Και τι είναι αυτά; Όπως ίσως το σκεφτήκατε.. Κάποια προερχόμενα από την Αλόννησο… Γιατί όταν πάμε με τον αγαπημένο μου διακοπές το καλοκαίρι και τη γατοφόρο μας θα πάρουμε μαζί και την τροφή μας για τα αδεσποτάκια και όλα μας..
Και με τον φόβο θα πάμε πάντα τι θα συναντήσουμε.. Γιατί εγώ προσωπικά ζηλεύω τους ανθρώπους που θα πάνε διακοπές και δεν δα δούνε τίποτα πέρα από την θάλασσα και τον ήλιο και την ξεγνοιασιά…
Και μη θέλοντας να χαλάσω το χατήρι του συντρόφου μου μιας και είχαμε πολύ έντονη δράση με τα αδέσποτα και αυτή τη χρονιά είπα να του κάνω το χατήρι να πάμε Αλόννησο που τόσο πολύ το ήθελε και του άρεσε.. Και ξεκινάμε… Πάμε στο Μαντούδι με το αμάξι, μπαίνουμε στο πλοίο και να φτάνουμε… Και η όαση.. Δεν πίστευα στα μάτια μου… Ούτε ένας αδέσποτος σκύλος… Γάτες χοντρές και στειρωμένες οι θηλυκές και κάποιες αρσενικές.. Όλες χαλαρές και ήρεμες…. Ο παράδεισος πραγματικά του ανθρώπου που βλέπει τα αδέσποτα και όχι μόνο.. Ακόμα και τα ζώα τα άμοιρα τα παραγωγικά τουλάχιστον δεν τα είχαν με δεμένα πόδια το λεγόμενο παστούρωμα.. Το δράμα που είχαμε δει στην Κύθνο και αλλού..
Ως και κτηνίατρο είχε το νησί που κάποιες μέρες της εβδομάδας άνοιγε την πόρτα του στο Πατητήρι….Φυσικά ρωτήσαμε και μάθαμε ότι υπήρχε ομάδα βρετανών πολιτών που λάτρεψαν και έμειναν στο νησί δημιουργώντας σωματείο που φρόντισε για τα αδέσποτα ζώα.. Επίσης και ο Δήμος προχώρησε σε στειρώσεις με τη βοήθεια των κατοίκων.. Ένας άλλος κόσμος πραγματικά….. Και έτσι.. Μπορέσαμε και εμείς να απολαύσουμε στο έπακρο της διακοπές μας… Τη θάλασσα τον ήλιο την ξεγνοιασιά….. Μόνο δύο μωρά πέσανε στο διάβα μας, κανένα άλλο.. Και..
Εκεί που είχαμε επισημάνει μία μικρή γατοαποικία δίπλα σε ένα δρόμο για τη Χώρα, με στειρωμένες και φροντισμένες γάτες, ένα βράδυ πηγαίνοντας να πιούμε το ποτό μας στη Χώρα ακούμε κλάμα μωρού… Και βλέπουμε δύο μωρέλια τόσο μικρά ούτε ενός μηνός.. Το ένα μάλιστα άρχισε να περνάει το δρόμο και το ακολουθούσε το άλλο…. Τα αφήσαμε και πήγαμε να απολαύσουμε το ποτό μας.. Δε λέω πάλι ωραία περάσαμε άλλα ο νους μου ήταν εκεί.. Και λέω του Αποστόλη.. «Αγάπη μου πάμε να πάρουμε τα μωρά;» « Ναι…», μου λέει…
Και πήγαμε και βάζοντας φαγητό στη γατοφόρο τα τσακώσαμε… Και τα πήγαμε στο ξενοδοχείο κρυφά… Και τα φροντίσαμε και τα πήραμε και στη θάλασσα μαζί μας μη τα βρει η καθαρίστρια… Και τα χαϊδέψαμε και τα φιλήσαμε… Και αυτά ενώ κρυβόντουσαν στην αρχή, το δεύτερο βράδυ άρχισαν να περπατούν επάνω μας και να μας δαγκώνουν τα αυτιά… Και φυσικά τα φέραμε Αθήνα και φυσικά θα τα δώσουμε μαζί για υιοθεσία, γιατί είναι υπέροχα μαζί, αγαπιούνται, παίζουν και γλείφονται και είναι κρίμα να τα χωρίσουμε…
Ευχαριστούμε την Βιβή που τα φιλοξένησε και την Τζίνα που τα φιλοξενεί τώρα.. Μαζί με τα Εξαρχειωτάκια δίνουμε και Αλοννησιωτάκια… Ανοίξτε σπίτια αγκαλιές για αμέτρητες χαρές.. Από την Αλλόνησο με αγάπη…
Εύη Βρέττα