του Ευθύμη Κουτσούκη (Mr EX)
Όσοι ήσαστε χθες το βράδυ (14.06.2019) στην Πλατεία Νερού τα παρακολουθήσατε…
Σεμιναριακά και εμπεριστατωμένα. Οι Βασιλιάδες του μεταλλικού ήχου επιβεβαίωσαν και χάραξαν ανεξίτηλα στο νου μας το λόγο για τον οποίο κάθονται στο θρόνο του epic metal, καθώς και γιατί αποτελούν έναν από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της παγκόσμιας heavy σκηνής.
Λίγες post live αράδες, λοιπόν, για τους… γεροανταρόλυκους των υψηλών decibels, που “άλωσαν” με τον δικό τους ξεχωριστό τρόπο έναν ιδιαιτέρως καλά οργανωμένο συναυλιακό χώρο, που μας άφησε θετικότατες εντυπώσεις για ακόμη μία φορά.
Σκάσαμε μύτη στο Release λίγο πριν εμφανιστούν οι Rhapsody (Of Fire). Συγχρονισμένοι, καλοκουρδισμένοι, κεφάτοι, ευχάριστοι. Τίμιοι. Ζέσταναν ιδανικά τον κόσμο για τους αειθαλείς “πολεμιστές”. Η ένταση του ήχου θα μπορούσε να είναι λίγο πιο ανεβασμένη. Τη σκυτάλη πήραν οι headliners της βραδιάς, οι οποίοι μπροστά στα μάτια χιλιάδων Manowarriors έκαναν αυτό που ξέρουν διαχρονικά καλά. Να ΕΞυμνήσουν την επικούρα τους και τα βαριά “γουνοπαντέλονα” που φοράνε. Ασταμάτητοι από την αρχή μέχρι το τέλος, δίχως διαλείμματα ανάμεσα στα τραγούδια, ΈΞοχη εισαγωγή, επιβλητικά videos on stage, ΕΞαίσια “αυλαία”, φαντασμαγορικά πυροτεχνήματα. Ο κρυστάλλινος ήχος τους και η φωνάρα του Eric (Adams) κατέληγαν με σταθερά δυνατά κύματα πάνω στο κοινό, συνεπαίρνοντάς το. Ως ήταν αναμενόμενο, ως όφειλαν. “Μεταλλομουρμούρες” περί διαφορετικού setlist γρήγορα παρασύρθηκαν από τον ενθουσιασμό των fans και την εκπληκτική συμμετοχή τους. Ο De Maio, σε μία και μοναδική σύντομη παύση, ευχαρίστησε διοργανωτές και όλους όσους τους τίμησαν με την παρουσία τους, αναφέροντας, εκτός των Αθηνών, διάφορες πόλεις, απ’ όπου κατέφθασαν οπαδοί τους. Κάνοντας παράλληλα και την επισήμανση: “Σ’ αυτό τον κόσμο υπάρχουν οι Έλληνες κι όλοι οι υπόλοιποι”. Συναντήσαμε τρελαμένους φίλους των Manowar από Βουλγαρία, Ρουμανία, Ιταλία… Κάποιοι είχαν κλείσει εισιτήρια από Χριστούγεννα, μας είπαν. Πολλές διαφορετικές φιγούρες, cult και μη, όλων των ηλικιών, κατά κύριο λόγο “παλιοσειρές” σαν κι εμάς βέβαια, πλημμύρισαν την αρένα του Release. Απολαμβάνοντας ύμνους όπως: “Warriors of the world united”, “Hail and kill”, “Blood of my enemies”, “Thor”, “Manowar”, “Sons of Odin”, “Kings of metal”. “Fighting the world”, “Battle Hymn”…….. Διαλέχτε!
Εν κατακλείδι, δίχως να μακρηγορώ, οι Manowar ήρθαν, είδαν και νίκησαν, σε μία ακόμα μουσική “μάχη”, την… τελική, με τη δέσμευση φυσικά ότι, εφόσον το επιθυμούμε, they ‘ll be back!
Όσον αφορά σε επικριτές της poser(ο)φάσης τους και του καλλιτεχνικού είδους τους γενικότερα, ας χωνέψουν τo υψηλό επίπεδο της ζωντανής απόδοσης κι εμφάνισής τους… Αρκετά πια με τις μιζερομίρλες, μην ασχολείστε ή απλά ζήστε το μεγαλείο της μουσικής σε όλες τις εκφάνσεις του. Τουλάχιστον αυτοί σε ό,τι κάνουν χτυπάνε κορυφή.
Για όλους τους άλλους, που είτε συνέρρευσαν στην Πλατεία Νερού, είτε όχι, η αίσθησή μου είναι πως παρευρέθηκα, με κριτήριο αμέτρητα live, σε μία από τις πιο μεστές, άρτιες και δυναμικές συναυλίες. Σε ένα υπέροχο show. Είναι εκ φύσεως βαριά η φωνή μου, αν με ακούγατε αυτή τη στιγμή, θα καταλαβαίνατε…
Brothers of Metal out there… Hail!!!
Εις το επανιδείν, διότι… The Gods made Heavy Metal and it’s never gonna die!
Stay EXcellent, stay “EX”…!
\m/ \m/
