Ο χρόνος στη φυσική, ο βιολογικός ή φυσικός χρόνος, ο κυκλικός, ο μυθικός, ο χρόνος στη φιλοσοφία και στην ανθρώπινη συνείδηση. Τόσες ερμηνείες του όρου «χρόνος» και ταυτόχρονα ο χρόνος είναι μόνο ένας.
Όλα είναι κουρδισμένα με βάση αυτόν. Εργατοώρα, χρονοδιάγραμμα, πρόωρος χρόνος. Χάσιμο χρόνου… Αρχικά, ακούγεται αγχωτικό, αλλά, αν το καλοσκεφτείς, καταλήγει να θεωρείται δεδομένο, άρα και σταθερό. Και σε μία σταθερά, αφού νιώσεις ότι θα είναι πάντα εκεί και πάντα δίκαιη, μπορείς να νιώσεις ελεύθερος να παίξεις όπως θες εντός των ορίων της. Πολύ με προβληματίζει ο χρόνος. Αλαζονεία να πιστεύω ότι κάποια στιγμή θα βρω τον τρόπο να τον νικήσω. Θυμίζει βεντέτα, που στο τέλος θρηνείς μόνο θύματα και ξέχασες ότι ξεκίνησε για την τιμή. Ο χρόνος ανέκαθεν ήταν πηγή δέους, που προβλημάτιζε τους ανθρώπους. Συγγραφείς, φιλόσοφοι και ποιητές προσπάθησαν να δαμάσουν την ύπαρξή του στα αισθήματα και τη ζωή μας. «Ενώ όμως η μη αντιστρεπτή ροή του χρόνου εξουσιάζει απόλυτα την ύπαρξή μας, και μήτε τα λάθη μας μπορούμε να διορθώσουμε, μήτε μια θαυμάσια στιγμή να ξαναζήσουμε, στην επιστήμη η φορά του χρόνου δεν φαίνεται να έχει ιδιαίτερη σημασία», αναφέρει ο φυσικός Γιώργος Γραμματικάκης. Στις αρχές του 20ού αιώνα ο περίφημος επιστήμονας Αϊνστάιν τάραξε τα νερά με τη θεωρία της σχετικότητας. Σύμφωνα με αυτήν, ο χρόνος παίζει παράξενα παιχνίδια, αφού κατάργησε το απόλυτο και απαραβίαστό του. «…Aν κάποιος θέλει να γνωρίσει πως θα είναι η Γη μετά από χίλια χρόνια, αρκεί να ταξιδέψει σε ένα άστρο που απέχει 500 έτη φωτός, με ταχύτητα 99,999% της ταχύτητας του φωτός. Όταν επιστρέψει, η Γη μεν και η ανθρωπότητα θα ζουν στην επόμενη χιλιετία, εκείνος όμως θα έχει μεγαλώσει μόνον κατά δέκα χρόνια!» – Γιώργος Γραμματικάκης. Και τώρα προσγειωνόμαστε… Οι ορμόνες του εγκεφάλου που μας προκαλούν ευχαρίστηση φαίνεται να βοηθούν στη μακροζωία. Αν αυτός είναι ο τρόπος να επιμηκύνω τον χρόνο ύπαρξής μου, τότε το μόνο που χρειάζομαι είναι να είμαι ευτυχισμένος. Καλά διαβάσματα!
Νέλλη Περιστεροπούλου