Ο Χάρης υπήρξε ένα από αυτά τα πλάσματα, που αποκαλούμε «φαντάσματα». Σε πολλούς και πολλές ίσως ήταν μια γνώριμη φιγούρα. Τριγυρνούσε μόνος και άρρωστος στα Εξάρχεια και δεν πλησίαζε άνθρωπο… Προτιμούσε μια μοναξιά όχι ως επιλογή, άλλα ως αποτέλεσμα της σκληρότητας αυτού του κόσμου, που δεν δίνει την ίδια αξία σε όλα τα πλάσματα. Πολλοί άνθρωποι τον είδαν, πολλοί τον προσπέρασαν, άλλοι ίσως είπαν «τον καημένο…» κι άλλοι ίσως του έδωσαν ένα κομμάτι ψωμί… Ευτυχώς όμως δεν είναι όλοι οι άνθρωποι ίδιοι… Ο Χάρης ήταν τυχερός, γιατί έπεσε επάνω του το βλέμμα της Ιφιγένειας. Ένα βλέμμα που δεν έκλεισε, άλλα και ούτε προσπέρασε τη δυστυχία του Χάρη. Ένα βλέμμα που θέλησε να τον βοηθήσει και να κάνει τα πάντα γι’ αυτόν… Δύο μήνες προσπαθούσε να τον πλησιάσει. Ο Χάρης όμως δεν ήξερε τι θα πει εμπιστοσύνη και δεν την άφηνε… Η Ιφιγένεια έψαξε και ρώτησε όλους τους πιθανούς τρόπους να τον φέρει κοντά της. Τον κατάφερε να κοιμάται κάτω από το σπίτι της. Κάθε βράδυ καθόταν σε μία απόσταση από αυτόν επί πέντε ώρες… Σιγά-σιγά άρχισε να τον πλησιάζει πιο κοντά. Μόλις τον ακουμπούσε αυτός έφευγε. Με τον καιρό άρχισε να δέχεται μια μικρή επαφή, ένα άγγιγμα… Η όλη διαδικασία κράτησε δύο ολόκληρες εβδομάδες. Η Ιφιγένεια με την επιμονή και την υπομονή της, με κίνητρο την αγάπη της για τον Χάρη τα κατάφερε. Αφού τον κοίμισε προχώρησε στην «απαγωγή» του. Τον πήρε στην ασφάλεια του σπιτιού της και του προσέφερε πράγματα, που ο Χάρης δεν είχε ξαναζήσει ποτέ… Δύο εβδομάδες περίπου έκανε να βγει από το δωμάτιο της Ιφιγένειας. Ο φόβος και η ανασφάλεια φώλιαζαν ακόμη μέσα του. Ώσπου ένα βράδυ εκεί που η Ιφιγένεια καθόταν στο γραφείο της, το πλάσμα την πλησίασε και της έδειξε την κοιλίτσα του για να τον χαϊδέψει… Η Ιφιγένεια ήξερε. Ο Χάρης ήταν δικός της με τον τρόπο εκείνο που τα πλάσματα που μας αγαπούν μας ανήκουν και τους ανήκουμε. Με τον τρόπο εκείνο που μόνο τα ζώα ξέρουν να αγαπούν αυτούς και αυτές που τους αγαπούν αληθινά. Είμαι σίγουρη πως η ευτυχία που ένιωσε η Ιφιγένεια εκείνη τη στιγμή είναι ανείπωτη. Ο Χάρης από αδεσποτάκι «φάντασμα» έχει γίνει ο αγαπημένος μιας κοπέλας, που τον γιάτρεψε με την αγάπη της. Και αυτός το ξέρει πως πια βρήκε τον άνθρωπό του και από εδώ και πέρα θα είναι ένας ευτυχισμένος σκυλάκος. Ιφιγένεια σε ευχαριστούμε πολύ.
Εύη Βρέττα