By Emily Yerolatsiti / fb: Milo Yerol
Ντρριιιν! Τέρμα το διάλειμμα! Τα κεφάλια μέσα! Το Fright Night επιστρέφει στο σχολείο με όρεξη για μακελειό στα θρανία. Αγαπημένη τοποθεσία ταινιών τρόμου αυτές οι αίθουσες όπου κάποιοι από εμάς έζησαν τα προσωπικά τους θρίλερ με εφηβικά άγχη, ατελείωτο διάβασμα και μπιμπίκια που φαίνονταν και από δορυφόρο!
Συχνά διαχωρίζω τον κινηματογράφο τρόμου ανά χώρα παραγωγής αφού αυτή η κατηγοριοποίηση λέει πολλά στους λάτρεις του είδους. Ψιλο-ξέρουμε τι να περιμένουμε συνήθως ανάλογα με την προέλευση του έργου. Όταν όμως μπλέκουμε με σχολεία, όλοι έχουν κάτι να πουν. Οι Ιάπωνες και οι Κινέζοι και σχολείο να μην υπάρχει, θα φροντίσουν κάποιος να φοράει μαθητική στολή. Πού πας να βγεις από τη ντουλάπα, από κάτω από το κρεβάτι, από πίσω από την κουρτίνα, μέσα από το πηγάδι χωρίς την κλασική σχολική φορεσιά; Έχε κάποιο ίχνος, έστω, αυτοσεβασμού αγαπητό στοιχειό!
Ένα! Ένα να εμφανιστεί με φόρμα και αθλητικά και δε θέλω τίποτα άλλο, σοβαρά! Όταν έχουμε να κάνουμε με φαντάσματα, τη σχολική στολή συναγωνίζεται μόνο το λευκό νυχτικό.
Πλάκα-πλάκα, θα μπορούσα να συντηρώ μια ολόκληρη στήλη μόνο με ταινίες τρόμου που διαδραματίζονται αποκλειστικά σε εκπαιδευτικά ιδρύματα. Οι αίθουσες διδασκαλίας είναι ό,τι πρέπει για να φρικάρει ο κεντρικός μας χαρακτήρας όπου, μετά από μια παραίσθηση με το κακό πνεύμα που τον στοιχειώνει, φεύγει τρέχοντας, αποφασισμένος να λύσει μία και καλή το πρόβλημα του. Η βιβλιοθήκη είναι ιδανική για να μείνει μόνη της η ηρωίδα και να ανακαλύψει το παμπάλαιο σκονισμένο βιβλίο δαιμόνων στο ξεχασμένο ράφι. Ενίοτε, μπορεί να ξεδιαλύνει το μυστήριο με την κατάρα του σχολείου διαβάζοντας παλιά άρθρα εφημερίδας αρχειοθετημένα, για κάποιο ανεξήγητο λόγο, σε ό,τι πιο ξεπερασμένο μέσο αποθήκευσης μπορεί να φανταστεί ο σκηνοθέτης. Εκεί, επίσης, της δίνεται και η ευκαιρία να παίξει κρυφτό με τον μανιακό μασκοφόρο μέχρι να πέσει πάνω στη βιβλιοθηκάριο, ιδανικά την στιγμή που κορυφώνεται η δράση. Η φοιτητική εστία είναι μια χαρούλα για τον κατά συρροή δολοφόνο που δεν ξέχασε ποτέ το μπούλινγκ που έφαγε σαν φοιτητής. Και εάν προσπαθείς να μπεις σε αδελφότητα ετοιμάσου να περάσεις το βράδυ στο πιο κοντινό στοιχειωμένο σπίτι ή στο εγκαταλελειμμένο φρενοκομείο όπου κάποτε κάποιος τρελός επιστήμονας έκανε αρκετά πειράματα ώστε να το τιγκάρει με βασανισμένες μεν τσαντισμένες δε ψυχές. Βέβαια, μόνο μία εκδήλωση προσφέρεται απλόχερα για να απελευθερώσεις οποιεσδήποτε τηλεκινητικές δυνάμεις κρύβεις μέσα σου και να εκδικηθείς τους παίκτες ράγκμπυ και τις μαζορέτες που σου έκαναν τη ζωή μαύρη: ο χορός της αποφοίτησης!
Για να δούμε λοιπόν μερικές προτάσεις για τρόμο στα θρανία. Κατ’ αρχήν, εάν δεν έχεις δει το Battle Royale (Ιαπωνία, 2000) έχεις πολλά να μάθεις για το πώς πραγματικά έπρεπε να εξελιχθεί το Hunger Games. Είναι πιο πολύ θρίλερ δράσης ομολογουμένως, αλλά έχει μαθητούδια με ό,τι να’ ναι όπλα και είναι απλά καλτ αγαπημένο για πάρα πολύ κόσμο.
Το επίσης καλτ Suspiria (Ιταλία, 1977) του Argento διαδραματίζεται σε ακαδημία χορού και εάν δεν το έχεις δει επίσης αξίζει πραγματικά αφού αποτελεί ορόσημο στο είδος τους.
Ας αναφέρουμε και την κλασική «εΐτίλα» Prom Night (Καναδάς, 1980) που είναι απλά ό,τι φαντάζεστε αλλά έχουμε τη Jamie Lee Curtis σε κεντρικό ρόλο και τον αείμνηστο Leslie Nielsen ως διευθυντή του σχολείου. Δολοφονίες κάτω από τη ντισκομπάλα και σχεδόν κανένα ίχνος ηθοποιίας, αλλά πολύ διασκεδαστικό.
Ένα χρόνο μετά, κυκλοφόρησε και το Hell Night (Αμερική, 1981) με την αγαπημένη μας Linda Blair να προσπαθεί να μπει σε αδελφότητα περνώντας τη νύχτα σε εγκαταλελειμμένη έπαυλη. Τι θα μπορούσε να πάει στραβά;
Για κάτι πιο βαρύ αλλά όμορφα δουλεμένο, έχουμε το Confessions (Ιαπωνία, 2010), ένα ψυχολογικό θρίλερ με μια δασκάλα σχολείου που ξεδιπλώνει ένα τρομερό σχέδιο εκδίκησης. Βαρύ και ασήκωτο… αλλά για αυτούς που εκτιμούν μια δυνατή αφήγηση, μια χαρούλα!