του μαθηματικού – συγγραφέα
Ευαγγέλου Σπανδάγου
Τα σχολικά κτίρια ήταν γενικά ευρύχωρα. Η διάταξή τους όμως διέφερε κατά τις γεωγραφικές περιοχές και τους Δήμους. Στους τοίχους των σχολείων κρεμούσαν διάφορα όργανα καθημερινής διδασκαλίας, όπως μουσικά όργανα, αντικείμενα γραφής κ.ά.
Κρεμούσαν ακόμα και αγγεία για να πίνουν νερό τα παιδιά.
Σε όσα σχολεία διδασκόταν η μουσική σε χωριστές αίθουσες, αυτές ήταν διακοσμημένες με αγάλματα του Απόλλωνος και των Μουσών.
Αν και η στοιχειώδης εκπαίδευση ήταν ιδιωτική και οι δάσκαλοι δεν ήταν υπάλληλοι της Πολιτείας, εν τούτοις οι εντεταλμένοι Άρχοντες τους επιτηρούσαν για να εξακριβώνουν την ηθική τους και την τήρηση των αστυνομικών διατάξεων.
Οι δημόσιοι λειτουργοί, τους οποίους έστελναν οι Άρχοντες για να επιτηρούν τα σχολεία, ήταν για μεν τας Αθήνας οι “σωφρονισταί” και οι “ἐπιμεληταί”, στις άλλες δε πόλεις οι “παιδονόμοι”.
Οι σωφρονισταί εκτελούσαν καθήκοντα επιθεωρητού εκπαιδεύσεως. Οι επιμεληταί ήταν εντεταλμένοι να επιβλέπουν τη διαγωγή των μαθητών. Την εποπτεία όλων των Σχολείων της Αττικής είχε ο Άρειος Πάγος.
Η στοιχειώδης διδασκαλία των κοριτσιών ήταν περιορισμένη και γινόταν μέσα στο σπίτι από την μητέρα ή την τροφό. Τα κορίτσια μάθαιναν ανάγνωση και γραφή, αποκτούσαν λίγες θρησκευτικές και μυθολογικές γνώσεις και μάθαιναν στοιχειώδεις λογαριασμούς. Ιδιαίτερη έμφαση έδιναν οι μητέρες και σε θέματα ηθικής. Μάθαιναν επίσης να γνέθουν, να υφαίνουν και να μαγειρεύουν.
(συνεχίζεται…)