Η οικονομική πολιτική που ασκεί η εκάστοτε κυβέρνηση, αποτελεί το κριτήριο, για το πόσο επιτυχημένη ή αποτυχημένη ήταν κατά τη διάρκεια της θητείας της. Είναι εκείνη η πολιτική που ισχυροποιεί τους κυβερνώντες στη συνείδηση του λαού, ενώ παράλληλα κτίζει σχέσεις εμπιστοσύνης με τους ευρωπαϊκούς εταίρους. Επί της ουσίας είναι το απόλυτο «μέσο ισχύος» κάθε κυβέρνησης, έναντι των υπολοίπων, με το οποίο χαράζεται η εθνική στρατηγική και ασκείται η οποιαδήποτε επιρροή κατά την υπογραφή των διακρατικών συμφωνιών. Η Ελλάδα δεν έχει κανένα όπλο στη διάθεσή της, ώστε να υπερασπιστεί, τουλάχιστον, τις θέσεις της μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Αντίθετα, χαρακτηρίζεται από παντελή έλλειψη ανταγωνιστικότητας και από την τεράστια κρίση στους θεσμούς της. Αυτά, πρακτικά σήμαναν την αδυναμία δανεισμού από τις κεφαλαιαγορές, την επιβολή τριών μνημονίων, την απώλεια της εθνικής ανεξαρτησίας και τη μεταμόρφωσή της από πνευματικό ηγέτη σε παγκόσμιο ικέτη. Συνεπώς, για μια Ελλάδα, αλλά και για έναν Ευρωπαϊκό Νότο, που είναι διασωληνωμένος με το παγκόσμιο-γερμανικό τραπεζικό σύστημα, έχοντάς το ως οξυγόνο, σαν άλλος μελλοθάνατος σε εντατική, ελάχιστη σημασία έχει για το ποιος θα είναι ο επόμενος πρωθυπουργός. Πλέον, η διαδικασία των εκλογών, είναι περισσότερο μια ψευδαίσθηση, που προσφέρεται αφειδώς στους πολίτες, προκειμένου να αυταπατώνται στο ότι είναι οι κυρίαρχοι, μέσα στα πλαίσια ενός «Δημοκρατικού» πολιτεύματος. Παρ’ όλα αυτά, τη λύση για την απαγκίστρωση από το γερμανικό τρένο, μπορούν να τη δώσουν μόνο οι λαοί, εάν απειλήσουν πειστικά πως θα προκαλέσουν ζημιά στο σύστημα. Από τη μια, ένα πανευρωπαϊκό και επί μακρόν µποϊκοτάζ στα γερμανικά προϊόντα, θα επέφερε μια πιθανή μείωση της ρυθμού ανάπτυξης της οικονομίας της. Από την άλλη, η εκλογή ισχυρών κυβερνήσεων απαλλαγμένες από κάθε ίχνος διαφθοράς, έτοιμες για μαζική αποχώρηση από την Ευρωζώνη, θα σηματοδοτούσε και την κατάρρευση του γερμανικού μοντέλου. Ουτοπία ή όχι, η ιστορία έχει αποδείξει, ότι κανένα κοινωνικοοικονομικό οικοδόμημα δεν άντεξε, όταν λαμβάνονται συνεχώς αποφάσεις υπέρ των ισχυρών και κατά των αδυνάτων.
Κ. Χ.