By Emily Yerolatsiti / fb: Milo Yerol
Να ‘μαστε πάλι μαζί… από μακριά, βέβαια, με μάσκες και με γάντια και να μοσχοβολάμε αντισηπτικά!
Έκατσα να γράψω το Fright Night του μήνα και σκεφτόμουν τι ταινία τρόμου να σας προτείνω αφού τις ζούμε πλέον τις post-apocalyptic καταστάσεις έτσι κι αλλιώς… Πρόσφατα, αναγκάστηκα να κυκλοφορήσω με συγκοινωνίες και εκεί που στεκόμουν, ολομόναχη σε αποβάθρες του μετρό, άρχισα να νιώθω σαν κεντρική ηρωίδα σε μια από τις άπειρες ταινίες του post-apocalyptic genre που έχει απομείνει μόνη της ενάντια στην εισβολή από ζόμπι, εξωγήινες δυνάμεις, σε καταστροφικά καιρικά φαινόμενα, και άλλα τέτοια. Γυρίζοντας σπίτι όμως, το πρώτο που αναρωτήθηκα ήταν “τι ταινία να δω”. Πιστεύω ότι κι εσείς ίσως να αναζητάτε προτάσεις οπότε… βουρ στο ψητό!
Λοιπόν, είμαστε έτοιμοι για θεματικό Fright Night, με ταινίες που αρμόζουν στην παρούσα κατάσταση μας; Εξάλλου προβλέπεται να έχουμε μπόλικα “movie nights” μπροστά μας, έτσι όπως εξελίσσονται τα πράγματα οπότε ιδού η ευκαιρία να ξαναθυμηθούμε κάποια κλασικά κομμάτια ή να ανακαλύψουμε κάποια μου μας ξέφυγαν!
Εάν τα τραβάει τα ζόμπι η όρεξη σας, και θέλετε κάτι λιγότερο τυποποιημένο (ναι, θα το γράψω για πολλοστή φορά), το Juan of the Dead (2011, Juan de los Muertos, Ισπανία-Κούβα) είναι η ιδανική επιλογή: αστείο, δραματικό, με ψιλό-κρυμμένες αλήθειες για την κοινωνία μιας Αβάνας που πλήττεται από ορδές νεκροζώντανων.
Εάν είστε βέβαια ανοικτοί σε “καμμενίλες”, πάμε με ζόμπι πρόβατα και Black Sheep (2006, Νέα Ζηλανδία), ζόμπι κάστορες και Zombeavers (2014, ΗΠΑ), ζόμπι πιτσιρίκια και Cooties (2014, ΗΠΑ), τσίτσιδα ζόμπι και Zombie Strippers (2008, ΗΠΑ), ζόμπι φεμινίστριες και Doghouse (2009, Ηνωμένο Βασίλειο), ζόμπι ναζί και Dead Snow (2009, Død snø, Νορβηγία), και για ζόμπι εναντίον συμμοριών έχουμε το La Horde (2009, Γαλλία).
Εάν θα προτιμούσατε να μην είναι αναγκαστικά ζόμπι ο εχθρός που μας έχει περικυκλώσει/εγκλωβίσει κάπου, μην μου ανησυχείτε. Απ’ όλα έχει ο μπαξές!
Για τέτοιες περιπτώσεις σε κρύα τοπία και απομονωμένες κοινωνίες έχουμε το Dark was the Night (2014, ΗΠΑ) ενώ για τρένα το Howl (2015, Ηνωμένο Βασίλειο), για αυτοκίνητο που έχει μείνει στην ερημιά το The Monster (2016, ΗΠΑ), για μπαράκι το The Feast (2005, ΗΠΑ), για βενζινάδικο το Splinter (2008, ΗΠΑ), για σπηλιές το The Descent (2005, Ηνωμένο Βασίλειο), για ερημονήσι το Sweetheart (2019, ΗΠΑ), για το μετρό το Mimic (1997, ΗΠΑ), για ραδιοφωνικό σταθμό το Pontypool (2008, Καναδάς), για σπιτάκι στο δάσος το Exists (2014, ΗΠΑ), για αστυνομικό τμήμα το The Last Shift (2014, ΗΠΑ), για υπόγειο καταφύγιο το Hidden (2015, ΗΠΑ) και για την Ιερουσαλήμ (!) το Jeruzalem (2015, Ισραήλ).
Νιώθεις μοναξιά στο σπίτι; Δες τις παρακάτω προτάσεις για να νιώθεις ότι δεν είσαι πια μόνος… Pyewacket (2017, Καναδάς), Aterrados (2017, Αργεντινή), Demonic (2015, ΗΠΑ) και Veronica (2017, Ισπανία).
Θες λόγους να εκτιμήσεις το σπιτάκι σου; Για ατυχείς μετακομίσεις έχουμε το Darkness (2002, ΗΠΑ), I Remember You (2017, Ισλανδία), Incident in a Ghostland (2018, Καναδάς) και το The Haunting of Helena (2012, Ιταλία).
Δεν είναι καιροί για ταξίδια. Εάν δεν το πιστεύεις δες κάποιες αποτυχημένες εξορμήσεις στο The Green Inferno (2015, ΗΠΑ), Eden Lake (2008, Ηνωμένο Βασίλειο) και στο As Above, So Below (2014, ΗΠΑ).
Και εάν οι μάσκες και τα γάντια έχουν αρχίσει να σε κουράζουν, ερχόμαστε να ανανεώσουμε το συναίσθημα της αναγκαιότητας με το Bite (2015, Καναδάς), Cabin Fever (2002, ΗΠΑ), Contracted (2013, ΗΠΑ), Afflicted (2013, Καναδάς-ΗΠΑ), και The Bay (2012, ΗΠΑ).