Ανταπόκριση: Ευθύμης Κουτσούκης (Mr EX)
Φωτογραφίες: Χρόνης Περράκης
Λίγα λόγια και… τσελάτα. Ιδανικά μάλλον, καθώς μιλάμε για τους Apocalyptica και το ιστορικό debut album τους “Plays Metallica by Four Cellos”, που κυκλοφόρησε το 1996. Ορχηστρικό, τουτέστιν δίχως στίχους, πάρε να έχεις μουσικό-μελωδικό ταξίδι.
Παραγωγή σταθμός για την παγκόσμια μεταλλική ιστορία, η οποία αποτέλεσε έμπνευση και σκαλοπάτι για πολλές ανάλογες ή παρεμφερείς μπάντες σε διεθνές επίπεδο. When music speaks…
Χθες βράδυ, λοιπόν (31.10.2019), στο Piraeus 117 Academy, απήλαυσα ξανά ζωντανά μερικά από τα κλασσικότερα μαργαριτάρια των Metallica, the Apocalyptica way. Mόλις δύο χρόνια πριν είχε συμβεί το ίδιο, μόνο που αυτή τη φορά έχω την αίσθηση ότι τόσο οι ίδιοι, όσο και το κοινό βίωσαν την όλη εμπειρία πιο έντονα. Τι κι αν τις τελευταίες ημέρες, όπως ανέφεραν και οι ίδιοι, μέλη του συγκροτήματος ταλαιπωρήθηκαν από ίωση, οι Φιλανδοί μόνο ψυχροί δεν ήταν, βγήκαν ορεξάτοι, είχαν δυναμική παρουσία on stage, έκαναν και την πλακίτσα τους, κέρδισαν επάξια τον ενθουσιασμό και το ζεστό, συχνό χειροκρότημα των fans.
Πρώτο μέρος. Όλοι οι -αρχικοί- ύμνοι του εν λόγω album, δίχως τις μεταγενέστερες προσθήκες της remastered κυκλοφορίας τους: Enter Sandman, Master of Puppets, Harvester of Sorrow, The Unforgiven, Sad but True, Creeping Death, Wherever I May Roam, Welcome Home (Sanitarium).
Mίνι διάλειμμα για… επαναφόρτιση από το μπαρ.
Επιστροφή με έξτρα συνοδεία του δικού τους, ιδιαίτερου drum set, ακόμα πιο ρυθμικά και ξεσηκωτικά πλέον, συνέχισαν να μας βομβαρδίζουν με κομματάρες όπως: Orion, Battery, Fade to Black, For Whom the Bell Tolls, Battery, Escape (έστω κι αν οι ίδιοι οι Metallica αποφεύγουν, ίσως λόγω δυσκολίας, να το παίζουν live), Seek and Destroy με “αλατοπίπερο” από Thunderstruck των AC/DC…
Encore επίλογος με Nothing Εlse Matters και το μουσικό… παγόβουνο “One”.
Πολλές και επανειλημμένες ευχαριστίες για την παρουσία μας στη συναυλία, έπαινοι για την Ελλάδα και δη τη μυθολογία μας, αμέτρητα χαμόγελα επί σκηνής για τη ξεχωριστή βραδιά και μια υπόσχεση ότι φυσικά “Apocalyptica will be back”!
Εν κατακλείδι, οι παρευρισκόμενοι, αναλαμβάνοντας μάλιστα πολλές φορές τα φωνητικά των tracks, εμφανώς το ευχαριστήθηκαν, κάτι το οποίο ήταν έκδηλο και κατά τη διάρκεια της εξόδου από το χώρο. Οι after live “ψίθυροι” των metalheads είναι συνήθως βροντεροί, ως αρμόζει στο είδος…
Προσωπικά, ένα διπλό respect: Πρώτον στους Metallica, διότι είχα την τύχη να μεγαλώσω με τα μοναδικά, διαχρονικά και ασύγκριτα μουσικά αριστουργήματά τους και δεύτερον στους Apocalyptica για το γεγονός ότι πάντα έχουν να δώσουν κάτι παραπάνω στην ήδη πολύ υψηλή live performance τους.
To ραντεβού της Θεσσαλονίκης με τους Αpocalyptica απόψε στο Fix Factory of Sound.
To δικό μας στον Εξαρχειώτη, συνεχές κι ΕΞ-αιρετικό!
Επί των μουσικών αρένων… ΕΞόχως σύντομα… Εις το επανιδείν!
Stay EXcited, stay EXcellent, stay EX…! \m/ \m/
