρκώς στη ραστώνη της αδράνειας του συγκροτήματος. Ίσως μια λανθασμένη κατά συρροή επιλογή κομματιών ή ποτών να ήταν η αιτία της μειωμένης απόδοσης των ντεσιμπέλ τους.
Μπορεί η desert rock ατμόσφαιρα να μην ταίριαξε στα Κορίνθια Χιλιομόδια από τη μία, ο Brant Bjork από την άλλη έδωσε τον ορισμό του. Ο «μπαμπάς» των θρυλικών Kyuss ανταπεξήλθε άριστα στην υστεροφημία της ιστορίας, που τον συνοδεύει. Την άκρως μάχιμη σκηνική του παρουσία ήρθε και συμπλήρωσε ο Sean Wheeler (πρώην drummer των Circle Jerks) με κινήσεις βυθισμένες σε φαντασμαγορικές groovες. Παρά τη μερική διάσπαση του ακροατηρίου, όσοι πιστοί και όσοι ευνοϊκά ενδιαφερόμενοι προσήλθαν, είχαν την καλοτυχία να απολαύσουν το μουσικό αυτό θέαμα.
Πίσω στην Αλμυρή ρουτίνα με psychedeλια, αϋπνία, ζέστη και ουρά για καφέ.
Μεσημεριανός ύπνος στην κατασκηνωτική σκηνή, ενώσο οι Lost Apes τιμούσαν τη μουσική σκηνή.
Ξύπνημα από τα κατευθυνόμενα προς τη σκηνή ποδοβολητά με το πρώτο άκουσμα των Stixoima. Δεύτερο σημαντικό χιπ-χοπ κάλεσμα στη σκηνή του δάσους στο φετινό διήμερο line-up και το LAF κέρδισε το στοίχημα της ενθουσιώδους υποδοχής του κοινού.
Επιστροφή στο δρόμο της ροκ με τους Mr. Highway Band, μυημένους στην Αλμυρή παράδοση. Η παρουσίαση του νέου τους δίσκου “The Rebel Artist” (Los Almiros Records) αποδείχθηκε τόσο δυνατή όσο και το ίδιο. Χρησιμοποιώντας την μουσική έκφραση ως τρόπο εξωτερίκευσης από την κατήφεια της κοινωνικής πραγματικότητας, συγκαταλέγονται στους ευαισθητοποιημένους επαναστάτες της μουσικής βιομηχανίας και αποκτούν το προσωπικό τους ύφος. Το τελευταίο λειτουργεί ως έναυσμα απόκτησης πληθώρας οπαδών και καθήλωσης στις συναυλίες τους.
Ήρθε η ώρα το fest να κουνηθεί σε ρυθμούς reggae. Οι Iταλοί Offenders υπήρξαν η πιο ευχάριστη πνοή του φετινού Lοs Almiros. Με “hooligan reggae” διαθέσεις ανάμεικτες με δόσεις από rocksteady εώς και rockabilly κατόρθωσαν να κρατήσουν τους πάντες στο χορευτικό mood της ska punk δυναμικής τους. Η εμφάνισή τους πριν από τους Planet of Zeus αποτέλεσε και το μοναδικό τους μειονέκτημα, καθώς δεν πρόλαβαν να αποχωρήσουν από τη σκηνή και η μάζα απαιτούσε ήδη «Σεξ και βία στον πλανήτη Δία!».
Σαφώς και η μεταφορά στον πλανήτη Δία υπήρξε άριστα επιτυχής, χωρίς τεχνικά προβλήματα και χωρίς ελλείψεις. Το ταξίδι ένωσε το παρευρισκόμενο πλήθος και το pit κάλυψε όλο τον συναυλιακό χώρο. Οι έρωτες της ελληνικής ροκ σκηνής έδωσαν αναμφίβολλα τον καλύτερό τους εαυτό και τα συναισθήματα υπήρξαν για ακόμα μία φορά αμοιβαία. Όπως έγινε εύκολα κατανοητό από τον καθένα, αλλά και όπως παραδέχτηκαν και οι ίδιοι oι Planet of Zeus, το σχηματισμένο νέφος χώματος από το -κυριολεκτικό- χτύπημα στους ρυθμούς τους σηματοδότησε μία από τις εντονότερες εμφανίσεις τους.
Και μετά από τρεις αλμυρές μέρες έφτασε η στιγμή της απόλαυσης του τελευταίου από τα δεκαέξι καλεσμένα συγροτήματα. Οι γερμανοί heavy ροκάδες KADAVAR νοηματοδότησαν το ιδανικό κλείσιμο, έχοντας επιτύχει το ηδονικό πάντρεμα του psychedelic με το stoner ροκ. Οι εμφανείς επιρροές τους από Black Sabbath, Pentagram και Hawkwind, αλλά και η σκηνική τους παρουσία γεμάτη πάθος και ξανθά μακριά μαλλία συνοψίζουν τους λόγους πολλών ωρών καψίματος με τη δισκογραφία των KADAVAR στο εξής.
Η αφημένη γεύση χώματος από την αξέχαστη εμπειρία της επιτυχίας του Los Almiros υπόσχεται να ξανακατασκηνώσω στο δάσος Κουρί στα χρονικά του festival! Λιβ, λαφ, λοβ!
