Θέρος
i.Μακριά
Μια αναπνοή εκπληρώνει τον αέρα.
Ένα δάκρυ εκπληρώνει τη θάλασσα.
Χτυποκάρδι ηχεί η ολοκλήρωση.
- Ξημέρωμα
Ένα ηλιοβασίλεμα στριμώχνεται πάνω από το παραθύρι που κρύβεται η ματιά μου.
Ο μέγας αρνητής, ο μέγας συλητής.
Ένα ηλιοβασίλεμα παραφυλάει τη θύρα που έχω κλειδωμένη μέσα στα βλέφαρα μου.
Μέγιστη προδοσία, μείον το μέγιστο.
Ένα ηλιοβασίλεμα κρυφοκοιτάζει τη νύχτα.
Παράλληλοι οι κύκλοι της δύσης μας.
Ποτέ δε σκοτεινιάζει, ποτέ δεν λάμπω, ποτέ δε θα βρεθούμε.
iii. Λιοπύρι
Εκείνο το γυμνό κορμί σκαρφαλωμένο στο βράχο απλώνει τα χέρια στο σύννεφο.
Εκατοντάδες κόσμοι πολύχρωμα πετραδάκια της άμμου ισορροπούν στις άκρες των δαχτύλων.
Απατηλό το πάτημα βυθίζεται απαλά στην ακροθαλασσιά.
Το βουητό της πέρα βάρκας, μες την παλάμη χωρά, κρύβει την ηλιαχτίδα στο ηλιοκαμένο σώμα.
Ένα κενό ανάμεσα στους βράχους, χοροπηδά η αλμύρα.
Εκεί ανάμεσα κοινωνάμε την ματιά μας, εκεί ανταμώνουμε.
Το λευκό σημάδι ροκανίζει την πλάτη και το άλλο μισό, αιθέρια στοχάζεται τη λιγοστή σκιά του όρμου.
Δεν αντηχεί το λίκνισμα, μα τότε ακούγεται η φωνή της: “Για μια στιγμή θάλασσα, γνωριστήκαμε, ζήσαμε, ενωθήκαμε, θάλασσα το θυμάσαι, στο γλυφό νερό σύντομα θα ξεχαστούμε”.
Νίκος κιχεμ
3,141592653589-οιέω
(στήλη σκέψης, γραφής & ποίησης)
(Ο Υπογράφων τα παραπάνω, Κοτσαμπουγιούκης Νικόλαος – κιχεμ)
Instagram: 3.14_is_poetry