- Εγώ, εσύ
Απέναντι με κοιτώ.
Το γυαλί τρώει ο δαίμονας.
Είναι ευλογία η ασχήμια μου.
Ο θαυμασμός, η κατάκριση, το δεδομένο, ο έλεγχος είναι αόρατα μέσ’ τον καθρέφτη μου.
Τα καταπίνει η ασχήμια μου.
Απέναντι, αρκεί ένα θραύσμα και είμαι το θραύσμα, με κοιτώ.
- Και οι δυο
Οι σκέψεις είναι ιστοί.
Γίνομαι η τροφή τους.
Δεξιά κολλάει.
Αριστερά, κολλάει και κει.
Ούτε μπρος μα ούτε και πίσω, δεν ξεγλιστρώ.
Τυλίγομαι.
Η κάθε μεταμόρφωση υπόσχεται κάτι το άπιαστο.
Τυλίγομαι.
Σφιχτά, λατρευτικά, εμμονικά.
Αυτή η αράχνη είναι φονιάς και γω φονιάς δικός της όταν δεν αρνηθώ τον τρόπο που υφαίνει.
Όλα παύουν με μια δροσοσταλίδα.
Τυλίγομαι.
Κατασπαράζομαι από ατελείς μικρές έννοιες, δακρύζω.
Στην πείνα των ματιών ηττώνται οι χορτασμένοι.
Στην πείνα του ιστού όσοι ξεμείνανε κουκούλια.
- Η μάχη
Υπάρχει μια αόρατη μάχη,
καλά κρυμμένη, μύχια.
Μέσα στη ζωή, μέσα στο θάνατο,
μέσα μου, μέσα σου.
Η νίκη σημαίνει άνθρωπος.
Νίκος κιχεμ
3,141592653589-οιέω
(στήλη σκέψης, γραφής & ποίησης)
(Ο Υπογράφων τα παραπάνω, Κοτσαμπουγιούκης Νικόλαος – κιχεμ)
Instagram: 3.14_is_poetry
