3,141592653589-οιέω
(στήλη σκέψης, γραφής & ποίησης)
Ο Κατακριτής
Ο κατακριτής είναι ο άριστος υποκριτής.
Κυοφορείται διαρκώς μέσα στην άγνοιά του.
Ως παραφουσκωμένο βρέφος, πεισματικά αρνείται τη γέννησή του.
Πόση ασφάλεια έχει η ειρωνεία;
Πόση θαλπωρή η γελοιοποίηση;
Πόση διασκέδαση η περιφρόνηση;
Από το άγνωστο όλα ξεκινούν.
Πόσo μάλλον οι ανθρώπινες σχέσεις.
Τίποτε δε μάθαμε εξαρχής.
Το ερώτημα δεν είναι πόσο καλά γνωρίζουμε…
Το ερώτημα είναι πόσο καλά κατανοούμε.
Η πρώτη εσωτερική διάθεση είναι το άνοιγμα.
Η δεύτερη η καλή προαίρεση.
Η τρίτη το μέγεθος της δοτικότητας.
Με τούτα τα τρία συνήθως η αμνησία μας τρέφεται.
Και τα ξεχνούμε χωνεύοντας.
Η κρίση, η απόφαση, η αποκόλληση έρχονται μετά.
Χωρίς τα τρία πρώτα,
τούτα τα τρία είναι η ανθρώπινη ύβρις.
Χαμογελώντας ν’ αποχαιρετούμε, ανάλαφροι χωρίς πομπώδη φρονήματα,
ό, τι δεν μας αρμόζει.
Άγνωστοί μου φίλοι,
μη μείνουμε άγνωστοι.
Άγνωστοι του εαυτού μας.
Βοηθά ο αδυσώπητος καθρέφτης, οι άλλοι, οι απέναντι.
Καθώς τους κοιτάμε,
καθώς τους περιεργαζόμαστε,
καθώς τους νιώθουμε,
το δικό μας σχήμα,
το μέγεθος της δικής μας ψυχής γίνεται ξεκάθαρο.
Εκεί η κρίση μας, η αυτοκριτική μας.
Εκεί τα χάλια ή το φως μας.
(Ο Υπογράφων τα παραπάνω, Κοτσαμπουγιούκης Νικόλαος – κιχεμ)
Twitter: @k1xem