By Emily Yerolatsiti / fb: Milo Yerol
Εκεί που στέκεσαι στην ουρά στο φούρνο της γειτονιάς και περιμένεις την καλή κυριούλα να σου ζυγίσει τα μελομακάρονα, ακούς το Last Christmas να παίζει κάπου στο βάθος και λες στον εαυτό σου, «Ωπ! Μπήκε ο Δεκέμβρης! Έρχονται τα Χριστούγεννα!
Το νοίκι το πλήρωσα; Εκείνον τον λογαριασμό στον πάτο της τσάντας που πηγαινοφέρνω τον πλήρωσα; Το θερμοσίφωνο το έκλεισα; Καλέ, την στήλη την έγραψα;!»
Και τρέχεις σπίτι στο σχόλασμα να ετοιμάσεις τις προτάσεις του Δεκεμβρίου. Και λες στον εαυτό σου ότι δεν υπάρχει άγχος∙ θα προτείνεις θεματικά θριλεράκια. Θα σκεφτείς ποιες δυνατές ταινίες τρόμου ταιριάζουν στην εορταστική ατμόσφαιρα και θα τις μοιραστείς με τους φίλους του Εξαρχειώτη.
Δέκα λεπτά αργότερα, χαχανίζεις μόνη σου γιατί όποια ταινία σου έχει έρθει στο νου είναι απλά «ό,τι να ’ναι»! Διασκεδαστική μεν, τραγική δε. Ισχύει ότι αρρωστημένα -και παράλληλα θαυμάσια- μυαλά της βιομηχανίας του τρόμου δεν έχουν αφήσει καμία θεματολογία να πέσει στο κενό και οι γιορτές δεν αποτελούν εξαίρεση. Κάποτε θα ήταν σίγουρα ταμπού να αμαυρώσεις την οικογενειακή ζεστασιά και θαλπωρή που παρέχει ο συνδυασμός έλατο-λαμπιόνια-τάρανδοι-χαρτί περιτυλίγματος, αλλά αυτά τα στεγανά τα ξεπεράσαμε γρήγορα. Τα ξεπεράσαμε τόσο πολύ που η συντριπτική πλειοψηφία των Χριστουγεννιάτικων θρίλερ είναι σπλάτερ με Άγιους Βασίληδες μανιακούς δολοφόνους! Και δεν μας σοκάρει. Εδώ που τα λέμε, εάν κάποιος άγνωστος μπαίνει σπίτι σου κρυφά το βράδυ από την καμινάδα και κρατάει και λίστα με τα ονόματα όσων ήταν άτακτοι τον χρόνο που πέρασε… ε, βρωμάει λίγο η υπόθεση.
Εάν όμως αυτή η κατηγορία σάς κάνει κέφι τις μέρες των γιορτών, να έχετε υπόψη ότι μιλάμε για πληθώρα από μανιακούς δολοφόνους των 80s που χτυπάνε Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιά. Απλά ετοιμαστείτε για καλτ καταστάσεις και βρείτε το Silent Night, Deadly Night (1984) το οποίο είναι άκρως διασκεδαστικό με έναν νεαρό Billy να ντύνεται Άι Βασίλης και να σφάζει κόσμο στο διάβα του μέχρι να εκδικηθεί την ηγουμένη στο ορφανοτροφείο όπου μεγάλωσε. Το κερασάκι στην τούρτα είναι ξεκάθαρα ο κουφός παπάς που δεν ακούει τον Billy να έρχεται. Η γνωστή αφίσα με το χέρι του Άγιου Βασίλη να κρατάει τσεκούρι και να κατεβαίνει από την καμινάδα ανήκει σε αυτήν την ταινία (από τον Burt Kleeger). Ο λόγος που κάνει τη διαφορά το συγκεκριμένο έργο είναι γιατί βγήκε το ίδιο Σαββατοκύριακο με το Nightmare on Elm Street και μάλιστα πήγε καλύτερα εισπρακτικά στην αρχή μέχρι που μια ομάδα με το όνομα Citizens Against Movie Madness το κατέστρεψε με διαδηλώσεις και μποϊκοτάζ στους κινηματογράφους. Η Tri Star, που το κυκλοφόρησε, αγόρασε διαφημιστικό χρόνο κατά τη διάρκεια ενός αγώνα αμερικάνικου ράγκμπι και η τριανταδυάχρονη νοικοκυρά Kathleen Eberhardt είδε τον Άγιο Βασίλη να κρατάει τσεκούρι και είπε «όχι σε εμένα αυτά, Tri Star»…
Να σημειωθεί ότι δώδεκα χρόνια νωρίτερα όταν στο Tales from the Crypt ο Άγιος Βασίλης στραγγάλισε την Joan Collins, δεκάρα τσακιστή δεν έδωσε η συγκεκριμένη κυρία.
Εάν προτιμάτε τους Πρωτοχρονιάτικους εορτασμούς δεν θα σας αφήσω παραπονεμένους. Στο ίδιο επίπεδο «καψίματος» κυμαίνεται και το New Year’s Evil (1980, του Emmett Alston, ο οποίος μετά ασχολήθηκε μόνο με ταινίες με νίντζα!) στο οποίο ο μανιακός δολοφόνος αλλάζει ζώνες ώρας στην Αμερική σκοτώνοντας κάποιον σε κάθε περιοχή ακριβώς τα μεσάνυχτα, πάνω που γιορτάζουν το Νέο Έτος! Ναι, πρόκειται για ένα ακόμα slasher εργάκι της δεκαετίας του 80 αλλά πρέπει να παραδεχτούμε ότι ο συγκεκριμένος μανιακός καταβάλει αξιόλογη προσπάθεια!