του Joe Wildthing
Η χρονιά που φεύγει πρόσθεσε αρκετούς νέους δίσκους στα ράφια μας, χωρίς ωστόσο να εμπλουτίσει – φοβάμαι – ιδιαίτερα το μουσικό μας λεξιλόγιο. Εξαίρεση ίσως αποτελούν οι King Gizzard & The Lizard Wizard που μέσα από τη φετινή δισκογραφική τους υπερδραστηριότητα έδειξαν ότι «συμβαίνουν» τώρα και θα καταφέρουν τελικά ν’ αφήσουν ίχνη.
Αναφορικά και με τη γενικότερη εικόνα όμως περί τη μουσική δραστηριότητα (διανομή, προώθηση, labels, συναυλιακή ατζέντα) είχαμε αυτό που λέμε «μια απ’ τα ίδια» με μια αισθητή τάση χειροτέρευσης. Την ανασκόπησή μας πάντως της χρονιάς θα τη δείτε στο επόμενο τεύχος του ΕΞ.
Για την ώρα οι τελευταίες προτάσεις μας για το 2017 είναι:
THE MONSIEURS – “Deux” (Slovenly): Αρχίζουμε με τα «κακά» και άτεχνα πρώτα, σπονδή στο θεό του γνήσιου rock’n’roll. Η δεύτερη συλλογή του Andy ‘California’ MacBain και των Monsieurs – που παρεπιπτόντως είναι δύο ξανθιές! – προσφέρει ένα σύντομο σε διάρκεια αλλά θρεπτικό (πλήρες με τις βιταμίνες του) γεύμα κακοηχογραφημένου, raw, trash rock που βασίζεται στις γνωστές garage παραδόσεις της Μασαχουσέτης πλην όμως προσθέτει μια επιπλέον νυχιά φρενίτιδας. Το “Deux” εγγυημένα θα ενοχλήσει τους γείτονές σας (αν το παίξετε από τα ηχεία). Πολύ.
GUTARA KYO – “Gutara Kyo” (Mondo Mongo): Η δάδα της ηχητικής βαρβαρότητας μεταφέρεται τώρα στην Ιαπωνία. Οι GK ακούγονται σαν η trash εκδοχή των Bad Brains! (όχι των Flipper, γιατί αυτό θα συνιστούσε βιβλική Αποκάλυψη). Πρόκειται για καθαρή διασταύρωση γκοτζίλα με πρώιμο hardcore και παρά το γεγονός ότι ο δίσκος περιλαμβάνει άσμα τιτλοφορούμενο “I Love the Police”, εγώ προσωπικά μετά την αναπαραγωγή δια των ηχείων της συγκεκριμένης διατριβής θα έπαιζα και λίγο Mozart για να αποφύγω τη σύλληψη άμα τη εξόδω εκ της οικίας μου.
ECHO US – “To Wake a Dream in Moving Water”: Έχοντας επιβαρύνει το μητρώο μας με τις προηγούμενες δύο επιλογές, είναι τώρα ώρα να επιδείξουμε μεταμέλεια. Ο Ethan Matthews είναι γλυκύτατος άνθρωπος και το project του στον παρόντα αιώνα, οι Echo Us, προσφέρει μια έντεχνη, ατμοσφαιρική prog πρόταση για πιο ρομαντικές πνευματικές ασκήσεις, χωρίς κατά την άποψή μας να γίνεται χριστουγεννιάτικο muzak. Για να διακρίνει κανείς τις διαφορές όμως χρειάζεται σοβαρή προϋπηρεσία σε ακροάσεις τύπου Genesis, Mike Oldfield ή David Sylvian (κάτι που ως στήλη έχουμε κάνει κατά κόρον, χωρίς ωστόσο δυστυχώς αυτό να μας κρατήσει μακριά από τη rock’n’roll αμαρτία).
ALISON O’DONNELL – “The Road We Know” / “An Empire in Its Glory” (Mega Dodo): Δύο επιλογές από το πρόσφατο άλμπουμ της μοναδικής φωνής των πάλαι ποτέ Ιρλανδών acid folk rockers Mellow Candle, το “Climb Sheer the Fields of Peace”, θα κυκλοφορήσουν σε συλλεκτικό επτάιντσο στην αρχή της νέας χρονιάς. Και το single εν προκειμένω αλλά και ο μεγάλος δίσκος αποτελούν ενδιαφέρουσες προσθήκες στη δισκοθήκη μας από μια καλλιτεχνική παρουσία που χαμηλόφωνα, εδώ και δεκαετίες έχει επηρεάσει καθοριστικά το έντεχνο βρετανικό rock. Μια ακουστική κιθάρα και μια φωνή πολλές φορές μπορούν να γίνουν όλος ο κόσμος.
Αυτά για την ώρα. Τα ξαναλέμε του χρόνου.