3,141592653589-οιέω
(στήλη σκέψης, γραφής & ποίησης)
Είδωλα των ματιών
μπροστά μας που χτίζουμε
σεις η κρυψώνα
στο φως του ήλιου καιγόμαστε.
Είδωλα των ματιών
ως τα στερνά
μέσα μας βράζει το θέρος.
Και είναι η δροσιά που βαστάμε στις κόρες
το ψεύδος.
Είδωλα των ματιών
είναι λατρεία η σκόνη
σαν αρνηθήκαμε
τυφλοί καταντήσαμε.
Δεν καίει η Αλήθεια να γίνουμε στάχτη
Καίει να γίνουμε ήλιοι.
Πες
Έχω στο στόμα μου δύο χέρια.
Στα μάγουλα βουλιάζουν την οργή.
Και είναι τα δάχτυλα στον οισοφάγο βουτηγμένα με μανία.
Είναι ορθάνοιχτο χωρίς μιλιά.
Μου λένε πες.
Είναι ορθάνοιχτο και με τραβούν.
Μου λένε πες, είναι ορθάνοιχτο, ο πόνος, τραβούν.
Χωρίς μιλιά, έχω το δάκρυ.
Τι άλλο να πω;
Δεν έχει λόγια η σκλαβιά μου.
Μονάχα δάκρυ.
Τα αναπάντητα
Η βεβαιότητα δεν είναι ούτε απόρριψη μα ούτε έγκριση της επιθυμίας ή του εξωτερικευμένου αισθήματος. Είναι η αποδοχή και η εγκατάλειψη του ταλανισμού.
Πόσο αβέβαιος κόσμος;
Πόσοι αβέβαιοι άνθρωποι;
Εμμένουν στη σιωπή της αδυναμίας τους.
Διότι θέλει δύναμη η απόκριση και η απάντηση.
Και είναι ευλογία χωρίς αυτήν να πορεύεσαι στη γαλήνη και την ειρήνη σου.
Και είναι όλα τούτα η λέξη «γνήσιος» πριν τη λέξη έρωτας που όλοι αναζητούν.
(Ο Υπογράφων τα παραπάνω, Κοτσαμπουγιούκης Νικόλαος – κιχεμ)
Twitter: @k1xem