Η αίσθηση της έλλειψης απόδοσης δικαίου για το χρέος, στο εσωτερικό της χώρας, σε συνδυασμό, με την αδιάλλακτη στάση που τηρούν οι Ευρωπαίοι Εταίροι στο ελληνικό ζήτημα, έχει οδηγήσει την κοινωνία σε ψυχολογική κατάρρευση.
Οι περισσότεροι Έλληνες βρίσκονται στα όρια της απόγνωσης, πλημμυρισμένοι από τα συναισθήματα της απαισιοδοξίας και του φόβου για το μέλλον. Μήπως όμως, όλη αυτή η κινδυνολογία, αποσκοπεί στη συστηματική καλλιέργεια του φόβου, προκειμένου να εξυπηρετηθούν συγκεκριμένα οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα; Από τη μία, η συνεχής επίκληση του κινδύνου της χρεοκοπίας απ’ όλους τους αρμόδιους φορείς και από την άλλη, η φυσιολογική κατά τ’ άλλα, έλλειψη οικονομικών γνώσεων απ’ την πλειοψηφία του λαού, οδηγούν, χωρίς ουσιαστικές αντιδράσεις, στην εύκολη επιβολή, σκληρών μέτρων λιτότητας. Έτσι, η έντονη φημολογία, περί εξόδου της χώρας από το Ευρώ, πειθαναγκάζει τη «μάζα» να συμμορφωθεί με τις επιταγές των δανειστών, προκειμένου ν’ αποφευχθεί αυτός ο κίνδυνος. Ο ευνουχισμός της κριτικής σκέψης, καθώς και η ανάλωσή, στα προβλήματα της καθημερινότητας, εντείνουν τα φαινόμενα της εσωστρέφειας των πολιτών. Γεγονός, που τους προκαλεί αδυναμία στην ανάληψη πρωτοβουλιών για αντίδραση, ενώ αντίθετα, προτιμούν, να παραμένουν απαθείς, αποδεχόμενοι τα νέα δεδομένα. Τα ΜΜΕ, αποτελούν τα κύρια πειθήνια όργανα, που μεταχειρίζονται οι ιθύνοντες, για την εμφύτευση του φόβου. Χρησιμοποιούν τη δύναμη της εικόνας, προβάλουν «αυθεντίες», παρερμηνεύουν την είδηση και εκπέμπουν σκηνές ανέχειας από εξαθλιωμένες οικονομικά χώρες, στρέφοντας κατ’ αυτό τον τρόπο, την κοινή γνώμη, στην κατεύθυνση που επιθυμεί η πολιτική εξουσία. Προκειμένου να ενισχυθεί ο φόβος αλλά και να επιτευχθεί η κοινωνική ανοχή, κατά την επιβολή των μέτρων, επινοούνται ως εχθροί, διάφορα μυθεύματα. Δηλαδή αόριστες έννοιες, όπως η κρίση, η χρεοκοπία, η τρομοκρατία, που φαντάζουν αδύνατες στο να αντιμετωπιστούν, πέρα των τακτικών που θέλουν να ακολουθήσουν οι εκάστοτε κυβερνήσεις. Η κοινωνία, ανήμπορη στο ν’ αντιδράσει σ’ αόρατους εχθρούς, απογοητεύεται και στο τέλος παραδίδεται αμαχητί στις ορέξεις της εξουσίας. Κατ’ αυτό τον τρόπο ο φόβος μετατρέπεται σε υπακοή.
Κ. Χ.