Τα χειμερινά σπορ, πέρα από μία καλή αφορμή για άθληση και παιχνίδι στο χιόνι και τον πάγο, αποτελούν συχνά και αιτία τραυματισμών εξαιτίας είτε της ελλιπούς προετοιμασίας μας, είτε άλλων απρόβλεπτων παραγόντων.
Το σκι, το σνόουμπορντ και το έλκηθρο θεωρούνται, δε, τα πιο επικίνδυνα, καθώς εκτός από τις μεταβαλλόμενες καιρικές συνθήκες που επικρατούν στο βουνό, την άγνωστη εδαφική μορφολογία και τους υπόλοιπους απρόβλεπτους παράγοντες, οι αθλητές είναι πιθανότερο να εμπλακούν σε κάποιο ατύχημα και εξαιτίας των υψηλών ταχυτήτων που αναπτύσσουν.
“Είναι αυτονόητη, λοιπόν, η λήψη όλων των προστατευτικών μέτρων, όπως πλήρης και αξιόπιστος εξοπλισμός, ειδική ένδυση και υπόδηση, πριν από την έναρξη της δραστηριότητας. Βέβαια, αυτό δεν σημαίνει ότι τα διάφορα προστατευτικά αξεσουάρ προφυλάσσουν απολύτως το μυοσκελετικό σύστημα. Κι αυτό διότι τα υλικά τους δεν απορροφούν όλους τους κραδασμούς και τις πιέσεις που δέχεται όταν υπάρξει πρόσκρουση σε σκληρή επιφάνεια με ταχύτητα” επισημαίνει ο Δρ Βασίλειος Σακελλαρίου.
Όπως εξηγεί, επίσης, ο Δρ Γεώργιος Μάζης, επειδή το σκι είναι το μόνο χειμερινό άθλημα στο οποίο οι αθλητές χρησιμοποιούν τακτικά τα χέρια και τους καρπούς, είναι πιο επιρρεπείς σε τραυματισμούς σ’ αυτά, από ό,τι όσοι κάνουν, για παράδειγμα, πατινάζ. Ο πιο συχνός τραυματισμός, δε, είναι η ρήξη του ωλενίου πλαγίου συνδέσμου του αντίχειρα («αντίχειρας του σκιέρ»), αφού αντιπροσωπεύει το 8-10% όλων των τραυματισμών.
Ένα μεγάλο ποσοστό τραυματισμών στη σπονδυλική στήλη, αλλά και σε ολόκληρο το μυοσκελετικό σύστημα, πάντως, μπορεί να αποφευχθεί, κυρίως με το να διατηρούν την καλή φυσική τους κατάσταση αλλά και να έχουν κάνει σωστή προετοιμασία και προθέρμανση. Σημαντικό είναι επίσης να σταματούν οι αθλητές τη δραστηριότητά τους όταν κουράζονται ή πονάνε.
Mαρίνα Σαουλίδου